เพราะผม คือ ดัสกร ทองม้วน ไงล่ะ! แกเคยแซวฉายาตัวเองด้วยนะ

เก่งดี แต่แกไม่ได้เป็นฮาร์ดแมนอะไรหรอก แค่คุมอารมณ์ในสนามไม่อยู่
เห็นตอนไปเล่นลีคล่าง โดนสะกัดนิดหน่อยจะวิ่งไปต่อยคืน น็อตหลุดอย่างง่าย

คนบางคนเห็นรถเราเสีย จอดรถมาช่วยเรา พูดจาไพเราะ มีน้ำใจ
แต่กลับไปบ้าน ชอบกระทืบเมียไรงี้ ก็เป็นไปได้ครับ 555

ยืนยัน ว่านอกสนามโคตรเฟรนด์ลี่ครับ ในสนามยุคนั้น แกก็ไม่เป็นสองรองใคร ถ้าแกอยู่ในยุคนี้ ผมว่่าฟอร์มแกก็โหดแน่ ติดตัวจริงได้สบายๆ

ทองม้วน เพราะเพื่อนวิ่งไม่ทัน ไม่มีตัวจ่าย เลยต้องม้วนหาช่องใหม่

แกต้องม้วนเพราะเพื่อนออฟบอลโครตกาก โทษแกไม่ได้หรอก

เคยคาดหวังกับดาวรุ่งไกเซอร์ฯนะ แต่พอถึงเวลาของแกจริงๆ หลังจากยุคซิโก้ ตะวัน กลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของยุคที่ฟุตบอลไทยไม่น่าดูที่สุด อย่าให้ต้องพูดมากไปกว่านี้เลย

ผมรุ่นเดียวกับดัสกร ตอน 18 ปี กรมพละแข่งเจอกันถ้วย ก. คือมันเก่งมากเลยนะ เก่งแบบที่ว่าคลาสบอลเหนือชั้นเกินเด็กอายุเท่ากันไปไกลเลย สมัยก่อนนักบอลไทย นักบอลทีมชาติอีโก้มันเยอะ ถ้าดาวรุ่งถ้าไม่สุดจริงลงเล่นบอลลีกไม่ได้นะ แต่ดัสกรมันลงเล่นให้เทโรเป็นตัวจริงได้ตั้งแต่ 19-20 ปี แถมยังเป็นตัวหลักตอนได้รองแชมป์ ACL ด้วย เก่งถึงขนาดไกเซอร์เอาไปทดสอบฝีเท้า แต่ก็เพราะความไม่ค่อยมืออาชีพกับหัวร้อนง่ายนั่นแหละ เลยไปไกลกว่านั้นไม่ได้

เก่งกว่า เจ ครับเป็นรองแค่เรื่องเลี้ยงบอล กับสปีด

เก่ง hereๆ เลยแหละ แต่ก็งงเหมือนทุกคน จะหัวร้อนง่ายไปไหนพรี่

ก็ปกติของคนเรานะครับ ผมก็เป็นนะ

อยู่กับเพื่อนที่ออฟฟิศเป็นอย่างนึง ไม่เห้ห่าใส่ อยู่กับเพื่อนสนิทก็อีกอย่างนึง สบถ เป็นตัวของตัวเองสุดๆ

ดัสกร ตะวัน น้าเทิด สามคนนี้ละกองกลางไทยเก่งสุดเท่าที่ผมทันดูมา ยุคนั้นสื่ออวยเยอะพอสมควรแต่ฝีเท้าผมว่าแกก็คู่ควรนะ

เกิดผิดยุคไปหน่อย ลองมาเกิดยุคนี้เผลอได้ไปยุโรป เจลีค

เก่งจริง แบบไม่ต้องอวยอะ แต่ข้อเสียอย่างที่เห็นๆ หัวร้อนง่ายไปหน่อย

ตอน มท ช่วงปลายการค้าแข้งละครับ ผมว่าแกพีคๆ ตอนอยุ่เวียดนาม ละตอนเทโรมากกว่า