เคยกินแต่ไม่อร่อย ไอติมป่าตัน(เชียงใหม่) อร่อยกว่าเยอะเลย

ทะเลาะกันครับ เลยแยกเลย

ส่วนรสชาติผมแยกไม่ออกครับ

มรดกครอบครัว แบ่งกันไปทำคนละครึ่ง

สงสารลูกคนเล็ก รู้งี้ยิ่งอยากสนับสนุนกิจการของคนเล็ก

บ้านผมอยู่ใกล้ไผ่ทองโรงงานนึง เค้ามีขายเป็นแพ็คหมดเลยครับ ขนมปัง โคน เครื่องต่างๆ

ผมไปซื้อแบบ 2 โลติดตู้เย็นบ่อยๆ

ไม่เคยเห็นแบบขวาเลย

รู้สึกผลประกอบการของคนเล็กจะไม่ค่อยดีด้วย
เพราะฟ้องเรื่องแบรนด์แพ้ อีกเจ้าก็ขออกมาขย่มเลยว่าของแท้ต้องของตัวเองนะ อีกเจ้านึงของปลอม
ทุกวันนี้เลยเห็นแบรน์ของฝั่งแม่+พี่คนโตเยอะกว่า

ไม่แปลกที่จะโตกว่า เพราะบริษัทมันติดตลาดแล้วและคนรู้จักหมด การที่จะออกมาทำแข่งมันยากมากสำหรับลูกคนเล็ก

อร่อยเหมือนกัน

แถวบ้านมีแต่แบบขวา ในกรุงเทพเจอแต่แบบซ้าย แต่เวลากินก็แยกไม่ออกอยู่ดี

ธุรกิจ ครอบครัว ทะเลาะกัน แย่งแบรนด์

รู้ว่ามี 2 โลโก้ แต่นึกว่าเค้าเปลี่ยนใหม่

ผมเสริมให้ครับ เมื่อหลายปีก่อนดังมาก

โลโก้ใหม่ (ส) ที่ตั้งโรงงานเดิมปัจจุบันเป็นของแม่กับฝั่งพี่สาว
โลโก้เก่า (ศ) (ต้นไผ่) ที่ตั้งโรงงานใหม่เป็นของน้องชายคนเล็ก

ถ้าฟังทั้ง 2 ฝ่าย ต่างฝ่ายก็อ้างว่าตัวเองถูก

ผมเคยฟังหรืออ่าน ที่เขาไปสัมภาษณ์พี่ชายคนโตมาครับ (ผมมองว่าเป็นกลาง เพราะไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสีย)
1. ครอบครัวมีลูกชาย 2 คน พ่อจะยกสมบัติให้ (คนจีน ยกให้ลูกชาย ลูกสาวอด แบบในเลือดข้นคนจาง)
2. พ่อให้พี่ชายเลือกก่อน พี่ชายบอกว่าไม่เอาธุรกิจไอศครีม ทำไปก็เหนื่อย ไม่ได้กำไร ก็เลยเลือกพวกบ้านกับเงิน
3. ธุรกิจไอศครีมเลยตกมาในมือน้องชาย (พี่สาวกับแม่ก็บริหารด้วย)
4. น้องชายเอาไปทำจนรุ่งติดตลาด

นี่คือที่พี่ชายเล่าคร่าวๆ


สุดท้ายคือ แม่กับพี่สาวยึดกุญแจ ทำให้น้องคนเล็กเข้าโรงงานไม่ได้ น้องคนเล็กไม่รู้ทำไง เลยเอาเงินเก็บที่มีไปเปิดโรงงานใหม่ด้วยโลโก้เดิม (ศ) (ต้นไผ่)

ส่วนโรงงานเดิม ไม่สามารถใช้โลโก้เดิม (ศ) (ต้นไผ่) ได้ จึงต้องจดทะเบียนใหม่ด้วยโลโก้ (ส)


เอาจริงๆผมเข้าข้างฝั่งน้องชายนะครับ เพราะน้องชายเข้าบริหารจนติดตลาด พวกลูกสาวกับแม่คงเห็นว่าได้เงินเดือนน้อย เลยยึดซะเลย (พี่ชายคนโตไม่เกี่ยวนะครับ)

เรื่องของแม่ประนอมก็แบบนี้ แย่งกันในครอบครัว

เคยเห็นแต่สีเขียว