1. ผมเคยแบบ แค่มีอะไรกันเจอหน้าก็เหมือนไม่มีอะไร (แบบนี้จืดสุด)
2. คบเป็นแฟน ตื่นเต้นมาก แม่งขี้หึงกว่าที่คิด เช็คอะไรได้เช็คหมด ไม่มีพื้นที่แห่งความไว้ใจ (sex ดีสุดๆ ติด top 2 ในชีวิตผมเลย)
3. ป้อ ไปเรื่อย มีความหวัง หึง หวง แต่ไม่มาก แต่เราก็ไม่ได้มีสิทธิอะไรมากเช่นกัน คนนี้ไม่ได้เลี้ยงลูกค้าเอาดื่ม เพราะเคยเสีย ครั้ง 30 ดริ้ง 1 ครั้ง 10 อีก 2 ครั้ง หลังจากนั้นน้องไม่เอาแล้ว แต่ให้ไปหา ไปดูเฝ้ามันทำงาน
4. แอบคุยตอนมีแฟนทำงานกลางวัน คนนี้แสบสุด เริ่มโตมีแฟนจริงจัง แต่ยังไปเที่ยว คนนี้พยายามทำทุกอย่างให้แฟนตัวจริงจับได้ และจับได้จริง จนต้องเลิกคุยไป 555

เคยเจอมา3คน เอาเป็นว่าเล่าคนที่3ละกัน เพราะคบกันเป็นแฟนด้วย

ส่วนอีก2คนน่าจะเป็นไปทางประสบกามมากกว่า



คนนี้ผมไปเจอโดยไม่ตั้งใจ เพราะตอนนั้นเพื่อนผมติดเด็กPRร้านนึงย่านเกษตร-นวมินทร์อยู่ มันชอบชวนไปยิกๆๆ ผมก็ยอมใจอ่อนไปกับมัน ช่วงนั้นว่างๆแถมโสดด้วย จำได้ว่าไปตอนวันสงกรานต์กัน3คน

แล้วผมไปสะดุดหน้าตาน้องเค้ามากกกกกก ตัวเล็ก ดัดฟัน แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะจีบอะไร หลังจากนั้นก็ไปอีก2-3ครั้งกับเพื่อนก๊วนเดิม ก็ไม่ได้มีอะไรเพิ่มเติม นอกจากไลน์กับFB แต่ไปทุกครั้งผมให้10-200ดื่ม และไม่จำเป็นต้องนั่งกับผม ผมให้ไปหาดื่มต่อได้เลย

แต่มีอยู่วันนึง ผมเช็คอินที่ร้าน20someting น้องเค้าก็มาเม้นแซวว่าไม่ชวน ผมเลยทักส่วนตัวชวนเลย สรุปว่ามาเฉย และมาคนเดียวด้วย โดยให้ผมนั่งแท๊กซี่ไปรับหลังเลิกงาน

วันนั้นก็ดื่มกันปกติ เอาจริงๆตอนนั้นผมก็เริ่มแอบชอบละ สารภาพเลยว่าแอบมองน้องเค้าตลอดทั้งคืน แต่ไม่มีทีท่าว่าจะจีบเพราะผมไม่กล้า ส่วนเพื่อนผมแม่งบิ๊วเต็มที่จนน้องเค้าเริ่มมองและยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ผม ก็ดื่มกันเฮฮากันไป

พอถึงตอนกลับ ด้วยความที่ผมกับน้องเค้าก็เมากันเต็มที่สุดๆ ตอนนั้นผมจำได้แค่ว่าบอกน้องเค้าว่าจะไปส่งที่บ้านและเพื่อนๆก็เดินมาส่งผมกับน้องขึ้นแท๊กซี่

แต่พอตื่นมาผมนอนกอดน้องเค้าอยู่บนเตียงที่คอนโดผมเฉย ต่างคนต่างงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ติดสตั๊นกันอยู่พักนึง 555555

หลังจากวันนั้นก็เลยคุยกันแบบจริงจัง น้องเค้าก็เริ่มปฏิเสธลูกค้าที่เข้ามาจีบ บางคนคือบอกกับลูกค้าไปตรงๆว่าผมเป็นแฟนเค้าด้วยซ้ำ เหลือแค่ลูกค้าที่นับถือกันแบบพี่น้องจริงๆ และน้องเค้าก็พาผมไปรู้จักกับพวกพี่ๆพวกนั้นด้วย(ส่วนมากเป็นคนในเครื่องแบบ) อีกไม่นานน้องก็เลิกทำงานPR ผมเองก็ยินดีที่จะให้ค่าขนมไปมหาลัย ค่าใช้จ่ายต่างๆของน้องอีกนิดหน่อย

แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเค้ายังวัยรุ่น(23) ส่วนผมเป็นวัยที่อยากสร้างครอบครัว(29) หลายๆอย่างคือเริ่มคิดไม่ตรงกัน อย่างผมตอนนั้นเริ่มอยากจะเก็บเงินซื้อรถ-บ้าน แต่น้องเค้ายังติดเพื่อน ติดเที่ยว ทั้งเที่ยวกลางคืนและเที่ยวตจว. จนต้องดรอปเรียน(เรื่องนี้ยิ่งทำให้ผมเซ็ง) ปัญหามันก็ค่อยๆสะสมมาเรื่อยๆ


สุดท้าย เป็นผมที่ทนไม่ไหว ขอร้องให้น้องเค้ากลับบ้าน ไปคิดทบทวนดู(เหมือนไล่ให้กลับบ้านแหละ) หลังจากนั้นน้องเค้าก็พยายามง้อผมอยู่3ครั้ง แต่ผมดันใจแข็ง จนน้องเค้าและเพื่อนๆของน้องคิดว่าผมไปมีแฟนใหม่ น้องเค้าเลยตัดใจจากผม และนั่นคงเป็นการเลิกกันอย่างถาวร(มั้ง)




ปล. ผมคบกับน้องคนนี้2ปี เป็น2ปีที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย รู้ตัวอีกทีคือเลิกกันแล้ว

ของผมเองก็มีคนนึงคับที่เป็น PR ร้านเหล้า

ตอนนั้นผมมาทำงานที่ระยอง ร้านนี้ก็เป็นร้านใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงาน แต่เป็นร้านสไตล์ที่ผู้ใหญ่ๆหน่อยจะมาเที่ยว อาหารอร่อย มีห้องเกะ มีเวที มีมุมมืด มุมหลังต้นไม้ต่างๆ บิ้วบรรยากาศได้เต็มที่

ผมไปเจอน้องคนนึง ซึ่งเจอครั้งแรกแล้วผมชอบมากๆ น้องสวยมากแล้วน้องป๊อบมาก คือแทบไม่มีโอกาสได้เรียกมานั่งด้วยเลย เพราะคิวเต็มตลอด

ส่วนใหญ่ร้านนี้วันธรรมดาถึงวันศุกร์คนจะเยอะมาก
ผมเองทำงานถึงวันเสาร์ครึ่งวันหรือตอนเย็นเสาร์ก็จะกลับ กทม

มีอยู่สัปดาห์นึง ผมอยู่เสาร์ อาทิตย์ที่นั่นเลย ขี้เกียจกลับ แล้วนึกครึ้มใจ ไปนั่งกินที่ร้านนั้นคนเดียว
ปรากฎบรรยากาศเงียบเหงา คนน้อย น้องๆก็น้อย แล้วหันไปเจอน้องเดินมาต้อนรับพอดี
ตอนแรกก็เขินๆ พอเด็กเสริฟถามเท่านั้นแหละ เลยบอกอยากให้น้องมานั่งด้วย
น้องน่ารักมาก แถมถามด้วยว่าวันนี้มาคนเดียวเหรอ ทุกวันเห็นมากับเพื่อน เรียกแต่คนอื่น ไม่เห็นเรียกหนูเลย

จริตน้องมันนี่แบบ บอกเลยทำเอาล่องลอยไปไกล

คืนนั้นก็นั่งคุยกัน ก็ให้ดื่มน้องไปตามที่น้องอยากได้
ที่ชอบคือ น้องไม่กระหายดื่มเลย ไม่ขอให้ซื้อดื่มเเผื่อเพื่อนน้องด้วย
หลังจากนั้นก็แลกไลน์ แลกเบอร์โทร ก่อนไปร้านทุกครั้งก็จะโทรบอกน้องก่อน แล้วก็ไม่เรียกใครมานั่งนอกจากน้อง
น้องเองพอว่างจากนั่งกับคนอื่นก็จะเดินมาหาเราทันที
ตอนนั้นเด็กๆในร้านคนอื่นก็เชียร์กันหมดว่าน้องมันโชคไม่ดีเรื่องความรัก ช่วยจริงจังกับมันหน่อยนะ
ผมนี่ใจฟู อยากคบกับน้องจริงๆจังเลย
ผมก็เรียกว่าเป็นลูกค้าประจำร้านไปเลย แล้วก็ได้มีความสัมพันธ์กัน

แต่แล้วความสุขของผมมันก็เป็นช่วงสั้นๆ พวกพี่ๆที่ทำงานที่ไปเที่ยวที่ร้านมาบอกผมว่าไปสืบมาให้แล้ว
แฟนน้องอ่ะ ทำงานเป็นเหมือนบอดี้การ์ดของนักการเมืองท้องถิ่น ว่างๆมันก็จะมาอยู่ที่ร้านนั่นแหละ
ช่วงที่ผมไปหาน้องบ่อยๆ คือ เค้าทะเลาะกันหนัก แล้วจะเลิกกัน แต่ยังไม่เลิก 100%
ผมก็ถามน้อง น้องก็บอกว่าอย่าเพิ่งทิ้งไปไหนนะ เค้าอยากเลิกกับแฟนคนนั้นจริงๆ

ช่วงนั้นเป็นช่วงที่การงานผมก้าวหน้ามากๆ ผมถูกย้ายเข้า กทม แบบด่วนๆ เพื่อขยับมาทำงานแบบรวมๆมากขึ้น
ผมก็ต้องย้ายเข้า กทม แบบด่วนๆ แต่ก็ยังคุยกับน้องอยู่เรื่อยๆ
แต่พอกลับมาได้ไม่นาน น้องก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มไม่รับโทรศัพท์ เริ่มโทรหาผมแบบเวลาแปลกๆมากขึ้น
จนน้องๆที่อยู่ที่ระยองโทรมาบอกผมว่า ทำใจนะพี่ เค้าคืนดีกัน แล้วมาลงทุนเปิดร้านเหล้าเองแล้ว

จากนั้นน้องก็ค่อยๆหายไปจากชีวิต
หลายเดือนต่อมาผมได้มีโอกาสไปดูงานที่ระยอง ได้ค้างที่นั่นคืนนึง ผมก็ไปที่ร้านเดิมกับที่ทำงาน น้องไม่อยู่ที่ร้านแล้วจริงๆ แต่เพื่อนน้องก็มาเล่าให้ฟังว่า น้องมันถูกทำร้ายร่างกายหนักเลย มันอยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ ผมเองก็ไม่อยากมีปัญหาก็เลิกติดต่อน้องไปเลย

จนผมได้มีโอกาสไปที่ร้านอีกทีนึงหลายๆเดือนต่อมา ก็ไปกินข้าวกับพี่ๆที่ร้านเดิม
ปรากฎน้องกลับมาทำงานที่ร้าน พอเห็นหน้า เค้ารีบเดินมานั่งข้างผมแล้วจับมือผมแน่นมากๆ มองตาผมแล้วบอกว่าคิดถึงและขอโทษที่มันเป็นแบบนั้น

น้องผอมไปมากและไม่ดูสดใสเหมือนเดิม เราก็คุยกันที่ร้านอยู่หลาย ชม. จนผมกับพี่ๆเช็คบิล เตรียมจะกลับ
น้องชวนผมเข้าไปในห้องคาราโอเกะที่ว่างอยู่ แล้วก็ยืนกอดผมแบบแน่นมากๆ แล้วก็บอกว่าคงได้กอดกันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว จากนั้นมาก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยครับ

ผมเองก็เคยคบผู้หญิงกลางคืน เคยผูกปิ่นโต แล้วก็เลิกกันไปหมดก่อนจะมาเจอน้อง น้องคนนี้เป็นคนที่ไม่แสดงออกเลยว่าอยากได้เงินผม เวลาไปกินข้าวอะไรต่างๆ ไม่เคยขอไปกินร้านหรูๆดีๆเลย อาจจะมีชวนไปเที่ยวกลางคืนหลังร้านปิดบ้าง เล็กๆน้อย ผมเองเสียดาย แต่ก็ต้องปล่อยไป เพราะทางเดินชีวิตน้องเป็นคนเลือกเอง
หลังจากนั้นมา ผมก็ย้ายงาน ตั้งใจทำงาน เก็บเงิน แล้วก็คบกับแฟนแบบจริงๆจังๆ จนตอนนี้มีลูกแล้ว

ผมได้ข่าวน้องอีกครั้งไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้จากรุ่นน้องที่ทำงานเก่า ว่าน้องมันเลิกกับแฟนแบบเด็ดขาดแล้ว พร้อมกับลูกอีก 1 คน เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพราะแฟนไม่เอาไหน ทะเลาะกันบ่อย

เคยเจอมา3คน เอาเป็นว่าเล่าคนที่3ละกัน เพราะคบกันเป็นแฟนด้วย

ส่วนอีก2คนน่าจะเป็นไปทางประสบกามมากกว่า



คนนี้ผมไปเจอโดยไม่ตั้งใจ เพราะตอนนั้นเพื่อนผมติดเด็กPRร้านนึงย่านเกษตร-นวมินทร์อยู่ มันชอบชวนไปยิกๆๆ ผมก็ยอมใจอ่อนไปกับมัน ช่วงนั้นว่างๆแถมโสดด้วย จำได้ว่าไปตอนวันสงกรานต์กัน3คน

แล้วผมไปสะดุดหน้าตาน้องเค้ามากกกกกก ตัวเล็ก ดัดฟัน แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะจีบอะไร หลังจากนั้นก็ไปอีก2-3ครั้งกับเพื่อนก๊วนเดิม ก็ไม่ได้มีอะไรเพิ่มเติม นอกจากไลน์กับFB แต่ไปทุกครั้งผมให้10-200ดื่ม และไม่จำเป็นต้องนั่งกับผม ผมให้ไปหาดื่มต่อได้เลย

แต่มีอยู่วันนึง ผมเช็คอินที่ร้าน20someting น้องเค้าก็มาเม้นแซวว่าไม่ชวน ผมเลยทักส่วนตัวชวนเลย สรุปว่ามาเฉย และมาคนเดียวด้วย โดยให้ผมนั่งแท๊กซี่ไปรับหลังเลิกงาน

วันนั้นก็ดื่มกันปกติ เอาจริงๆตอนนั้นผมก็เริ่มแอบชอบละ สารภาพเลยว่าแอบมองน้องเค้าตลอดทั้งคืน แต่ไม่มีทีท่าว่าจะจีบเพราะผมไม่กล้า ส่วนเพื่อนผมแม่งบิ๊วเต็มที่จนน้องเค้าเริ่มมองและยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ผม ก็ดื่มกันเฮฮากันไป

พอถึงตอนกลับ ด้วยความที่ผมกับน้องเค้าก็เมากันเต็มที่สุดๆ ตอนนั้นผมจำได้แค่ว่าบอกน้องเค้าว่าจะไปส่งที่บ้านและเพื่อนๆก็เดินมาส่งผมกับน้องขึ้นแท๊กซี่

แต่พอตื่นมาผมนอนกอดน้องเค้าอยู่บนเตียงที่คอนโดผมเฉย ต่างคนต่างงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ติดสตั๊นกันอยู่พักนึง 555555

หลังจากวันนั้นก็เลยคุยกันแบบจริงจัง น้องเค้าก็เริ่มปฏิเสธลูกค้าที่เข้ามาจีบ บางคนคือบอกกับลูกค้าไปตรงๆว่าผมเป็นแฟนเค้าด้วยซ้ำ เหลือแค่ลูกค้าที่นับถือกันแบบพี่น้องจริงๆ และน้องเค้าก็พาผมไปรู้จักกับพวกพี่ๆพวกนั้นด้วย(ส่วนมากเป็นคนในเครื่องแบบ) อีกไม่นานน้องก็เลิกทำงานPR ผมเองก็ยินดีที่จะให้ค่าขนมไปมหาลัย ค่าใช้จ่ายต่างๆของน้องอีกนิดหน่อย

แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเค้ายังวัยรุ่น(23) ส่วนผมเป็นวัยที่อยากสร้างครอบครัว(29) หลายๆอย่างคือเริ่มคิดไม่ตรงกัน อย่างผมตอนนั้นเริ่มอยากจะเก็บเงินซื้อรถ-บ้าน แต่น้องเค้ายังติดเพื่อน ติดเที่ยว ทั้งเที่ยวกลางคืนและเที่ยวตจว. จนต้องดรอปเรียน(เรื่องนี้ยิ่งทำให้ผมเซ็ง) ปัญหามันก็ค่อยๆสะสมมาเรื่อยๆ


สุดท้าย เป็นผมที่ทนไม่ไหว ขอร้องให้น้องเค้ากลับบ้าน ไปคิดทบทวนดู(เหมือนไล่ให้กลับบ้านแหละ) หลังจากนั้นน้องเค้าก็พยายามง้อผมอยู่3ครั้ง แต่ผมดันใจแข็ง จนน้องเค้าและเพื่อนๆของน้องคิดว่าผมไปมีแฟนใหม่ น้องเค้าเลยตัดใจจากผม และนั่นคงเป็นการเลิกกันอย่างถาวร(มั้ง)




ปล. ผมคบกับน้องคนนี้2ปี เป็น2ปีที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย รู้ตัวอีกทีคือเลิกกันแล้ว

เปิดมาขนาดนี้ จะไม่แชร์ประสบกามคนที่ 1-2 เพิ่มอีกซักนิดเหรอครับ

ตอนนี้ไม่ทันแล้วฮะ ไว้วันหน้านะฮะ

คบหลายคน แต่คนละไม่เกิน 3-4 ชั่วโมง

เกษตร นวมินทร์มีไม่กี่ร้าน เผลอๆผมอาจจะรู้จักแฟนท่าน 555

ไม่นอนพักต่อกันก่อนเลยหรอ

เอ้ออ ลืมเล่า PR ที่เหมือนกันทุกคนคือไม่ค่อวคิดเรื่องอนาคต เหมือนเค้าทำงานไปวันๆอ่ะ ละก็นอนตื่นยาก ชห. 555

อาทิตย์ละคน ๆ

คนไหนจีบยากๆ มาลุ้นได้ดูแลช่วงโควิดนี่แหละ

PR คนน่ารัก นิสัยดีๆมีเยอะฮะ
ผมถ้าได้นั่งแล้ว คนไหนไม่มีลูก ผมจะเลือดสูบฉีดเป็นพิเศษ
ถ้ามีลูกแล้ว วันนั้นจะหมดแพชชั่นเลย 555+

ถ้าจีบติดแล้ว ก็ทำใจกันต่อ
งานเวรกรรม คนทำก็เหนื่อย คนรอก็ท้อ

ยกเว้นคนที่เค้าพอแล้ว หมดหนี้แล้ว
อยู่กับแค่นี้ได้แล้ว ก็อาจมีลุ้นอยู่กับเราได้ยาวหน่อย

นอกนั้นก็กลับไปทำ เราก็ทุกข์ใจกว่าจะเลิกงาน
คิดไปเยอะ นู้นนี่นั้น สรุปจีบคนธรรมดามีความสุขกว่ามาก

อาจจะไม่สวย ไม่เอ็กซ์เท่า แต่ความน่ารักความสบายใจ
มีมากกว่าแน่นอน สำหรับผมนะครับ

ขอนอกเรื่องครับ เลิกกันเพราะคนอื่นยุ หรือที่ปรึกษายุให้เลิกนี่น่าปวดหัวมากครับ เรื่องคนอื่นหน่ะเก่ง เรื่องตัวเองเอาไม่รอด

ไม่หล่อ แถมบ้านจน
ผมได้สัมผัสแค่ 3ชม
tT

เคยได้เป็นแฟนสองคนแต่ก็คนละช่วงสั้นๆชีวิตของทั้งสองคนก็น่าสงสารจริงๆเห้อคนเราเลือกเกิดไม่ได้

คบกันเด็ก ดริ้ง สุดท้ายยังไงก็เลิก เพราะ วิถีชีวิตต่างกัน แล้วงานเขาต้องเอนเตอเทนลูกค้าแบบถึงเนื้อถึงตัว หึงหวงสุดท้ายเลิก

ที่สำคัญต้องตามไปดูเขาดึกๆ ไม่ได้นอน เสียงานอีก