คนที่ นิสัยไม่สนโลกท่านว่าดีไหม ไม่ทำผิดกฏหมายหรือทำคนอื่นเดือดร้อร
ไม่ชอบไปงาน ขี้เกียจไปงาน ต่างๆ ใครจะทำไรมีไรปล่อยแม่ง ขี้เกียจรู้จักใคร แคร์ชาวบ้านมากแม่งทุกข์
ไม่ชอบเอาเรื่อง ไร เอามาใส่สมอง

ดียิ่งชีวิตพัวพันกับคนน้อย ก็จะมีความสุขมากครับ เพราะแต่ละคน

วัยทำงานก็ต่างเข้าหากันเพื่อผลประโยชน์อยู่ด้วยแล้วอึดอัด

แต่ถ้าทำธุรกิจก็ต้องรู้จักคนเยอะแหละ แบ่งเค้กกันหวานๆ

ผมเป็นอยู่ ไม่มีโซเชียล มีแค่ไลน์และไม่เอารูปตัวเองขึ้น

ไม่ค่อยชอบไปงานทุกงาน ไม่ชอบไปไหน แต่ก็ใช้ชีวิตได้ปกติ ไม่ถึงขั้นขังตัวเองในบ้าน

สมัยทำงานไม่สนการเมือง ไม่ชวนใครคุยก่อน ผมเลยไม่มีศัตรูคุยได้หมดทุกฝ่าย เขาก็มองว่าผมเงียบๆเรียบร้อย คนดี หงิมๆ ไม่มีพิษภัย

มนุษย์เป็นสัตว์สังคมครับ มีความเห็นใจ สนใจ อยากดูแล มีความรัก อยากช่วยเหลือกัน

ถ้าไม่สนโลก แต่ไม่ทำให็ใครเดือดร้อน แน่ใจเหรอว่าไม่มีใครเดือดร้อน ในที่ทำงานผมมีแบบนี้อยู่ 2-3 คน ไม่สน ไม่ร่วม ไม่ช่วยเหลือ ไม่เสนอความคิดเห็น ไม่พัฒนา เงียบๆ หลายๆคนก็พูดเป็นเสียงเดียว อย่าเอาแบบนี้มาอีกนะ จ้างใครมาทำงานก็ได้

สุดท้ายอยู่ตัวคนเดียว อย่ามาดราม่า อย่ามาบอกว่าซึมเศร้า ขอความเห็นใจนะ หายตัวไปแบบเงียบๆ แบบไม่เดือดร้อนคนอื่นอย่างที่บอกละกัน

ทำอะไรก็ได้แบบนั้น

ไม่สนโลกได้แต่ก็ต้องตามโลกให้ทันด้วย บางทีไม่สนมากไปอาจจะทำให้เราพลาดอะไรไปบางอย่าง

ผมก็เป็น ทำงานใส่หูฟังอัดหูตลอดเวลา ตั้งแต่เข้างานจนเลิกงาน ที่ทำงานไป outing กันผมก็ไม่ไป วันรวมญาติก็ไม่โผล่หัวไปเลย จะมีแค่ตรุษจีนที่แวะไปไหว้ไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็กลับบ้าน

ชีวิตโคตรมีความสุขเลย ตัดเรื่องคนเข้ามายืมเงินไปได้เลยเพราะหาทางเข้ามาคุยยากมาก เวลาเค้าจะชวนไปงานต่างๆก็ไม่กล้า(ถึงชวนก็ไม่ไป)

ความคิดส่วนตัวผม คิดว่า ถ้าไม่ผิดกฎหมาย ไม่ทำใครเดือดร้อน ผมว่าโอเคเลยนะ

ผมเอง ก็พยายามอยู่เหมือนกัน

ช่วงนี้รู้สึก ชีวิต วุ่นวาย ยุ่งยาก อยากทำโน่นนี่นั่นเต็มไปหมด ทั้งๆ ที่บางเรื่องมันไม่สำคัญขนาดนั้น

เคยไปอ่านหนังสือ หรือ บทความ พวก minimalism พูดทำนองที่ว่า

ควรจะโฟกัสแต่เรื่องที่จำเป็น และสำคัญกับเราจริงๆ นอกนั้น ช่างแxร่ง ไปเถอะ

ผมว่าก็จริงนะ เรื่องสำคัญคนเรา มีไม่ถึง 5 เรื่องด้วยซ้ำ เช่น สุขภาพ งาน ครอบครัว งานอดิเรก แค่นี้ละมั้ง

กลางๆ ละกัน
ส่วนตัวคิดว่า สนเกินก็ไม่ดี
ไม่สนเกินก็ไม่ดีอีก

ไม่สนโลกคือพวกไม่มี sympathy ครับ ไม่ผิด แต่เป็นคนก็ไม่คบคนแบบนี้

ถามว่าดีไหม โอเคดีกับตัวท่านครับ แต่สำหรับคนในสังคมแวดล้อมรอบตัวท่านอาจจะดีและไม่ดีด้วย ท่านจะยอมรับได้ไหม? ท่านจะคิดว่าพวกเขากระทำลำเอียงกับท่านไหม? เช่น มีอะไรอาจจะเลือกคนอื่นก่อนท่าน ชวนไปไหนในกลุ่มทำงาน ตัวท่านก็จะค่อยๆโดนลืมเลือนไป เพราะถามแต่ละรอบก็ไม่ไปอยู่แล้ว

เอาง่ายๆ ท่านพร้อมจะกลายเป็นอากาศธาตุในสังคมมนุษย์หรือเปล่า? ถ้าท่านทำได้ก็ทำได้เลยครับ เอาแค่คนที่ท่านพอใจที่จะสนใจก็พอ

แต่ถ้าต้องมาบ่นหรือตั้งคำถามกับการกระทำของคนรอบตัวตามหลังในอนาคต ก็คงต้องบอกว่าหัดสนใจบ้างก็ดีในบ้างเรื่องที่คิดว่าดี โอเค

คำถามคือมันทำให้ใครเดือดร้อนหรือเปล่า?

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม มันเลี่ยงไม่ได้หรอกกับการที่คุณจะไม่รู้จักใครเลย

สมัยวัยรุ่นผมเคยมีความคิดแบบนี้นะ ทำไมกูต้องแคร์ ทำไมกูต้องสนใจโลก ทำตัวอินดี้ อินโทรเวิร์ต ไปตามปะสาของกูดีกว่าไรงี้

แต่เมื่อโตขึ้นอายุมากขึ้น สุดท้ายความคิดมันไปเปลี่ยนเองถ้าคุณเจอ พาร์ทเนอร์ชิพหรือคอนเนคชั่นที่ดี ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปเอง บางทีมันอาจส่งผลถึงชีวิตคุณก็ได้ ทั้งหน้าที่ชื่อเสียง ถ้าเจอคอนเนคชั่นที่ดีๆ

อย่างตัวผมเองเอาจริงๆเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมากๆๆ ไม่ค่อยอยากให้ใครมายุ่งกับชีวิตมากมาย ทำงานเสร็จกลับห้องส่วนใหญ่ เสาทิตย์ก็นอนทำนู้นทำนี่ปกติ แต่ถ้าเพื่อนหรือใครชวนไปไหนเราก็ไปนะ ถ้าไม่ติดธุระหรือขี้เกียจไปจริงๆ รวมไปถึงการไปร่วมงานอะไรต่างๆ ขึ้นอยู่อารมณ์ของช่วงนั้นอ่ะ(ส่วนใหญ่ไม่สนิทไม่ค่อยไป5555)

ทุกอย่างมีพอดี ไม่มากไปน้อยไปก็จะดี

ลูกคนโตผมนี่น้อยไป ใส่เสื้อสีแดงมา น้องพูดว่าใส่สีแดง ก็โวยละ ไม่อยากให้น้องพูด หรืออะไรเปื้อน อะไรไม่เหมือนเดิม ก็มีปัญหาละ หมอบอกขาด self esteem

ส่วนคนเล็กนี่ก็ห้าวเกิน ตัวใหญ่กว่าคนอื่นหมด สูงกว่าคนอื่นหมด

ผมก็ไม่สนโรคฮะ แต่ก็ป้องกันเสมอ

แค่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่นก็ถือว่าดีที่สุดแล้วครับ มากคนมากความครับ