ใครตามปัญหานี้อยู่ จะทราบว่า โฮมเลส บ้านเราจะมีหลัก ๆ อยู่ 2 กลุ่ม

1. พวกที่ไม่ได้ตั้งใจอยากไร้บ้าน แต่มีปัญหาเรื่องต่าง ๆ เช่น ความยากจน, ปัญหาครอบครัว
- คนพวกนี้จะตอบสนองกับการ Approach ของรัฐหรือองค์กรอย่างมูลนิธิกระจกเงาค่อนข้างดี จะมีโอกาสถีบตัวเองขึ้นมาได้สูง

2. พวกที่สมัครใจไร้บ้าน
- พวกนี้จะสบายใจที่อยู่อย่างงี้ และจะปฏิเสธการช่วยเหลือของรัฐ (อย่างข่าวเร็ว ๆ นี้ที่ไปนอนเรียงกันตามป้ายรถเมล์)


ถ้าคุณเป็นผู้มีอำนาจ จะแก้ปัญหาคนจำพวกที่สองยังไงดีครับ

ทุกประเทศอยากช่วยเหลือคนกลุ่ม 1 แต่ความช่วยเหลือมักถึงแค่คนกลุ่ม 2
อเมกาเองที่คนบ่นว่าไร้บ้านเยอะๆ ยูทูปเบอร์ไปสำรวจ เป็นประเภทที่สองเกินครึ่งทั้งนั้น
ประเด็นคือ มันไม่มีกฏหมายไปเอาผิดคนเร่ร่อนแบบนั้นตรงๆ เลยได้แค่ปล่อยเลยตามเลย
จะเลี้ยงไว้ก็เปลืองภาษี จะเอาไปรมแก๊สแบบสงครามโลกก็คงโดนด่าทั้งโลก
คำตอบคือ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำไงดี ก็อยู่แบบงั้นๆต่อไป สร้างปัญหาเมื่อไหร่ก็ค่อยจัดการ

รอรัฐบาลเปลี่ยนคำเรียกจากคนไร้บ้านเป็นกลุ่มแคมป์ปิ้งในเขตเมือง แค่นี้คนไร้บ้านก็หมดไป

เท่าที่ฟังๆหลายๆประเทศสำรวจมา คนกลุ่มนี้มีปัญหาคล้ายกันคือมี symtom อาการทางจิต(ไม่ใช่โรคจิตนะ) และมักจะมีปัญหาครอบครัวสมัยเด็ก ขาดแรงจูงใจ, ไม่สามารถอยู่ร่วมกับสังคมได้, ปรับตัวตามกฎระเบียบไม่ได้

จะแก้จริงๆก็คงต้องไปแก้ตรงนั้น แก้ได้ไม่หมดหรอกทุกประเทศในโลกก็มีคนมีปัญหาแบบนี้ แต่คงบรรเทาได้มาก

เคยเดินตรงคลองหลอด
เจอคนไร้บ้านผู้หญิงบางคน
มาถามเที่ยวไหนพี่
สภาพแบบหนักมาก

เคยดูรายการของ Ben Fogle พาไปดูชีวิตคนที่กล้าทำสิ่งแตกต่าง ไปอยู่ป่ามั่ง ร่อนเร่ไร้บ้านบ้าง อะไรเทือกนี้ ถึงได้พอรู้ ว่าอเมริกา-ยุโรป พวกคนไร้บ้านเยอะมาก ที่การศึกษาดี แต่ผิดหวัง ไม่พอใจชีวิตทำงานปกติ เลยไปเป็นคนไร้บ้าน
แต่พอมาดูบ้านเรา ผมว่าร้อย 80+ ของคนไร้บ้านคือพวกพี้ยาดมกาวจนหลอน แล้วเราจะช่วยเขายังไง ในเมื่อสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่อง

555 ชอบๆ นี้ถ้าต่อไปเปลี่ยนชื่อร้านอาบอบนวดเป็นร้านซักอบรีดแทน บรรดาแฟนๆน่าจะสบายใจขึ้นจริงไหมท่านฮัมน้อย

เอาพวกองค์กรสิทธิมนุษย์ชนกับ un ออกไปเดี๋ยวได้รู้ว่าแก้ปัญหายังไง

เป็นร้านบริการรับส่งข้อความ(massage/message)ครับ

จีเนียสสสสสสสส

ตรอกสาเกคือศูนย์รวมคนไร้บ้านเลย
แค่มีตึกคั่นระหว่างตรอกสาเกกับถนนราชดำเนิน อย่างกับคนละโลก

สร้างที่อยู่ขนาดใหญ่คล้ายๆคุกแล้วจับไปยัดรวมกัน คนไหนจะออกมาสังคมข้างนอกก็ทำเรื่อง ออกมาแล้วสร้างปัญหาก็จับเข้าไปใหม่ สร้างระบบให้ดี ที่นอนห้องน้ำ อย่างน้อยก็มีข้าวกินมีไรให้ทำแต่ไม่ออกมาสร้างปัญหาข้างนอกก้พอ

+โคตรเสื่อมโทรม
มีมารับงานทั้งวัน
แล้วสภาพอย่างเน่า

บ้านเมืองสีโทนเหลือง

ปัญหาของการครอบครอง ทุน และทรัพยากรซึ่งกล่มคนนี้ถูกผลักออกจากสังคม ในระดับโลกบนเมืองที่แอออัด จากผลของทุนนิยมและความเหลื่อมล้ำ

ในอนาคต ก็เป็นพวกเราทุกคน (ถ้าคิดจะอยู่ในเมือง) ก็จะเป็นแบบนี้ (ในกรณีที่เมืองยิ่งมีพื้นที่น้อย ) เพราะ ความเหลื่อมล้ำและราคาที่ดินจะสูงขึ้น คนธรรมดาจะ ไม่มีโอกาสครอบครองทรัพยากร คนอย่างเราต้องไปเช่าห้องรูหนูอยู่ในราคาถูก ในเวลานั้นในอนาคตนายทุนจะ Monopoly ไปเรื่อย

คนไร้บ้านอีกกลุ่มเป็นคนป่วยทางจิต
คนไร้บางอีกกลุ่มเป็นคนติดยา ไม่มีการศึกษา วันๆ ต้องการแค่ยาเสพติด ไม่ทำการทำงาน
คนไร้บ้านอีกกลุ่ม คือ คนจน ที่ไม่เหลืออะไร อยากจะมีจุดพลิกผัน
คนไร้บ้านอีกกลุ่ม ต้องการละทิ้งชีวิต ความทรงจำเลวร้ายบางอย่าง ใช้ชีวิตไปโดยไม่ยึดติดกับอะไร ออกเดินไปวันๆ

ทางตรงแบบสิ้นคิด ใช้ ภาษีไปจุนเจือ ซึ่งดูด่าโดนด่า
ทางอ้อมคือ การมุ่งการกระจายความเจริญไปยังชนบท ให้คนที่ชอบอยุ่ในเมือง ไปอยู่ที่อื่นๆ
ทางแบบในจินตนาการ คือ เอาคนเหล่ากลับไปในชนบท ทรัพยากรเยอะๆ

แต่ปัญหาคือความยากจน และไม่มีทรัพยากรซึ่งแก้ยาก ส่วนในแบบที่ 2 คนสมัครใจจะละทิ้งความทรงจำที่เจ็บปวด เราก็ทำอะไร ไม่ได้อยู่ดี แต่ด้านความเป็นระเบียบของเมืองก็ไม่น่ายลเท่าไร ทั้งความสกปรก ความเสื่อมโทรม

อย่าไปด่าพวกเขาเลย (ยกเว้นกลุ่มพวกที่ติดยาและผู้ป้วย) วันหนึ่งเราอาจจะเป็นคนไร้บ้านก็ได้ อย่างผมก็ไม่แน่ ถ้าชีวิตมันมีจุดหันเหอะไรมาประทัง ชีวิตมันไม่แน่นอนและพลิกผัน บางคนอยากแค่อยู่ไปวันๆ เพื่อจะลืมความทรงจำบางอย่างแบบไม่ต้องคิด ต้องแบก ต้องฝันอะไร