อาชีพค้าขาย นายหน้า มันใช้คอนเนคชั่น มากนะ

คนไม่เคยทำ หรือ ทำไม่ได้ ก็คิดว่าเค้าฟลุค

มันไม่แฟร์ตั้งแต่เกิดแล้ว

ไม่ได้จะกวนตีนขัดคอจขกท.นะ

A เป็นราชการนี่ลูกป่วยเบอร์ไหนต้องกู้เงินมารักษาครับ สิทธิ์ราชการครอบคลุมลูกถึง 18 (ถ้าผมจำไม่ผิด หรือ 12 นี่แหละ)

แถมโดนอุบัติเหตุแบบนี้ ไม่น่าต้องออกจากราชการนะครับ ขนาดว่าต้องออกแปลว่าทำงานไม่ได้เลยหรือเปล่าครับ

เอาที่แค่ถามผมว่านี่แหละคือชีวิต คนเราต้องรับคอนซีเควนเซสของการกระทำครับ ปัญหาคือชีวิตมันต้องดูตั้งแต่เกิดยันตาย ดูแค่จังหวะเวลาหนึ่งๆไม่ได้

มองตอนนี้ก็เหมือนไม่แฟร์ แต่ถ้าวันนึง B โดนยิงตายเพราะไปยุ่งเกี่ยวกับคนไม่ดี ท่านคิดว่ามันแฟร์ขึ้นมั้ยครับ

แกเอาลูกเข้าเอกชน แต่ประกันจ่ายให้ไม่หมด ลูกเป็นค่อนข้างหนัก (ขออนุญาตไม่บอกโรค) สุดท้ายต้องกู้เงินเข้ามาเป็นค่ารักษาส่วนเกืน ส่วนอุบติเหตุไม่ถึงกับทำงานไม่ได้ครับ แต่ประสิทธิภาพไม่เท่าเดิม โดยเฉพาะที่ต้องใช้มือใช้นิ้ว ไม่รู้ว่าจะฟื้นฟูนานไหม ที่แกอยากออกแล้วมาบ่นให้ฟังคือที่ทำงานเริ่มกดดัน บรรยากาศไม่ค่อยดี เพราะแกทำงานเท่าเดิมไม่ได้

ขายที่ค่าคอมหลักล้าน นี่มันไม่น่าคุยจบกันง่ายๆนะครับ

กับร้านอาหารนี่ไม่ใช่เรื่องของดวงอยู่ดีๆทำแล้วรุ่งแน่นอน ระบบจัดการโคตรยุ่งยาก ไหนจะการตลาดอีก

คนเรามองแต่ตอนมุมชีวิตเค้าดีแล้ว อะไรก็ดูง่าย เราไม่ได้เห็นตอนเค้าเหนื่อย ทำงานจริงๆ เพราะมันก็ไม่มีใครมานั่งถ่ายตัวเองตอนทำงานหนักๆลงโซเชียลขนาดนั้น

b อาจจะดูเป็นคนไม่เอาไหนสำหรับบางคน แต่ด้านที่เขาถนัดอาจจะเป็นการเจรจาการค้า หาช่องทางทำธุรกิจ ต่อยอด สิ่งนี้ก็เป็นทักษะสำคัญในการทำธุรกิจมากๆเช่นกัน และก็หาคนแบบนี้ยากนะเอาจริงๆ

จังหวะชีวิตของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันอ่ะ บางคนรวยตอนแก่ก็มี