ท่านคิดว่าเป็นเรื่องจริงไหมครับ ส่วนตัวผมกำลังจะมีลูกคนที่ 2 ครับความรู้สึกคือผมไม่ได้ตื่นเต้น ไม่ได้แสดงความรู้สึกออกนอกหน้าแบบคนแรก คนแรกเป็นลูกสาวครับ ส่วนคนที่สองเป็นลูกชาย ลึก ๆ ในใจผมรู้สึกว่าผมจะรักลูกคนที่ 2 ได้มากแบบลูกคนแรกไหม เพราะตอนแรกโลกทั้งใบของผมให้ลูกสาวไปหมดแล้วครับ แต่พอมีลูกชายเข้ามาเพิ่มผมก็รักและดีใจนะครับ แต่ทำไมมันไม่รู้สึกเหมือนลูกคนแรกเลย คนอื่นคิดยังไงผมไม่แน่ใจแต่ผมคิดว่ารักลูกไม่เท่ากันอาจจะจริงก็ได้

ปล. ผมรู้สึกห่วงความรู้สึกของลูกสาวครับเพราะลูกชายที่กำลังจะเกิดออกมา เป็นหลานขายคนแรกของตระกูล ต้องได้รับการโอ๋และประคบประหงมหนัก แน่ ๆ เพราะบ้านแฟนผมไม่มีลูกหรือหลานชายเลย ส่วนบ้านผมก็เป็นหลานชายคนแรกเหมือนกัน แอบรู้สึกว่าลูกสาวจะน้อยใจไหมที่แต่ก่อนเขาคือเบอร์ 1 เป็นหลานคนแรก แต่พอตอนนี้อาจตกกระป๋องได้ หรือผมคิดมากไปก็ไม่รู้

คิดมากไปครับ ผมเติบโตมาในครอบครัวที่อบอุ่นผมไม่เคยรุ้สึกแบบนั้นเลยจากพ่อแม่ผม
ผมเลี้ยงแมว 4 ตัว ผมก็รักเท่าๆกันหมด

ไอ้รักไม่เท่ากันอะปกติ รักเท่ากันก็ปกติ แต่อย่าไปหลอกเด็กมัน เด็กมันรู้ได้เอง

ความรู้สึกลึกๆอยู่แล้วหละเรื่องการรักลูกไม่เท่ากัน ผมยังรู้สึกได้เลยว่าแม่จะรักลูกชายมากกว่า
พ่อจะรักลูกสาวมากกว่า แต่การแสดงออกหรือการกระทำนั้นหละ ต้องทำให้เท่าๆกันให้ได้ ไม่ใช่เปย์ใครมากกว่า
ดูแลใครมากกว่า เพราะลูกจะรู้สึกได้ง่ายๆเลย ผมยังรู้สึกถึงพ่อตัวเองเลย

ความรัก ใครชอบใคร มากกว่า มันห้ามไม่ได้ เรายังรักพ่อแม่ไม่เท่ากันเลย

แค่ดูแลเอาใจใส่เค้าเท่าๆกันก็พอ โทรหาพ่อ ก็โทรหาแม่ด้วย ซื้อของให้พ่อ ก็ซื้อให้แม่ด้วยเป็นต้น

ลูกก็เช่นกัน ทําให้เท่าๆกัน ส่วนความรู้สึก มันไม่เท่ากันอยู่แล้ว

มีโอกาสไม่เท่าอยู่แล้ว แต่ต้องพยายามดูแลให้ดีเท่ากัน ซัพพอร์ทเท่าๆกันแหละ

ถ้ารอบๆตัวผมมีทั้งจริงและไม่จริงครับ
ผมเห็นจากครอบครับญาติแฟนผม

บ้านแรก คนแม่มีลูกติด2คน คนโตชาย คนกลางหญิง แล้วมีลูกกับสามีใหม่เป็นผู้หญิงอีก1คน
ใครๆก็คิดว่าจะต้องรักแค่ลูกกับสามีใหม่ใช่ไม๊ครับ ผิดคาดเลย
สามีใหม่รักลูกชายคนโตมากถ่ายทอดวิชาที่ใช้หาเลี้ยงครอบครัวให้ พอเริ่มเป็น เปิดสาขาให้ดูแล ซื้อรถดีๆให้
ส่งเรียนที่ๆอยากเรียนเพื่อเอาความรู้มาต่อยอดธุจกิจที่บ้าน
ส่วนคนกลางได้เรียนโรงเรียนประจำจังหวัด เด็กหัวไว พ่อเลี้ยงส่งเสริมทุกอย่าง
ส่วนลูกคนเล็กที่เป็นลูกตัวเองก็ดูแลตามปกติเหมือนพี่ๆทุกคน

แต่อีกบ้านนึงที่เป็นเครือญาติกัน ที่บ้านมีลูกชาย2คน
คนโตก็ตามประสาเด็กผู้ชาย โดดเรียนบ้าง กินเหล้ากับเพื่อนบ้าง แต่ไม่มีเรื่องยา ไม่มีทะเลาะวิวาท
เป็นเด็กดีคนนึง แต่เรื่องเรียนหัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เป็นเด็กขยันมาก
วันนึงทางบ้านติดขัดเรื่องการเงิน เลยให้คนโตออกจากมหาลัย เพื่อให้เอาเงินไว้ให้คนน้องเรียน
เพราะคนน้องหัวดี เรียนสายวิทย์ได้เกรด4ตลอด ก็ต้องยอมเสียสละ ไม่ได้เรียนแล้วไปทำงานหาเงินช่วยที่บ้านผ่อนรถ
แต่ไอ้คนน้องเรียนเก่งจริง แต่เข้ากับคนยาก เรื่องมาก เอาแต่ใจ จริงๆความรู้น่าจะสอบส่วนกลางแล้วเอาคะแนนเทียบคณะดีๆม.รัฐดังๆได้สบาย
แต่ตามเพื่อนไปเรียน ม.เอกชนที่ไม่ได้ชอบเพราะอยากตามไอดอลที่ชอบ ค่าเทอม50k+
ทั้งๆที่บ้านตัวเองตัวทำงานเดือนชนเดือน จะขัดใจก็ไม่ได้ แม่กลัวไอ้ตัวน้องจะฆ่าตัวตายเพราะถูกขัดใจเลยสปอยทุกอย่าง
ลำบากใครล่ะ ไอ้ตัวพี่ทำงานหัวหมุนหาเงินส่งค่าเทอมน้อง ตัวเองอยากได้อะไรก็ซื้อไม่ได้ เพราะพ่อแม่บอกว่าให้ส่งน้องเรียนดีๆ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เรียนเพราะต้องเสียสละให้น้อง
แค่นั้นไม่พอ มายืมเงินบ้านแฟนผม ยืมเงินบ้านแรกที่กล่าวถึงด้านบน ยืมไปทั่ว รถที่มีก็เอาไปเข้าเงินติดล้อ หาตังส่งคนน้องเรียน
สภาพไม่ต่างจากระเบิดเวลารอวันชห.เลยครับครอบครัวนี้อ่ะ ผมโคตรสงสารคนพี่เลย

ตอนวัยรุ่นผมก็งอนนะ แต่ทำไมรักพี่มากกว่า

โตมาจึงเข้าใจว่า พี่ผมร่างกายอ่อนแอเป็นโรคง่าย เคยเป็นมะเร็งด้วย แต่ก็หายมาแล้ว

มีชีวิตคู่ก็ไม่สมหวัง พ่อแม่เอาใจใส่มากจนตอนนั้นทะเลาะกันเลย

พอโตมาผมยังรู้สึกสงสารพี่เลย ชีวิตอาภัพจัง

ตอนเด็กบ้านผมให้ผมมากกว่า เพราะพี่ไปเที่ยวเล่นส่วนผมพิมพ์งานช่วยพ่อทำงานบ้านช่วยแม่

ตอนโตพี่ผมอยู่ใกล้บ้านก็ช่วยพ่อกับแม่เยอะกว่า พี่ผมได้บ้านรถตังใช้ทุกเดือน ผมนี่รถดาวผ่อนเอง

เช่าห้องอยู่ ผมยืมตังมาซื้อแอร์ยังต้องผ่อนคืนแม่จนครบ ยืมตังมาลงทุนก็คืนจนครบ แต่ดูๆแล้ว

ก็แฟร์ดีนะใครดูแลมากกว่าคนนั้นก็ได้เยอะกว่า ผมยังคิดอยู่เลยว่าที่ดินผมไม่น่าจะได้

แต่ไม่เป็นไรผมวางแผนรมควันตัวเองไว้แล้วถ้าตังหมด แต่ถ้ากฏหมายตายได้ผ่านก่อนก็ดี

จะได้ไม่ตายฟรีเอาอวัยวะดีๆไปให้คนป่วยก่อนตาย

รักมาที่สุดทั้งคู่ แต่มันไม่เท่ากันหรอกครับ คนไไหนห่วงมาก ห่วงน้อย
ตามแต่ละคน แตกกต่างกันไป ไม่มีทางเท่ากันเลย จ
จากใจพ่อลูกสอง

ใจเย็นๆนะพี่หมี มีไรมาระบายในSSนะ กอดๆ
วันจันทร์ก็กินเหล้าได้นะไม่ต้องรอวันศุกร์

ตอนนี้ยังมีงานทำอยู่จั๊บ และ มีตังสำรองอยู่อีกหลายปี น่าจะโลกเดือดไข่ไหม้ก่อนได้รมควันตัวเอง

ผมว่าจริง

ฟิลลิ่งคล้ายๆกัน แต่โตขึ้นมาผมก็รักเท่ากันนะ ณ ปัจจุบันที่ยังเด็กๆ

เอาจริงก็เรื่องปกติแหละ เรื่องนี้ผมก็รู้ ผมเข้าใจนะ พอเราโตขึ้น อย่างตอนนี้ 30+ เราผ่านอะไรมาเยอะ เราก็เข้าใจ ตอนเด็กๆ อาจจะไม่เข้าใจ แต่มันคือเรื่องปกติ ขนาดเรายัง รักคนในครอบครัว ไม่เท่ากันเลย นับประสาอะไรกับลูก

ผมพูดเรื่องนี้กับพ่อแม่เลยไม่ต้องรู้สึกผิดเรื่องนี้ เพราะมันเรื่องปกติ สุดท้าย รักก็คือรัก แค่รักไม่เท่ากันเอง ผมเข้าใจ