ตอนนี้ชีวิตก็ดี ไม่ได้ลำบากอะไร แต่
ชอบคิดถึงช่วงมัธยม ช่วงที่สนุกที่สุด
มีเพื่อนที่จริงใจที่สุด เพื่อนในห้องสนิทกันทุกคน
ได้อยู่บ้านกับพ่อแแม่ ไม่ต้องออกมาทำงานไกลบ้าน
ผมหวนคิดถึงชีวิตช่วงนั้นอย่างมาก
ยังไม่รวมถึงตอนเด็กๆกว่านั้นอีก
ชอบฟังเพลงเก่าๆ พอฟังแล้วก็คิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้น
ตอนนี้ทำงานหาเพื่อนที่จริงใจยากมาก
ต้องออกมาทำงานไกลบ้าน ที่ๆไม่คุ้นเคย
คิดแล้วอยากกลับไปช่วงเวลานั้นจริงๆ

ผมนี่แหละ คิดถึงบ้านหลังเก่า ตอนที่ถนนยังไม่ตัดผ่าน มีร่มไม้ในบ้าน มีพื้นที่สีเขียว มีเงินแบบพอใช้ ไม่มีหนี้สินอะไร

ตอนนี้มีอพาร์ทเม้นท์ มีถนนผ่านหน้าบ้าน กำลังทำบ้านใหม่ แต่มีหนี้สิน พื้นที่สีเขียวในรั้วบ้านไม่มีแล้ว นอกจากสีอพาร์ทเม้นท์ที่เป็นสีเขียว

ตลอดไป

มันจะมีช่วงความทรงจำดีๆในชีวิตให้คิดถึงอะครับ

ผมยังคิดถึงช่วงนึงของชีวิตบ่อยๆเหมือนกัน

มันจะแว่บเข้ามาในหัวครับ สำหรับผมคิดถึงแต่ไม่โหยหา

มันหวนนึกขึ้นมาทำให้เราแบบชื่นใจ เออตอนนั้นเราสนุกนะ เล่นไปวันๆ แฟนเราก็น่ารัก
ชีวิตไม่ต้องคิดอะไร คิดแค่ว่า วันนี้กูจะขอเงินแม่เท่าไหร่ กูจะไปเล่นบอลกี่โมง
เลิกเรียนกุจะไปกินข้าว หาที่นั่งคุยกับเพื่อนที่ไหน

คิดถึงบรรยากาศที่บ้านเก่าในค่ายทหารครับ ติดทะเลเดินไปได้เลย แล้วมีพวกคลองน้ำกรอยติดอาคารอะไรแบบนี้ไปนั่งเล่นลมเย็นชิลๆ

มีสนามบอล บาส แบต ปิงปอง ฟิตเนสให้เล่นกับเพื่อนเก่าๆ พูดแล้วก็คิดถึงเหลือเกิน

ก็มีบ้างนะ บางทีกลับไปดู MV เพลงสมัยก่อนที่เคยดูตอนมัธยม เพลงเหล่านั้นสีสัน ธีมของ MV ทำให้นึกถึงภาพสมัยเรียนได้เลย

ตอนนั้นเวลาเดินช้าด้วยนะครับ
แล้วผมคนบ้านนอกด้วยไง ไม่มีแหล่งข้อมูลอะไรมากมาย ฟังรายการ FM ของจังหวัดก็ฟินละ
มีความสุขในสิ่งที่ได้รับรู้มา คือ รู้น้อย แต่ก็มีความสุขกับมัน มาปัจจุบัน รู้เยอะ จนบางทีรู้สึกว่า ยิ่งรู้เยอะ ยิ่งทุกข์

ผมคิดถึงนะ แบบคิดถึงคนที่อยุ่ด้วยในช่วงเวลานั้นๆที่ปัจจุบันไม่ได้อยุ่ด้วยแล้วและไม่มีวันได้อยุ่ด้วยแล้ว

ผมไม่ค่อยคิดเรื่องที่บ้านสมัยเด็กเท่าไหร่ มีแต่ปัญหาในบ้านเต็มไปหมด
อยากกลับไปช่วงเรียนหนังสือมากกว่า อยากไปทำหลายอย่างเต็มไปหมด โดยเฉพาะตอนเรียน แต่ชอบย้อนไปวัยเด็กแบบ 5-10 ขวบเลยนะ เวลาไปทุ่งนาแล้วสนุกมาก ในน้ำมีปลาในนามีข้าวของแท้เลย

คิดถึงช่วงเวลาดีๆที่สนุกสนานม.ปลาย กับเพื่อนครับ บางทีอยู่ๆก็ฝันถึงวันเก่าๆบ้าง แต่ไม่โหยหาเพราะผมเชื่อว่า ทุกพาร์ทของชีวิตมันมีช่วงเวลาของมัน ให้กลับมาเจอกันตอนนี้เพื่อนมันก็ไม่ใช่คนเดิมกับตอนนั้นแล้ว เราเองก็เช่นกัน

โฟกัสกับปัจจุบันครับ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็มีความสุขดีมากๆที่สุดอีกพาร์ทหนึ่งของชีวิตกับภรรยา ครอบครัว และ คนรู้จักใหม่ๆ ชีวิตมีอะไรให้ท่านค้นหาอีกเยอะครับ ช่วงเวลาดีๆในอดีตมีไว้ให้เราอมยิ้ม แต่เวลามันไม่มีทางย้อนกลับมาและคนก็เปลี่ยนแปลงเติบโตกันตลอดเวลา เราสามารถสร้างอีกโมเมนต์แห่งความทรงจำในอนาคตกันได้ครับ

ผมคิดถึงบรรยากาศยุคก่อนปี 2000 นะ ไม่ได้เจริญเกินไป แต่ก็ไม่ได้ลำบากเกินไป

ปัจจุบันรู้สึกมันเร็วไปหมด

ผมคิดถึงบรรยากาศ Ragnarok สมัยที่ต้องใช้บัตรเติม 15 - 30 วัน ตอนนั้นอะ มันเป็นอะไรที่สนุกมาก ๆ ไป ร้านคอมไปนั่งเล่นเค้าเตอร์ในร้านเกม 20 - 30 เครื่องอะไรแบบนี้ ถ้าย้อนกลับไปได้ผมอยากไปใช้เวลาชีวิตช่วงนั้นแม่งโคตรของโคตรสนุกเลย

เป็นทุกคน โรคโหยหาอดีต บางทีเป็นแบบไม่รู้ตัว เพราะช่วงต้นของชีวิต ส่วนใหญ่คนเราจะมีความสุขประสาเด็กๆ ไม่มีเรื่องให้ปวดหัวมากเหมือนอย่างตอนโตแล้ว อย่างไรก้ตาม การย้อนเวลาเป้นเรื่องไม่มีจริง เราคิดถึงมันได้ แต่ต้องไม่จมกับมัน เว้นแต่ว่าวันนึง โดเรม่อนจะปรากฎตัว

ผมยังคิดถึงการใช้ชีวิตยุค Y2K อยู่เลย
นั่งฟังซาวด์อะเบาท์ เอาปากกาเสียบเทปละหมุนกรอเทป ซื้อเทปมาแกะอ่านปกเทปหน้าขอบคุณก่อนละค่อยฟัง
ไปร้านเช่าVDO ยืนเลือกระหว่างดราก้อนบอลกับตลกคาเฟ่กับไซอิ๋ว
เดินไปซื้อขนมหน้าปากซอย 20บาทได้4ห่อโตๆ เข้าเซเว่นไหนก็มีสเลอปี้

เดี๋ยวนี้กลายเป็นอะไรก็ง่ายไปหมด ชีวิตคนanalog มันดูสบายไปหมดในยุคนี้ฮะ

อยากจะปลูกบ้านเล็กๆซักหลังแต่สไตล์ร้านโชว์ห่วยยุค90เหมือนกันนะ