구운치킨라이스 พิมพ์ว่า:
คือผมย้อนอ่านกระทู้ของคณไล่มาแล้ว ขอพูดในฐานะคนนอกมองเข้าไปนะครับ
- เรื่องภรรยาคุณลืมได้เลยครับ มากันขนาดนี้กลับไปไม่ได้เหมือนเดิมแน่นอน
- เอาจริง ๆ หลังจากอ่านทั้งหมดผมไม่ได้คิดว่าเป็นความผิดคุณทั้งหมดนะในเรื่องการใช้อารมณ์ พฤติกรรมหรือคำหยาบคายกับภรรยา พูดตามตรงว่าผมรู้สึกว่ามันมีบางอย่างระหว่างคุณทั้งสองและภรรยาคุณก็มีส่วนทำร้ายคุณไม่แพ้กันครับเพียงแค่มันน้อยกว่าคุณ พอสวนกันไปสวนกันมามันก็มากขึ้นเรื่อย ๆ จนระเบิด ผมคิดว่าคุณพิมพ์เล่ามาในโทนที่ปกป้องเค้ามากและอาจไม่ได้เล่าความจริงแบบจริง ๆ ทั้งหมด ถ้านั่นคือระดับที่คุณเล่าแล้วสบายใจก็โอเคครับ
- ทุกคนมีอย่างนึงที่เหมือนกันคือสิ่งที่เสียใจมากสุด มากขนาดที่ว่าถ้ามีโอกาสจะยอมทำทุกอย่างเพื่อย้อนเวลาไปแก้ไขหรือเลือกทำ / ไม่ทำบางสิ่ง และในความเสียใจมากที่สุดของทุกคนมีจุดร่วมนึงที่เหมือนกันคือการตัดสินใจที่แย่หลายครั้งต่อเนื่องกัน ความซวยวิบัติในชีวิตของเราทุกคนแทบไม่เคยเกิดจากการตัดสินใจพลาดครั้งเดียวแต่พลาดหลายครั้งและวนลูปลงเรื่อย ๆ ครับ ในเคสของคุณเริ่มมาจากการทำธุรกิจล้มเหลว อันนั้นยังไม่เท่าไหร่แต่พอคุณได้งานในเมืองซึ่งเงินดีคุณกลับเลือกที่จะมารับราชการเพื่อจะอยู่ใกล้ภรรยาคุณ และคุณได้เห็นแล้วว่าสุดท้ายความรักไม่เพียงพอต่อการประคองชีวิตคู่ที่การเงินพังทลายได้
จริง ๆ มีอีกหลายอย่างแต่มันจะยาวไป ข้อเสนอแนะผมคือเมื่อคุณต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญขอให้ตัดสินใจโดยมองภาพใหญ่ โฟกัสสิ่งที่สำคัญเพื่อแก้ปัญหา (ตรง ๆ ในกรณีนี้คือเงิน) และสำคัญสุดคือซื่อตรงกับตัวเองครับ จะตัดสินใจอะไรถามตัวเองก่อนเลยว่าที่กำลังตัดสินใจจะทำหรือไม่ทำเนี่ยเราซื่อตรงกับตัวเองมั้ยหรือเราแค่หลอกตัวเองในสิ่งที่เราอยากให้มันเป็นครับ
ขอให้คุณมีชีวิตในภายหน้าที่ดี แข็งแรงทั้งกายและใจ หมดหนี้สิน หาทางที่ดีของตัวเองเจอและประสบความสำเร็จในชีวิตครับ ก่อนเราจะดูแลใครเราต้องดูแลตัวเองให้ได้ก่อนครับ
ขอบคุณท่านมากครับ
ตอนนี้ก็พยายามจัดการปัญหาตัวเอง โดยเฉพาะปัจจัยเรืองเงินครับ
ให้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน อาจไม่ดีขึ้นแบบรวดเร็ว แต่ก็ดีใจที่ตัวเองค่อยๆ ทำให้ดีขึ้นครับ
ส่วนงานค่อนข้างพอใจในการทำงานครับ เลยตัดสินใจไปต่อในสายงานนี้
สำหรับผมกับภรรยา ด้วยเวลามีปัญหากันไม่เข้าใจกัน พูดอะไรกันเหมือนจะเคลียร์เข้าใจกันแล้ว
แต่จริงๆ ผมจบอยู่คนเดียวเสมอ แล้วไม่เคยมีเรื่องใดเลยที่เขาเคลียร์ เขาแค่ยอมผมเพื่อให้มันผ่านๆ ไป
เป็นแบบนี้มาตลอด สุดท้ายแต่ละเรื่งที่เขายอม โดยผมเพิ่งทราบทีหลังจากจดหมายขอหย่า ยิ่งอ่าน
ยิ่งเป็นภายสะท้อนกลับมาถึงความเสียใจของเขา ตลอดเวลา รู้สึกเสียใจครับที่ ไม่ทำให้เขามีความสุขเลย
มันก็เป็นเรื่อง Toxic ที่ผมเอาแต่ตนเองคอยดูดพลังบวกเขามาตลอด
และสิ่งหนึ่งที่เขาเขียนให้ใยจดหมายขอหย่า คือ ขอบคุณนะที่ย้ายมาอยู่กับเขา
แต่ก็เท่านั้น มาอยู่ด้วยกันจริงๆ ไม่ถึง 1 ปี คำตอบเขา คือ ไม่มีความสุข
แม้แต่เรื่องให้นึกถึงความสุขก็ไม่มี
เพราะผมไม่สามารถ Support ความรู้สึกเขา และเป็น Safe zone ให้เขาได้
เลยเป็นอย่างที่ท่านว่า "มันมีบางอย่างระหว่างคุณทั้งสอง" และ
"ความรักไม่เพียงพอต่อการประคองชีวิตคู่ที่การเงินพังทลายได้"
จริงมากๆ เลยครับ