เมื่อเช้ามีมู้ คนส่วนใหญ่ อยากให้มีขนส่งสาธารณะดีๆ เพื่อรถจะได้ไม่ติด ??

https://www.soccersuck.com/boards/topic/2475007

คอมเม้นส่วนมากต่างแสดงความคิดเห็นว่า ถ้าหากขนส่งสาธารณะในกรุงเทพดี จะเลือกใช้ขนส่งสาธารณะมากกว่าการเดินทางโดยรถส่วนตัว ผมก็หนึ่งในนั้น ทุกวันนี้หากไปกรุงเทพก็จอดรถบ้านพี่ เรียกแท็กซี่ไปขึ้นรถไฟฟ้า (ไม่ได้รักษ์โลก แต่เคยขับแล้ว หลง)


มาขอถก (ความรู้) กันต่อ คิดว่าในกรุงเทพ เมืองที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น "มหานครซอยตัน" นี้
จะสามารถมีขนส่งสาธารณะได้ครอบคลุมเพียงใดครับ


https://theurbanis.com/insight/01/09/2020/2651



ซอยตัน 3 ประเภท
เมื่อวิเคราะห์ลงไปถึงความแตกต่างของซอยตันในกรุงเทพฯ ทางทีม Urban Insigh สามารถจำแนกประเภทซอยตันออกมาอย่างง่ายๆ ได้ 3 รูปแบบซึ่งมีตัวแหน่งทำเลที่ตั้งที่แตกต่างกันดังนี้

รูปแบบที่ 1 ซอยตันทั่วไปในระบบกริด (Grid Tree) เป็นรูปแบบซอยตันรูปตัว T ในพื้นที่ที่มีโครงข่ายส่วนใหญ่เป็นระบบกริด/ตารางหมากรุก ส่วนใหญ่พบในพื้นที่บริเวณเขตเมืองชั้นในและภายในเกาะรัตนโกสินทร์ สัมพันธวงศ์ ป้อมปราบศัตรูพ่ายเป็นต้น
รูปแบบที่ 2 ซอยตันแบบโครงลูกไม้ (Tributary Tree) เป็นรูปแบบซอยตันที่มีลักษณะเหมือนแผนภูมิต้นไม้ ที่แตกแขนงออกไปจากแนวถนนสายหลักและถนนสายรองเข้าไปเป็นกลุ่มซอยตัน พบในพื้นที่บริเวณพื้นที่เมืองชั้นกลาง ส่วนใหญ่เป็นย่านที่อยู่อาศัย กลุ่มชุมชนล้อมรั้ว บ้านจัดสรร และชุมชนหนาแน่น เช่น ห้วงขวาง จตุจักร ลาดพร้าว พระราม 2 บางแค และพุทธมณฑลเป็นต้น
รูปแบบที่ 3 ซอยตันแบบก้างปลา (Linear/Parallel Tree) เป็นรูปแบบซอยตันที่มีเอกลักษณ์อย่างมากของกรุงเทพฯในลักษณะที่สอดคล้องกับระบบถนนและระบบคลองที่ขนานกันไป พบได้มากในพื้นที่ชานเมือง เช่น บางกะปิ มีนบุรี หรือกลุ่มพื้นที่บริเวณคลองสามวา และหนองจอกเป็นต้น

ผมบอกตามตรงนะ ปัญหาเรื่องการเดินทางสาธารณะหลักๆไม่ใช่เรื่องซอยตันเลย
แต่ปัญหาคือมันครอบคลุมไปถึงปากซอยเขาไม่ได้ เรื่องปัญหาซอยตันมันจบที่วินมอไซได้

คุณนึกภาพถนนกทม. พวกนี้เหมือนเส้นเลือด (เหมือนที่อาจารย์ชอบเรียกเส้นเลือดฝอยๆ) เพราะมันเป็นแบบนั้น คุณเอาถนนใหญ่มีรถไฟฟ้าเป็นเส้นเลือดใหญ่อันนึงเลย จากนั้นค่อยๆแตกออกเป็นซอยใหญ่ก็เหมือนเส้นเลือดหลักที่แตกออกจากเส้นเลือดใหญ่
จากนั้นซอยเล็กๆซอยลงไปอีกจนตันนั่นแหละคือเส้นเลือดฝอย

ผมมองว่าที่คนไทยอยากได้คือให้มันมีรถสาธารณะที่
1. วิ่งตรงเวลา จะได้วางแผนทัน ไม่จำเป็นต้องเป๊ะแบบรถไฟญี่ปุ่น แต่ไม่ควรเลทเกิน 10 นาที
2. ปริมาณช่วงเร่งด่วนต้องรองรับได้ทัน นึกภาพ BRT ที่มีรถเสริมก็ได้ แบบนั้นก็โอเค
3. ราคาต้องรู้สึกว่าคุ้มค่าในการใช้ ไม่งั้นคุณก็จะผลักประชาชนไปซื้อมอไซหรือรถอยู่ดี

ไม่มีใครอยากได้รถบัสวิ่งทะลุไปเข้าจอดหน้าบ้านอะ ขอแค่ถนนซอยหลักๆแล้วเขานั่งมอไซกลับเข้าไปเองก็ได้
กทม.จะเอื้อก็ช่วยติดไฟให้ครบหน่อยแค่นั้นเอง

ผมบอกตามตรงนะ ปัญหาเรื่องการเดินทางสาธารณะหลักๆไม่ใช่เรื่องซอยตันเลย
แต่ปัญหาคือมันครอบคลุมไปถึงปากซอยเขาไม่ได้ เรื่องปัญหาซอยตันมันจบที่วินมอไซได้

คุณนึกภาพถนนกทม. พวกนี้เหมือนเส้นเลือด (เหมือนที่อาจารย์ชอบเรียกเส้นเลือดฝอยๆ) เพราะมันเป็นแบบนั้น คุณเอาถนนใหญ่มีรถไฟฟ้าเป็นเส้นเลือดใหญ่อันนึงเลย จากนั้นค่อยๆแตกออกเป็นซอยใหญ่ก็เหมือนเส้นเลือดหลักที่แตกออกจากเส้นเลือดใหญ่
จากนั้นซอยเล็กๆซอยลงไปอีกจนตันนั่นแหละคือเส้นเลือดฝอย

ผมมองว่าที่คนไทยอยากได้คือให้มันมีรถสาธารณะที่
1. วิ่งตรงเวลา จะได้วางแผนทัน ไม่จำเป็นต้องเป๊ะแบบรถไฟญี่ปุ่น แต่ไม่ควรเลทเกิน 10 นาที
2. ปริมาณช่วงเร่งด่วนต้องรองรับได้ทัน นึกภาพ BRT ที่มีรถเสริมก็ได้ แบบนั้นก็โอเค
3. ราคาต้องรู้สึกว่าคุ้มค่าในการใช้ ไม่งั้นคุณก็จะผลักประชาชนไปซื้อมอไซหรือรถอยู่ดี

ไม่มีใครอยากได้รถบัสวิ่งทะลุไปเข้าจอดหน้าบ้านอะ ขอแค่ถนนซอยหลักๆแล้วเขานั่งมอไซกลับเข้าไปเองก็ได้
กทม.จะเอื้อก็ช่วยติดไฟให้ครบหน่อยแค่นั้นเอง

ความจริงยิ่งซอยตัน ยิ่งครอบคลุมง่าย เพราะมันจัดลูปง่าย
แต่พอมาดูที่คำว่าครอบคลุม แค่ไหนคือครอบคลุมเพราะทั่วๆไป
ระยะจากจุดเข้า-ออกโซน กับป้าย/สถานีขนส่งที่ใกล้ที่สุด
ไม่ควรจะเกิน 5 km และ ระยะเชื่อมต่อระหว่างป้าย/สถานี
แต่ละจุดไม่ควรห่างกันเกิน 2 km ซึ่งส่วนใหญ่ใน กทม
อยู่ในระยะหมดเลยนะ (แต่คุณภาพทางเดินเท้ามันต่ำ ยังไม่นับรวม
สภาพอากาศ )

คือจากระยะครอบคลุม ยังไงมันก็ต้องมีพื้นที่ ที่ต้องเดิน
ยกเว้นว่าแก้ปัญหาด้วยวิน หรือสองแถว

ซอยตันแม่งฝันร้ายของขนส่งสาธารณะเลย แล้วทุกวันนี้คนใช้น้อย พอคนใช้น้อยก็ยิ่งลดจำนวน ยิ่งไม่พัฒนา มันก็วนกลับไปคนไม่ใช้

แต่ผมไม่แน่ใจว่า "ความคาดหวัง" ที่บอกขนส่งสาธารณะดี ต้องขนาดไหน ถ้าคาดหวังว่าเดินน้อยนี่คงไม่ใช่แล้ว เพราะคนขนส่งสาธารณะที่ไหนก็ต้องเดินเยอะ

แต่ดีๆของผม ผมขอแบบต่อเนื่องกันดีๆ และมีระบบที่มันเหมาจ่ายแล้วใช้ได้หลายๆเส้นทาง

คือมองแค่ขนส่งสาธารณะไม่ได้ สำหรับทางเท้าก็ปัญหา เพราะเมืองมันไม่ได้ดีไซน์มาให้เดินและไม่เหมาะจะเดินด้วย อากาศก็ร้อน สภาพทางเท้าแย่ พื้นที่ที่เดินได้โอเคจริงๆก็มีแถวกลางเมืองแค่นั้น

หลายคนเลยยอมเจอรถติดดีกว่าต้องเดินทางด้วยขนส่งสาธารณะ

บางเขน กทม



Asakusa Tokyo

ใช่เลย หลักๆ เหตุผลรวมทั้งหมดคือ ความสะดวกสบายในการเลือกใช้รถส่วนตัวมากกว่า

หรือมอไซค์ส่วนตัว

ผังเมืองมันแย่เกินกว่าจะมาแก้ทีละจุด เพราะสุดท้ายคำว่า "เวลา" นี่แหละ

พอคนชินกับการรถติด เดินทางด้วยรถส่วนตัว เช่าที่พักใกล้ที่ทำงาน การใช้รถสาธารณะเลยเป็นเรื่องยาก

"แต่" ทุกอย่างมันต้องเริ่มจากการทำรอ พูดง่ายๆ ต้องทำทุกอย่างให้มันดีพร้อมกัน เพราะไม่งั้น

รถไฟพร้อม ถนนเดินไม่พร้อม คนก็รู้สึกลำบากกว่าจะไปรถไฟ ฝนตกน้ำท่วม ลำบากคนอยู๋ในซอยจะเรียกมอไซค์มาขึ้น รถไฟอีก

หรือน้ำท่วม ฟุตบาทห่วย ควันเยอะ ถนนสกปรก (เปียก) คนไม่อยากเดินมารอรถสาธารณะ หรือที่รอสาธารณะเต็มไปด้วยคนยากไร้นอนเต็ม

เหมือนทุกอย่างมันต้องทำให้ดีพร้อมกันแบบค่อนข้างจะเพอร์เฟค ไม่งั้นคนก็จะยอมเอารถส่วนตัวไปติดบนถนน

เพราะทุกอย่างตอนนี้ พฤติกรรมมันคือ ยอมรถติด แลกด้วยความสะดวกสบาย

สำหรับผมซอยตันมันคือเป็นปัญหาบนยอดน้ำแข็งมากกว่า ปัญหาจริงๆคือกทม.มีสัดส่วนถนนหลักน้อยมาก(ถ้าเทียบกับเมืองใหญ่ๆ)จนเกิดsuperblockขนาดเกินกม.เต็มเมืองไปหมด ทำให้การฟีดรถสาธารณะทำได้ยากมาก การทะลวงซอยตันทำให้แย่ไปกว่าเดิมอีก

ผมยกตัวอย่างญี่ปุ่นละกัน ประเทศนี้ระบบรถสาธารณะดีกว่าไทยแบบไม่เห็นฝุ่นเลย

- รถเมล์ต้องใช้งานได้จริงก่อนเลยอันดับแรก ใช้งานได้จริงคือประมาณเวลาขึ้น-ลงได้ ไม่ใช่ยืนเหงาไม่รู้เมื่อไหร่จะมา จะบอกว่าระบบ app มันไม่ช่วยอะไรเลย timetable เท่านั้นอะที่จะตอบโจทย์
- รถไฟฟ้า เน้นปาดให้ครบจุดใหญ่ๆ แต่สำคัญคือทำราคาให้มันยั่วๆหน่อย ทุกวันนี้บางสายจะนั่งมาทำงาน ไปกลับล่อไปเกือบ 200 แล้วใครมันจะอยากนั่ง ขับรถมาดีกว่า ญี่ปุ่นราคาเทียบกับรายได้เฉลี่ยถูกมาก ในขณะที่ของเรานั้น...
- taxi ก็ออกระเบียบให้ชัด หวดให้หมดพวกตีเหมา อ้างส่งรถ ขับไม่สุภาพ ฯลฯ เส้นเลือดสำคัญอันนึงที่คนชอบลืมก็ taxi นี่อะ
- พวกจอดไหล่ทางก็หวดให้หมด ถ้าถนนเป็นเส้นเลือด พวกนี้ก็เหมือนไขมันอุดตันในเส้นเลือดเหมือนกัน ลอกออกไปได้เส้นเลือดก็ไหลสะดวกขึ้นเยอะ การใช้รถสาธารณะอย่างรถเมล์หรือ taxi ก็จะสะดวก คล่องมากขึ้น
- ทางเท้าก็ทำให้มันดี จูงใจให้คนอยากเดินไปขึ้นรถสาธารณะหน่อย ไม่ใช่ให้เล่น minesweeper ทุกวัน คน กทม ไม่ได้อยากเป็นเกมเมอร์ขนาดนั้น

บ้านผมซอยตันแล้วลำบากครับ

ผมขับรถส่วนตัวนะ
แต่ถ้าไม่มีรถละ

เดินออกจากซอยบ้าน 800เมตรตากแดดร้อน เหงื่อแตกชุ่มมาขึ้นรถกะป๊อร้อน แล้วต่อรถเมล์หรือรถไฟฟ้าเบียดๆให้คนอื่นเหม็นกลิ่นอีก
ทำงานเวลา13.00 -23.00 นี่นรกเลย ถ้าไม่มีรถ
เพราะวินหมดตั้งแต่4ทุ่ม เดินมืดเข้าซอยอีก800เมตร แล้วไม่รู้จะถึงบ้านเมื่อไร รถกะป๊อก็รอคนเต็มก่อนถึงออก

ผมไม่เชื่อว่าทางเท้าดี ขนส่งสาธารณะดีแล้วคนที่ใช้รถส่วนตัวทั้งรถยนต์มอไซด์ในกทม.อยู่แล้วจะเปลี่ยนมาใช้กัน

ประเทศที่ขนส่งสาธารณะดียังไงมันก็ไม่ได้รับจากหน้าบ้านถึงที่ทำงาน สุดท้ายก็ต้องมีเดินวันละ 1-4km

ยิ่งประเทศเรามีมอไซด์ที่ขับยังไงก็ได้จอดตรงไหนก็จอดด้วย ไม่มีใครเปลี่ยนมาเดิน+ใช้ขนส่งหรอก

อ๋อไม่ต้องบอกด้วยนะว่าเพราะประเทศเราร้อน หน้าร้อนญี่ปุ่นนี่หนักกว่าเราอีก

ผมอยู่ออสใช้รถบัสเป็นหลัก แต่ที่มันดีคือมันตรงเวลา และมันมีเลนรถบัส

ซึ่งที่ไทยแม่งไม่มีทางมีได้เลยเลนรถบัส ทำให้รถบัสไปใช้เลนธรรมดา

ซึ่งผลก็คือรถแม่งติด คราวนี้พอรถติดมันก็มาไม่ตรงเวลาละ

.

เอาแค่เรื่อง taxi นี่ทำให้ผมไม่อยากไปเซ็นเวิลด์เลย โคตรทุเรศ ทำตัวมาเฟีย ณ ใจกลางเมืองที่มีนักท่องเที่ยวโคตรเยอะ