ระหว่างปีหงส์ ที่ได้ 97 แต้ม เสียประตูน้อยสุด แพ้แค่นัดเดียว แถมนัดนั้นบอลข้ามเส้นไป 99% ของลูกบอลแล้วแต่โดนเคลียร์ก่อน ไม่งั้นเสมอ 2-2 แชมป์ไร้พ่ายไปแล้ว

ปีผี ที่เจอ Aguero ยิงนาทีสุดท้ายของสุดท้าย บอลจะจบแล้ว ทดเวลาแมนซิยังตาม 2-1 อยู่ๆ พวกซัดตู้ม งง ทั้งทีม

คิดว่าปีไหนพลาดแชมปืแบบน่าเจ็บใจมากกว่ากันคับ

สำหรับผมไม่ได้กวนตี..นะ

ปีที่พี่เจิดกูลื่นนี่แหละ ทั้งไม่ได้แชมป์ ทั้งมีมโดนล้อยันป่านนี้

แมนซิแน่นอน เพราะบาโล แอสซิสถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะลูกเดียวด้วยมั้ง

ปีที่เจอร์ราร์ดลื่น

สำหรับผมไม่ได้กวนตี..นะ

ปีที่พี่เจิดกูลื่นนี่แหละ ทั้งไม่ได้แชมป์ ทั้งมีมโดนล้อยันป่านนี้

ปีซิตี้ที่กุนยิงประตูชัยวินาทีสุดท้ายอะ ไม่มีไรแทนที่ได้แล้วสำหรับผมนะในชีวิตการดูบอลต่างประเทศ (ไม่นับบอลโลกนะ) คือแม่งโคตรมันส์ตอนดูต้องดูสองจอ พูดแล้วยังคิดถึงวันนั้นอยู่เลย ภาพมันตัดไปตัดมาในถ่ายทอดสด ยังจำได้ดีภาพป๋ายืนลุ้นกับฟิลโจนส์ที่เตรียมฉลองแล้วกร่อยเฉย กับอีกฟาก QPR แม่งเอาไม่อยู่เจอกุนจัดให้ สนามแตก!! โมเม้นต์นี้บอกตรงๆลืมไม่ลงทั้งชีวิต ไม่ได้อิจฉาแมนซิในตอนนั้นเลยคือแบบ Respect มากที่คัมแบคได้ สุดจริงๆ

ผีดิ

เพราะโจอี้บาร์ตันแท้ๆ

เอาจริงๆช็อตลื่นแล้วโดนฉกไปยิง ไม่ได้เป็นจุดที่ทำให้พลาดแชมป์หรอกครับ แต่เป็นตัวแปรสำคัญจุดหนึ่งมากกว่า

หลังจากนัดนั้น ถ้าผมจำไม่ผิด คะแนนซิตี้จะตามลิเวอร์พูลอยู่ 1 คะแนน ถ้าเก็บชัยชนะทุกนัดที่เหลือได้ ก็จะได้

แชมป์ไปลิเวอร์พูลสมาธิหลุดเองมากกว่า

เหมือนคำถามวัดฐานแฟนบอลไหมครับ ถ้าแฟนหงส์ ก็คงคิดว่าปี 97 แต้ม เจ็บใจกว่า ถ้าแฟนผี ก็คงคิดว่าปีที่อเกวโร่ยิงนาทีสุดท้าย เจ็บใจกว่า

แต่ถ้าถามผมนะ ลอง Setting ข้อมูล โดยเทียบว่า Scenario นี้แหละ แต่ไม่ต้องสนใจทีมเลยนะว่าทีมที่พลาดแชมป์คือทีมอะไร

ปีที่ 97 แต้ม โอเคมันได้แต้มสูงลิบเลยก็จริง แต่ก็ต้องยอมรับว่า มันมีอีกทีมที่เค้าได้แต้มมากกว่า ก็แสดงว่าเค้าดีกว่าเรา อย่างแน่ ๆ ละ ก็เรื่องผลคะแนน

แต่ปีอเกวโร่ นี่ จบด้วยแต้มเท่ากัน แล้ววัดกันที่ผลต่างประตูได้เสียเลยนะ สำหรับผม ถ้าทั้งสองเหตุการณ์ What If ให้เป็นเชลซีทั้งสองปี การพลาดแชมป์ด้วยประตูได้เสียนี่ โคตรของโคตรเจ็บใจ คือจบด้วยการมีแต้มเท่าแชมป์แล้วนะ แต่แม่งก็ไม่ได้ชูถ้วยแชมป์อ่ะ

ในโลกฟุตบอลไม่มีครั้งไหน เจ็บปวดกว่าช็อตอเกวโร้ววววอีกแล้วล่ะครับ


ลองดูสถานการณ์ปีนั้นก็ได้ครับ มีช่วงที่แมนฯยูไนเต็ดนำอยู่ 8 แต้ม ก่อนจะพลาดสะดุดไปแพ้วีแกนทั้งๆที่มีสถิติชนะ 100% ในการเจอกันมาตลอด แล้วปีนั้นแมนฯยูไนเต็ดเล่นสนุกมาก เคลฟ-แอนคอมโบกันบุกมันส์ๆ จนมีนัดถล่มปืน 8-2

คือโยนโอกาสทิ้งทั้งที่แต้มจะขาด ขอชนะแค่ 3 จาก 5 นัดสุดท้าย ไปหลุดเสมอเอฟเวอร์ตั้น 4-4 ทั้งที่นำ 4-2 ตอนเหลือ 10 นาทีสุดท้าย

แล้วก็แพ้ซิตี้ไป-กลับครั้งแรกในรอบกี่ปีไม่รู้ในนัดต่อมา จนเหลือแต้มเท่ากัน ลูกได้เสียซิตี้ดีกว่า เพราะแม่งยิงนัดที่นัดแรกแพ้ 1-6 คาบ้านนั้นแหละ แตกต่างไป +10 จากนัดเดียว ถ้าแพ้แค่ 1 ลูกก็แชมป์แล้วด้วยซ้ำ


มามีความหวังในนัดสุดท้าย จากซิตี้กำลังจะโยนแชมป์ทิ้ง แล้วนาทีสุดท้ายด้วยซ้ำก่อนเกิดเหตุการณ์อเกวโร้ววววนี่อ่ะ

อะไรที่ไม่เคยเห็นก็ได้เห็น แบบคนที่ไม่เคยแอสซิสต์ให้ใครมาตลอดฤดูกาลอย่างบาโลเตลลี่ แม่งก็แอสซิสต์ลูกนั้นลูกเดียว

ส่งซิตี้เป็นแชมป์ลีคครั้งแรกในสถานการณ์แบบนั้น ทั้งที่ซิตี้ก็มีปัญหาเยอะแยะเลย ทั้งบาโลเตลลี่ ทั้งเตเบซทะเลาะมันชินี่

ความรู้สึกเหมือนโดนเพื่อนบ้านมา NTR อ่ะครับ

ทำไมคิดว่าแมนยู ตอนนั้นดูอยู่ แมนซิตี้โดนนำอยู่ใครจะคิดว่ามายิงเบิ้ลช่วงทดเจ็บ

ในแง่ความตื่นเต้นเร้าใจ เฉือนลูกได้เสียยังไงก็บีบหัวใจกว่าเฉือนแต้มอยู่แแล้วครับ

แล้วยิ่งมายิงนาทีสุดท้ายอีก ไม่มีปีใหนบ้าคลั่งเท่านี้อีกแล้ว

ผมว่าช๊อตเอลกุน come back is real น่าจะที่สุดละ

มีอะไรที่พีคกว่ากุนยิงนาทีสุดท้ายอีกหรอ

แมนยูสิครับ แข่งจบแฟนๆในสนามรับโทรศัพท์จากอีกสนามกันให้พรึบ

ช็อตลื่นอ่ะ จริงๆแค่เสมอเชลซี 1 นัด ชนะพาเลซ อีกนัดสุดท้าย จำไม่ได้ละ ลนะอีกนัดก็ได้แชมป์ละ