สมัยก่อน = ฝีเท้าล้วนๆ มาราโดน่า ปู่เบส พอลแกสคอยเมาทุกคืน ตื่นมาไปเตะบอล หลบ3-4คน ยิงประตูตัดสินเกมได้บ่อยๆ เพราะว่าฝีเท้าเทพจริง ของจริงนี่แหละ

แต่ว่าอย่าลืมว่าเงินที่เข้าหมุนเวียนในวงการก็ไม่เยอะเช่นกันฮะ ระดับชั้นความต่างระหว่างทีมใหญ่กับทีมเล็กมันเยอะมาก

สมัยนี้ = บอลระบบ แทคติคแน่น ร่างกายฟิตเต็มหลอด มีข้อมูลว่าควรกินยังไงถึงจะรีด performance ร่างกายให้มากที่สุด

เงินที่เข้ามาก็เยอะขึ้น ช่องว่างของทีมใหญ่ ทีมเล็กถูกบีบลงเรื่อยๆ แต่ละทีมพอมีเงินลงทุนเยอะขึ้น เค้าก็ไม่อยากเอาเงินมาเสี่ยงกับนักเตะบอลฝีเท้าขั้นเทพ แต่วินัยแย่จัดอยู่ละคับ

นักบอลเองก็เหมือนกัน ก็เหมือนโดนระบบกลืนกินไปถ้ายังอยากโตขึ้นอะนะ

สมัยก่อนฝีเท้าดีกว่าจริง ไม่เถียงเลย เพราะสภาพแวดล้อมมันเอื้อให้เฉิดฉายนี่แหละ ถ้าคุณเก่ง คือเก่งแบบของแท้จริงๆ

สมัยนี้คุณภาพฝีเท้าลดระดับลง แต่ได้เรื่องความเป็นนักกีฬาเข้ามาแทนครับ

ยุคก่อนนักเตะที่มีลายเซ็นเป็นของตัวเองเยอะ ในแง่คาเรคเตอร์และวิธีการเล่นนะ ต่อให้ไม่ใช่เก่งระดับโลกก็จำๆกันได้ เดี๋ยวนี้ผมว่ามันมีแหล่ะแต่มันไม่จัดเหมือนเมื่อก่อน แผนการเล่นค่อยข้างเน้นไปทางพละกำลังกับความแข็งแกร่งด้วย

เพราะความสนุกของฟุตบอลคือการเอนเตอร์เทรนแฟนบอล. ไม่ใช่การดูสถิติแล้วจะสนุก การยิงประตูเช่นกัน นักเตะที่ยิงลูกตัดสินเกมได้บ่อย แบบคันโตน่า แบบด็อกบา ถึงได้รับการกล่าวถึงมากกว่าคนที่มีสถิติยิงถล่มทลาย. เพราะการยิงลูกสำคัญ มันทำ อะดินาลีน คนดูหลั่งได้ทั้งสนาม

ผมกลับสงสัยมากกว่า คนที่เขาทันดูสดทั้งเกมทุกรุ่น(ตั้งแต่มีการถ่ายทอดสด) ทันความเปลี่ยนแปลงทุกยุค มาบอกมาเล่า มาเปรียบเทียบให้ฟัง คนรุ่นใหม่ที่ดูทันแค่คลิป(บอลยุคเก่า) กลับค้าน เหมือนตัวเองทัน. ถ้าใครที่ค้านเพราะตัวเองไปนั่งดูเทปการแข่งขันเต็มเกม เกือบทุกนัดได้ ผมจะยอมรับความคิดเห็นเลย เพราะเราดูมาใกล้เคียงกัน

ผมว่าบางคนแล้วกัน ตำนานหลายคนโดนอวยเยอะเกินจริงไปพอสมควรเลย แต่บางคนนะไม่ทุกคน

ก็คนชอบความโรแมนซ์ในอดีตกันอ่ะ

เพราะมันคือ perceived value

เพราะเคยเห็นคนที่เก่งกว่า มี impact กับเกมมากกว่า

ไม่ใช่แค่ Football อย่าง NFL หรือ NBA ก็เหมือนๆกัน ยกเว้น MLB โชเฮ ไว้คนนึง อันนี้รุ่นใหม่เก่งมากจริงๆ

ส่วนนึงฟุตบอลมันพัฒนาเรื่องร่างกาย แทคติคการเล่นและผู้เล่นสมัยนี้เหมือนต้องฝึกเหมือนๆกันเน้นประสิทธิภาพและความฟิต การเล่นแต่ละตำแหน่งแทบจะเหมือนกัน หน้าเป้าแทบจะหาเทพๆไม่ได้เพราะระบบการเล่นเปลี่ยนไป
นักบอลสมัยนี้จะเก่งแบบรวมๆทำได้หลายอย่างแต่จะขาดอัตลักษณ์ ความคลาสสิค ความเป็นศิลปิน ลีลาการเล่นมันไม่โดดเด่นด้วยระบบที่มันเซทไว้แล้ว

เมื่อก่อนคือเราจะเห็นแบบเบิร์กแคมป์ อองรี เดลปิเอโร่ มาราดอนน่า R9 Ronaldinho Zidane Figo ไม่รวมพวกฟรีคิ้กเทพๆ กองหลังดังๆยุค90-2000 หน้าเป้าดังๆอีกเพียบนับไม่ถ้วน
และย้อนไปที่เราดูไม่ทันอย่างพวก แกรดมูลเลอร์ ไกเซอฟรานซ์ เปเล่ โยฮันครัฟฟ์

สมัยนี้นักเตะที่ดังๆขึ้นมาทำสถิติอะไรกันดีจริงแต่พอมาดูแล้วจะบอกว่าเก่งกว่าเมื่อก่อนมันดูไม่ออกจริงๆ

มันยกร่อง ฟักทองแตงไทย สาว ๆ หน้ามน ทำไมเป็นคนหลายใจ

คลาส ประสบการณ์ ความเป็นสตาร์

ต้องบอกว่าสมัยก่อนการแข่งขันไม่เยอะเท่าสมัยนี้ ทั้งในแง่ของการสนับสนุนการเล่นจากทางบ้านเอง หรือการที่จะแสวงหานักเตะออกมาจากเพชรในตม

ทำให้คนเก่ง ดูเด่นมากๆ บวกกับเราโตมาในยุคก่อนๆ ที่เห็นแล้วก็ต้องบอกว่า ว้าว สุดจัดปลัดบอก

กลับกันในยุคนี้ ที่สามารถหานักเตะได้โดยง่าย บางคนมีคลิปถ่ายตัดลงyoutube เราก็เห็นว่าเทพ พอมาเล่นจริงก็เห็นดับไปตั้งหลายคน
และยิ่งมีวิทย์ฯการกีฬาเข้ามาช่วย ทำให้การแข่งขันสมัยนี้ มีมาตรฐานสูงกว่าสมัยก่อนเยอะมาก ทำให้นักเตะเลยดูไม่โดดเด่นกว่าสมัยก่อน

บอลสมัยก่อนปี90,00 เวลา นักเตะเก่งหรือว้าว มันเก่งทะลุจออกมาเลยมันดูเด่นเป็นเอกลักษณ์นะ
สมัยนี้นักเตะเก่งมันมีรูปแบบชัดเจนเกินไปมั้ง ประสิทธิภาพสูงกว่า แต่ก็เป็นไปตามที่คาดหวัง

เมสซี่เล่นทำลายสถิติแทบตาย ช่วงพีคๆก็ได้ทั้งสถิติและการเลี้ยงหลบ 2-3 คนเป็นกรวยจนเป็นเรื่องปกติ ร้องไห้แล้ว

บัฟตำนานเล่นลีลาสวยงาม

ผมว่าสื่อมีผล
ยุคก่อนบอลไม่ได้หาดูง่ายๆ ดูเต็มแมทช์ไม่ง่าย จะได้ดูก็ไฮไลท์ในข่าวกีฬา เจาะสนามสุดสัปดาห์
จะตามข่าวรายวันก็มีแต่บทความจากหนังสือพิมพ์ ที่อยู่ในมือของคอลัมนิสต์ พวกนี้ชี้นำได้มากๆเลยอะ แล้วพอได้เห็นแต่ไฮไลท์บางทีมันก็ไม่ต่างอะไรจากเทพยูทูปสมัยนี้อะ
แต่สมัยนี้บอลหาดูง่ายขึ้น คนดูสดได้มากขึ้น ไม่ได้ดูแต่ไฮไลท์แล้ว ความรู้เรื่องฟุตบอลก็เยอะขึ้น ไม่ว่าจากเกมหรือการการวิเคราะห์ของพวกโปรที่มันมีเยอะไปหมด เลยกลายเป็น เก้าสิบนาทีนี่ไม่ใช่แค่มึงมาเลี้ยงๆยิงตู้มหนึ่งครั้งแล้วเทพแล้ว แต่ทั้งเกมมึงหาย ไม่มีประโยชน์ก็ไม่ได้
แล้วยิ่งผ่านยุคโด้เมสมามันยิ่งกลายเป็นมาตรฐานใหม่ไปแล้วด้วย ถ้าไม่เกินกว่าสองคนนั้นทำได้ก็ไม่ว้าวแล้ว