ผมไม่เคยสวดชินฯเลย เพราะสวดไม่เป็น(ฮา)

เข้าป่าตั้งแต่เด็กจนโต เวลามีอะไรที่รู้สึกว่าชักจะไม่ดีแล้ว มีอะไรที่หลอน ๆ ผมจะท่องคาถาหัวใจเปรต ที่พ่อสอนบทสั้น ๆ พอแล้วครับ ไม่รู้ว่าเพราะกุศโลบายรึเปล่า แต่ผมท่องแล้ว มันรู้สึกมั่นใจขึ้น อารมณ์ประมาณรู้สึกว่าไม่มีอะไรมาทำอะไรเราได้ ประมาณนี้ครับ

เรื่องเข้าป่าไม่ให้สวดอะไรบ้างนั้น ผมไม่มีอะไรอ้างอิง นอกจากเคยสอบถามคุณตาของผม ที่สมัยหนุ่ม ๆ แกเคยเดินเท้าไปเมืองย่างกุ้งมาแล้ว แกบอกว่าใครมีของดีหรือคาถาดีอะไร ก็ใช้ไปตามสะดวกเลย ไม่มีการห้ามอะไรทั้งนั้น ผมเลยรู้สึกเอะใจยังไงไม่รู้ว่า การห้ามสวดชินฯตอนเข้าป่า จะมาจากเรื่องเล่าผี ๆ ที่แต่งขึ้นในยุคหลังรึเปล่า