ตลอดชีวิตครับ

แต่เราจะรับมือกับมันได้ ไม่ต้องห่วง

ทั้งชีวิตอ่ะครับ บอกเลย

ยี่สิบกว่าปีแล้วก็ยังคิดถึงอยู่นะ
แฮปทุกปีเลย

ไม่มีวันลืมครับผมยังจำคนรักทุกคนได้ดีในช่วงเวลาที่ดีของแต่ละคนเลยอยู่ที่ว่าจะลึกแค่ไหนเท่านั้น

มีลูกเมียแล้วก็ยังคิดถึงคนก่อน ๆ ได้ ความคิดถึงมันห้ามกันได้ที่ไหน

แค่ไม่ต้องทักไปหาก็พอ จบคือจบ

ตลอดไป

เดี๋ยวก็ดีขึ้นครับ เมื่อกาลเวลาผ่านไปความคิดถึงจะเปลี่ยนเป็นนึกถึง
ไม่มีใครแทนที่ใครได้อยู่แล้ว ใช้ชีวิตของตัวเองเดินทางต่อไปในเส้นทางใหม่

นานตราบเท่าที่มีลมหายใจเลยครับ แต่ความถี่จะลดน้อยถอยลงเรื่อยๆตามกาลเวลาที่ผ่านพ้นไป

เอาเป็นว่าถ้าอยากเลิกคิดถึง

ลบรูป ลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้าออก เลิกดู บล้อคคอนแทค ทุกช่องทาง

เอาเวลาไปพัฒนาตนเอง เข้ายิม ออกกำลัง หางาน หาเงิน เปลี่ยนสังคมใหม่ๆ ออกจากที่ๆเคยอยู่ด้วยกัน

ถ้าเราดีขึ้น คนดีๆจะเข้ามาเอง สวยกว่า นิสัยดีกว่า ไม่ต้องระแวง ปวดหัวแบบคนเดิม

สำคัญคือ ต้องกล้าตัดให้หมด เลิกฟังได้แล้วเพลงเศร้าอ่ะ ไปกินเหล้ากับเพื่อนดีกว่า

ไม่มีทางลืมแบบสนิทแต่มันจะจางลงไปเรื่อยๆจนเหลือแค่นึกถึงเป็นบางครั้ง

กับคนบางคนเนี่ย เรื่องราวดีๆที่มันเกิดขึ้น เหมือนโดนสลักเข้าไปในสมอง ในหัวใจอะครับ

ฉะนั้นยังไง๊ยังไง เราก็จะคิดถึงอะไรพวกนั้นอยู่เรื่อยๆในบางจังหวะและโอกาส

เช่น เพลงที่บังเอิญเล่นขึ้นมา สถานที่ที่เคยไป บางเมนู หรือแม้แต่ความลับที่รู้กันระหว่างคนสองคน

เพียงแต่เมื่อเวลาผ่านไป ความรู้สึกที่หลั่งล้นฟูมฟายมันก็จะค่อยๆจางลงไปอย่างช้าๆ จนรู้ตัวเองอีกที เราอาจจะแค่ "นึกถึง" ครับ

มันก็เรื่องราวเดิมๆ คนเดิมๆ แต่ที่ต่างออกไปคือความรู้สึกแบบ ณ เวลานั้น หรือความรู้สึกโหยหา ความเสียใจ ความเสียดายอะไรต่างๆก็จะหมดสิ้นไป

แต่หากยังคิดถึง ยังรู้สึก มันก็ไม่ได้ผิดแผกแต่ประการใดครับ

ผมเลิกกับแฟน ที่คบกันตอนอายุ 15 มาได้ 12 ปี

คิดถึงบ่อย ๆ ครับ ไม่เคยลืมคนนี้ได้เลย แต่ไม่กระทบอะไรปัจจุบันนะ

ได้ตลอดชีวิตแหละครับ แต่ไม่ใช่คิดถึงในบริบทพร่ำเพ้อ โหยหา

แต่มันจะเป็นอารมณ์แบบต้องมีอะไรมาสะกิดครับ
ประมาณว่า ที่นี่เคยมาด้วยกัน ร้านนี้เคยกินด้วยกัน คำนี้เค้าเคยพูดกับเรา เพลงที่เคยฟังด้วยกันบนรถ
กลิ่นนี้ที่เราเคยหอมทุกๆวัน สถานที่นี้เราเคยผ่านเสมอ อะไรประมาณนี้มากกว่า

สุดท้ายเราไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อพยายามลืมเค้าหรอกครับ เก็บเค้าไว้แบบนั้นแหละ
ให้อยู่ในส่วนนึงของลิ้นชักความทรงจำ ไม่ต้องเอาเค้าออกมา แค่รู้ในใจว่าเค้ายังอยู่ตรงนั้นเสมอ