พอดีไปเจอกระทู้นึงใน Pantip มาน่าสนใจเลยว่า...
การทนอยู่ด้วยกันเพื่อลูก แต่ก็ยังทะเลาะกันให้ลูกเห็น
กับการหย่าจากกันแล้วไปมาหาสู่ลูก

แบบไหนมันดีกว่ากัน สำหรับลูกกันแน่ ในกระทู้นั้นในมุมของลูกบอกว่า การหย่ากันน่าจะดีต่อสุขภาพจิต ตน มากกว่าที่เห็นพ่อแท่ทะเลาะกัน ตั้งแต่เด็กจนโตแบบนี้...

ถ้าอย่างท่านโตมาในครอบครัวทีพ่อแม่ทะเลาะกัน ท่านอยากให้พ่อแม่ท่านหย่ากัน หรือทนๆ อยู่เป็นครอบครัวนี่แหละดีแล้ว

พ่อผมโดนไม้กวาดฟาดจนหัก
พ่อผมโดนโยนขวดแก้วใส่
พ่อผมโดนตัดนิ้วก้อยขาด
พ่อผมโดนแม่กัดจนแขนเป็นหลุม
พ่อผมโดนสาระพัดจนที่บ้านมีแต่เศษแก้ว เศษจาน รอยเท้าเป็นเลือด เต็มพื้นบาท
พ่อผมโดนแม่ขอเงินหลายหมื่นไปให้บ้านยายใช้
พ่อผมเคยจะเอาปืนลูกซองเป่าหัวตัวเอง
พ่อผมเคยจะโดดออกจากรถเพราะรำคาญแม่เวลาหาเรื่องทะเลาะ
พ่อผมกินเหล้าก็โดนมาตามไปด่าถึงร้าน ถึงที่ทำงาน ต่อหน้าคนอื่น

และเขาก็อยู่กันมาอย่างยาวนาน หย่าแต่ง หย่าแต่ง 3 รอบ
ผมไม่รู้ว่าเพื่อลูกหรือเพื่อตัวเขาเอง หรือกลัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน
( พ่อผมใหญ่โตระดับนึงเลย )

ผมเชียร์ให้พ่อผมเลิกหลายรอบแล้วเชียร์มาตั้งแต่ มหาลัย จนทำงานมา 5-6 ปี ก็ยังเชียร์อยู่
จะมาอยู่เครียดๆแบบนี้ทำไมเงินเดือนเกือบแสน ไปหาบ้านอยุ่คนเดียว เทียวมาทำงาน คิดถึงลูกก็มาหา เมียแบบนั้นอย่าไปอยู่ด้วยเลยเป็นผมผมเลิกไปแล้ว เขาตอบมาคำเดียว ก็พ่อไม่ใช่เราหนิ

เรียบร้อยครับ ตายเรียบร้อยพ่อผม นี้คงเป็นหนทางเดียว
ที่แกจะหนีออกมาจากความสัมพันธุ์แบบ TOXIC แบบนี้ได้จริงๆ

เลิกกันเถอะ ถ้าชอบทะเลาะกัน มันสร้างบาดแผลให้เด็กมากกว่า
อยู่เพื่อเด็ก อยู่เพื่ออะไร ยิ่งถ้าเด็กมันโตขนาดมัธยมปลาย มหาลัย มันคิดกันได้แล้วว่าอะไรดีสุดสำหรับตัวมัน

ผมมีเพื่อนแบบนี้อยู่ ทั้งสองคนบอกว่าหย่ากันดีกว่า

เพื่อนคนนึงพ่อแม่หย่าขาดแบบไม่อยู่ด้วยกัน

อีกคนพ่อแม่หย่ากันแล้ว แต่อยู่ด้วยกัน (บ้านคนละหลังแต่รั้วเดียวกัน พื้นที่บ้านโคตรใหญ่ )

เอาจากประสบการณ์ที่พึ่งเจอมา
ส่วนตัวคือหย่าจากกันดีกว่าครับ

ผมครับ พ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยมากหลักๆคือปัญหาเรื่องชู้สาวพ่อผมมีเมียน้อยโดนจับได้หลายครั้งหนักสุดจนพ่อผมทำร้ายร่างกาย

แม่ผมชกแม่ผมตาเขียว 2 ข้างเลย แม่ผมก็เป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยเลยไปกันใหญ่ทะเลาะกันทีทำร้ายร่างกายกันบ่อยมาก

แต่ไม่เคยเลิกกันนะ มีขู่จะเลิกกันหลายรอบแต่ก็ไม่เลิกจริงๆ แม่ผมก็อดทนมาตลอด ส่วนพ่อผมทำหน้าที่ในฐานะพ่อของลูกเลี้ยงดูครอบครัว

และ ผมดีมาก มีปัญหาแค่เรื่องชู้สาวนี่แหละนับครั้งไม่ถ้วนเป็นแบบนี้มา 20 กว่าปี ไม่เคยเลิกกันเลยแม่ผมบอกชินแล้วหลังๆทำใจอยู่ไปไมไ่ด้รู้สึกเหมือน

เป็นผัวเมียกัน อยู่เหมือนเพื่อนกันมากกว่าไม่เคยมีอะไรกันมานานมากแล้ว แต่ทุกวันนี้พ่อผมแกแก่แล้วไม่ได้ทำนิสัยเหมือน

เมื่อก่อนมาหลายปีแล้ว อีกอย่างหลังๆแกมีปัญหาเรื่องสุขภาพด้วย ทุกวันนี้บ้านผมอยู่สงบสุขมากครอบครัวรักกันดีแทบไม่เคยทะเลาะ

กันแรงๆอีกเลยมาเกือบ 10 ปีแล้วไม่น่าเชื่อเหมือนกัน

ผมครับ มันเป็นปมปัญหาในใจจริงๆ ผมพยามเป็นตัวกลางเยียวยาวทุกอย่างแล้วแต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น จนสุดท้ายแยกทางกันไป

มันเป็นแผลในใจผมมากเรื่องครอบครัว

อยากให้หย่ามากกว่าครับ

หย่าครับ ผมโตมาแบบที่พ่อแม่โตมาแบบทะเลาะกันรุนแรง พอแยกกันอยู่รู้สึกดีขึ้น แต่ก็ไม่ดีกับตัวพ่อกับแม่นะ แต่มันเป็นตัวเลือกที่ดีจริงๆกับสุขภาพจิตลูก

พ่อผมโดนไม้กวาดฟาดจนหัก
พ่อผมโดนโยนขวดแก้วใส่
พ่อผมโดนตัดนิ้วก้อยขาด
พ่อผมโดนแม่กัดจนแขนเป็นหลุม
พ่อผมโดนสาระพัดจนที่บ้านมีแต่เศษแก้ว เศษจาน รอยเท้าเป็นเลือด เต็มพื้นบาท
พ่อผมโดนแม่ขอเงินหลายหมื่นไปให้บ้านยายใช้
พ่อผมเคยจะเอาปืนลูกซองเป่าหัวตัวเอง
พ่อผมเคยจะโดดออกจากรถเพราะรำคาญแม่เวลาหาเรื่องทะเลาะ
พ่อผมกินเหล้าก็โดนมาตามไปด่าถึงร้าน ถึงที่ทำงาน ต่อหน้าคนอื่น

และเขาก็อยู่กันมาอย่างยาวนาน หย่าแต่ง หย่าแต่ง 3 รอบ
ผมไม่รู้ว่าเพื่อลูกหรือเพื่อตัวเขาเอง หรือกลัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน
( พ่อผมใหญ่โตระดับนึงเลย )

ผมเชียร์ให้พ่อผมเลิกหลายรอบแล้วเชียร์มาตั้งแต่ มหาลัย จนทำงานมา 5-6 ปี ก็ยังเชียร์อยู่
จะมาอยู่เครียดๆแบบนี้ทำไมเงินเดือนเกือบแสน ไปหาบ้านอยุ่คนเดียว เทียวมาทำงาน คิดถึงลูกก็มาหา เมียแบบนั้นอย่าไปอยู่ด้วยเลยเป็นผมผมเลิกไปแล้ว เขาตอบมาคำเดียว ก็พ่อไม่ใช่เราหนิ

เรียบร้อยครับ ตายเรียบร้อยพ่อผม นี้คงเป็นหนทางเดียว
ที่แกจะหนีออกมาจากความสัมพันธุ์แบบ TOXIC แบบนี้ได้จริงๆ

เลิกกันเถอะ ถ้าชอบทะเลาะกัน มันสร้างบาดแผลให้เด็กมากกว่า
อยู่เพื่อเด็ก อยู่เพื่ออะไร ยิ่งถ้าเด็กมันโตขนาดมัธยมปลาย มหาลัย มันคิดกันได้แล้วว่าอะไรดีสุดสำหรับตัวมัน

ผมโตมาในครอบครัวที่ พ่อแม่ บวกกันชิปหายเลย เพราะ พ่อผมนิสัยขี้เย คือ เยไปทั่ว ตั้งแต่ผมจำความได้แม่จับได้เป็น 10 รอบบวก ๆ ด้วยความที่พ่อผมทำงานธนาคาร หน้าที่แกสมัยก่อนคือวางระบบ แกเลยต้องไป ตจว บ่อย ๆ แล้วแกเป็นคนอารมณ์ดีบวกกับงานแกเจอคนเยอะ ทีนี้ก็บันเทิง ตั่งแต่เด็ก ๆ เวลาพ่อเกม ที่ตจว แม่ผมจะหอบผมไปด้วยตลอด อารมณ์ แบบเอาหน้าลูกไปให้เมียน้อยมึงเห็นเลยว่า มึงมีครอบครัวแล้วนะนั้นนี่ แต่จนแล้วจดรอดแม่ก็ไม่เลิกกับพ่อซักที จนผมอายุได้ 15 แม่ถึงยอมเลิกกับพ่อจริง ๆ ไม่ใช่แม่ทนไม่ไหวนะ พ่อไปทำอีหนูท้องแล้วฝั่งนั้นบังคับให้แต่งงาน 5555+ ผมเลยถามแม่ตอนโตแล้วว่าทำไมตอนนั้น แม่ไม่เลิกกับพ่อนานแล้ว แม่เขาก็บอกว่า กลัวลูกคิดมาก แม่ทนได้ ความรักมันหมดไปนานแล้วแต่ก็อยู่เพื่อลูก แล้ว ตัวพ่อผม คือ Heer ในเรื่องของสามีภรรยา แต่เขาไม่ Heer ในมุมของการเป็นพ่อคน

ของผมแบบนี้ สาเหตุมาจากพ่อตลอด แล้วผมเข้าข้างแม่ ไม่ชอบการนิ่งเฉย ดูเหตุและผล แต่เชื่อเถอะหย่าเถอะ อย่าให้ลูกๆมาทนดูทนอะไรที่บั่นทอนจิตใจในการใช้ชีวิตแต่ละวันเลย

ไม่รุนแรง แต่เป็นปมในใจแน่นอน


มันไม่มีความอบอุ่น ทำให้ไม่ค่อยแสดงความรักกันแบบตรงไปตรงมา มีแค่ความรู้สึกห่วงใยภายในใจ

ผมก็กลับบ้านมา แก้ปัญหาด้วยการหมกตัวอยู่ในห้อง เล่นเกม เพราะไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น

พูดคุยกันน้อยมาก จะพูดคุยกันก็จะไม่เหมือนครอบครัวอื่นๆที่คงจะถามสารทุกข์สุขดิบ กินข้าวพูดคุยพร้อมหน้ากับแบบอบอุ่น แบบครอบครัวจริงๆ

จนวันนี้ อาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว แต่มันก็ยังมีมุม toxic เกิดขึ้นบ้าง และพอเกิดขึ้น มันก็ชวนนึกถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมาตลอด เรียกว่าเป็นปมในใจเลย การเลี้ยงดูและบรรยากาศในครอบครัว

หย่าครับ เรื่องลูกค่อยว่ากัน บรรยากาศในบ้านสำคัญต่อตัวลูกมากๆ

ตอนผมเรียนมหาลัย พ่อแม่ผมทะเลาะกันต่อหน้าน้องสาวบ่อยมาก ทุกวันนี้น้องสาวผมแทบไม่สนใจพ่อเลย

ผมเลยครับ เกิดมาท่ามกลางปัญหา ไอเราก็ไม่รู้แม่งทะเลาะกันเรื่องอะไร

ถ้าไม่รักกันแล้วแยกกันอยู่ดีกว่า อย่าอยู่แล้วมานั่งทะเลาะกันเลยเสียสุขภาพจิต

การทะเลาะกันมันก็เรื่องปกติ ลิ้นกับฟัน ทุกคู่มีทะเลาะกันอยู่แล้ว แค่อธิบายให้ลูกเข้าใจถึงความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์ แต่สิ่งสำคัญคือหลังจากทะเลาะแล้วยังกลับมาดีกันไหม หรือทะเลาะทุกวี่วันแล้วเอาลูกมาอ้างเพื่ออยู่ด้วยกันต่อ

บ้านผมทะเลาะกันเกือบทุกวัน แต่ไม่ค่อยรุนแรง
ประมาณบ่นกัน มีขึ้นเสียงกันบ้างไม่ถึงกับหยาบคายใส่กัน
จำได้ว่าเคยเห็นแกตีกันแค่ครั้งเดียว

ปล.แม่ผมเคยหนีออกจากบ้าน อาทิตย์หนึ่ง 2 ครั้ง เพราะน้อยใจพ่อที่ไม่ฟังแก