ถามความคิดเห็นเพื่อนๆ ส่วนตัวคิดว่าดูบอลไทย

ทำไมรู้สึกนักบอลไทยชอบล้มง่ายๆ ทั้งๆที่จังหวะไปต่อได้ จะเอาฟาล์วลูกเดียว

Core เราไม่แข็งครับ สังเกตจากตัวกลับมาจากนอกได้เลยล้มยากทุกตัว มุ้ย เจ อุ้ม เช็ค คือจังหวะล้มคือโดนเตะขาขาดจริงๆ ถึงล้ม อาจจะมีแค่แบงค์ที่ล้มเพราะหวังเอาฟาล์วง่ายๆ แต่สู้สี่ตัวญี่ปุ่นไม่ได้เพราะทั้งสี่คนนั้นได้เล่นเกมชุดใหญ่บ่อย

ในลีคล้มง่ายได้ฟาล์วจนเคยตัว

ในลีคกรรมการโคตรโอ๋ ล้มปุ๊ปไม่เป่า เอาละ กรรมการรับงาน แฟนบอลโวยวาย เจ้าของทีมโวยวาย ผู้ตัดสินก็เกร็ง ก็ให้ๆไปก่อนเซฟตัวเอง

พอไประดับเอเชีย ล้มปุ๊ป = เสียบอลโดนโต้

นึกถึงไอเจริญศักเมื่อคืน ที่โดนล้มสองรอบแบบโคตรรรรรรเบา

แต่หน้าพี่แกแบบคิดว่ามันต้องจุดโทษจริงจัง

ตัดเรื่องการฟาล์วการตัดสินกรรมการไทยออกไป


นักบอลไทย ในไทยลีคส่วนใหญ่ เข้าสกัดโดยใช้ท่อนขา (จากหัวเข่าลงไปเท้า) นำเข้าไปก่อนเลย
ไม่ล้ม ไม่หัวคะมำ ไม่เหลืองแดงออกบ่อย ก็ให้มันรู้ไป สุดท้ายก็ชินกับวิธีการแบบนี้ (เป็นกันทั้งอาเซียน)
หวาดเสียวขาแข้งหักกันทุกสัปดาห์
ดับเครื่องชนใส่กัน ง่ายกว่าการใช้แรงเบียดปะทะมากกว่ามั้ง พอไปทีมชาติ โดนเขาตอดบ่อยๆ แรงของนักบอลไทยก็ลดทอน หายไวมาก เพราะเล่นในไทยลีค ไม่ค่อยเจอจังหวะแบบนี้บ่อย


่ส่วนลีคที่เข้มข้นกว่าไทยลีค กับชาติชั้นนำเรื่องฟุตบอล
พวกนี้จะใช้ช่วงสะโพกเบียดเข้ามาก่อน มือไม้ก็ตามมาช่วยด้วยในการ ตอด-ผลัก-ดึง ทำให้เสียการทรงตัวในการครอบครองบอล แล้วกล้ามเนื้อ+สมอง ก็จะจดจำวิธีการเล่น การเอาตัวรอดได้ เจอเกมส์แบบนี้กันทุกสัปดาห์
(ไทยลีคทำไม่ได้หรอก เดี๋ยวมีปัญหากัน )



คิดว่ามันน่าจะมีรายละเอียดมากกว่าที่ผมคิดอีกนะ

เล่นลีก เป่าง่ายจะตาย ล้มเป็นฟาล์ว

นักบอลไม่มีใครอยากล้มง่ายๆหรอกครับ มันเป็น dna ของคนไทย กล้ามเนื้อเราไม่ได้แข็งแรงเท่าพวกฝรั่ง หรือพวกแขกขาว โดนสะกิดนิด เราก็ล้มแล้ว จะบิ้วกล้ามเนื้อเยอะๆไปสู้ ก็เสี่ยงเจ็บง่ายอีก และการเคลื่อนที่อาจจะช้าลงด้วย

อย่าว่าแต่เราเลย ดูนักเตะญี่ปุ่นก็ได้ พอไปเล่นในยุโรป โดยเฉพาะในอังกฤษ พวกสายเลี้ยง พอโดนแรงปะทะบ่อยๆเข้า ก็เจ็บบ่อย เจ็บง่าย เช่น มิโตมะ

เจ ช่วงหลังๆที่ไม่เลี้ยงเลยเท่าสมัยหนุ่มๆ เพราะ มันเสี่ยงจะโดนเตะจนเจ็บนี่แหละ อย่างเช็ค เมื่อคืนนี่เห็นชัดเลย พอใช้พลังในการกระชาก เลี้ยงกินตัวเยอะๆ กล้ามเนื้อมันรับโอเวอร์โหลดหนักๆแบบนั้นไม่ไหวตลอด90นาที จนเจ็บ ต้องเปลี่ยนตัวออก

ก้ในลีคมันล้มยังงี้แล้วได้ฟาวล์ ร่างกายมันก้จำว่าล้มแล้วได้ฟาวล์ เพราะร่างกายมันอ่อนไง แค่นี้ก้เล่นลีคไทยได้

เทียบกับเจลีค มันชนล้มแบบนี้แล้วไม่ได้ฟาว มันก้ต้องอัพกล้ามเนื้อให้แข็งแรงขึ้น

สุดท้ายแล้วมันก้คือลีคนั่นแหละ

จารย บ้านเราเป่าไว้ก่อนครับ เวลามีคนล้ม
เกมหยุดตลอดแหละ

ใช่ครับ ล้มง่ายไป ฝืนๆ แข็งๆ ขัดๆ ถูๆ ไปผมว่าน่าดูน่าเชียร์ขึ้นแน่นอนครับ

ท่านทั้งหลายลองสปีดไปกลับสนามใหญ่ซัก 1 รอบ
แล้วจะรู้ว่าแค่เดินเฉยๆ ไม่ต้องมีใครมาเบียดก็อยากจะล้ม

ที่เพื่อนๆพูดมา ถูกต้องหมด แต่ผมว่าไม่ใช่แค่นั้น

วัฒนธรรมบอลบ้านเราน่ะ ถ้าคุณเลี้ยงผ่านเยอะๆ โอกาสที่คุณจะโดนสอยแข้งขาหักมีสูงมาก

บอลบ้านเราไม่ได้มีน้ำใจนักกีฬาขนาดนั้น บอบบาง เสียหน้าไม่ได้ ต้องเอาคืน

ดูบอลเดินสาย ทั้งโต๊ะเล็กโต๊ะใหญ่ เด็กทักษะดีๆโดนหวดแข้งขาหัก หมดอนาคตกันไปเท่าไหร่แล้ว

ผมเลยมองว่า การล้มง่ายของนักบอลไทย คือปฏิกิริยาทางจิตใจอย่างนึงด้วย

ขนาดห้าวๆอย่างธีราทรยังเคยพูดเอง เล่นอยู่ญี่ปุ่น เขาไม่ต้องกังวลเรื่องโดนเอาคืน ทำให้โฟกัสกับการเล่นได้เต็มที่