มันจะมีคนรวยที่แบบรวยเพราะทำงานหนัก ทำงานเยอะ คือรวยเพราะแลกมาด้วยแรงกายแรงใจ
หรือเริ่มสร้างมาตั้งแต่ไม่มีอะไรจนรวย
โดยมากพวกนี้ใช้เงินคิดก่อนใช้แม้ว่าจะรวยแบบใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดเพราะเขาคิดว่าเขาแลกมาด้วยการทำงานหนัก

แต่ก็จะมีพวกแบบรวยแบบที่เขาไม่ได้รู้สึกว่าทำงานหนัก
เช่น ดาราบางคน หรืออะไรที่ได้เงินมาง่ายๆ พวกนี้จะใช้เงินง่ายหน่อย
เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็ได้ใหม่แล้วง่ายๆ
กับแบบพวกเกิดมาก็บ้านรวยอยู่แล้ว ไม่เคยลำบากไม่เคยจน

แต่คนเราไม่ว่าจะนิสัยแบบไหน คนเราก็มักจะมีคนที่ยอมจ่ายอะไรสักอย่างที่ไม่สนมูลค่าถูกแพง
คนเราก็ต้องมีอะไรสักอย่างที่จ่ายไม่สนใจมูลค่า
เช่นข้าวจานละ100บ่นแพง ซื้อเหล้าซื้อบุหรี่200ไม่บ่น

แต่พวกที่ใช้เงินไม่คิดจริงๆเปย์ทุกสิ่งในยุคนี้ ส่วนมากที่เห็นรวยเพราะสีเทาสีดำทั้งนั้น

เอาที่ผมรู้จัก เจ้าของบริษัทผม ถ้าไม่ใช่อิเว้นพิเศษ วันๆใช้เงินน้อยกว่าผมอีกครับ
ผมเห็นเช้า นมกับหนมปังเซเว่น กลางวันก๋วยเตี๋ยวใต้ออฟฟิส

เค้าก็ใช้ชีวิตปกติแหละครับ

สมัยไปทำงานที่ฮ่องกง บอสผมสั่งอาหารไม่ดูเลย

ไม่น่าดูนะถ้าเป็นเมนูทั่วไป แต่ถ้าเป็นเมนูพิเศษหรือที่เป็นพวกอาหารทะเลเป็นกิโล ดูครับ

ก่อนเข้าร้าน ก็ต้องรู้ราคาแล้ว คนส่วนใหญ่ไม่มาเพ่งราคาให้เสียบรรยากาศ แต่ตอนคิดเงิน แค่ดูเป็นธรรมเนียม ส่วนมากคาดหวังการtreat มากกว่านะ

คนรวยแบบเผาเงินทิ้งได้ เวลาสั่งอาหาร ส่วนมากจะไม่ดูราคาและไม่สนใจราคาตอนสั่ง แต่จะดูราคาตอนเช็คบิลว่ายอดมันตรงไหม

ถ้าใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายไม่ดูราคาอะไรเลย
เค้าจะรวยเหรอ