หวังว่าจะคิดได้ตอนอายุ 33 อะนะ

กรรมใครกรรมมันอะครับคุณ พ่อแม่เป็นห่วงก็เข้าใจฝั่งเข้าได้ คนเป็นพ่อแม่อะเนอะลูกจะดีจะชั่วยังไงเขาก็รัก ส่วนคุณเป็นพี่ก็ช่วยเท่าที่ช่วยได้ครับ เอาแบบไม่เดือดร้อน สำหรับผมจะเป็นความสัมพันธ์แบบไหนก็ช่วยเท่าที่ไหว ไม่งั้นจะกลายเป็นเอ็นดูเขา เอ็นเราขาด

เป็นผม ผมตัดหางปล่อยวัดอย่างเดียว พ่อแม่อยากช่วยก็จัดไป อยากกู้ หรืออะไรก็ทำไป แต่หนี้ก็รับผิดชอบกันไปนะสองคนตายาย คืออย่ามายุ่งกับผม  

คืออย่างนี้ครับ - น้องคุณต้องโดนโยนลงหลุม หมายถึงการที่เค้าต้องอดอยากจริง ๆ ไม่มีตัวช่วยใด ๆ และเค้าต้องดิ้นรนเองเรียนรู้โลกในแบบที่มันเป็นจริง ๆ ด้วยตัวเองครับ ต้องถามว่าแม่คุณยอมมั้ยเพราะอายุ 33 นี่เริ่มมากแต่ยังไม่สายเกินที่จะกลับตัว

เรื่องเล่าดัดแปลงจากพื้นฐานเรื่องจริง - เพื่อนสนิทผมบ้านมันมีพี่น้อง 5 คน พี่ชายคนโตคือได้รับการอุ้มชูตามใจอย่างดีในฐานะลูกคนโตบ้านคนจีน โตมาอายุ 20 กว่าก็ยังเที่ยวเล่น 30 กว่าก็ยังเที่ยวเล่นใช้เงินไปวัน ๆ โชคดีที่พ่อแม่ทำธุรกิจก็ยังมีเงินให้พี่มันใช้ พ่อพยายามสร้างฐานให้พี่คนโตโดยสร้างธุรกิจตัวนึงเป็นซับเซ็ตของธุรกิจที่บ้านแล้วให้พี่มันบริหาร พ่อมันช่วยหาลูกค้าให้รวมถึงเป็นลูกค้าเอง (เหมือนบริษัทแม่จ้างงานบริษัทลูกเองในฐานะลูกค้า) พี่มันก็ยังไม่เอาอะไรเละเทะมั่วซั่วหญิงไปวัน ๆ เอาแต่เดินหาของกินหรู ๆ ช็อปปิ้งกับแฟนที่เน้นมาสูบเงิน

เพื่อนมันมาถามผมว่ามีคำแนะนำมั้ยผมแนะนำแบบเดียวกันคือต้องโยนลงหลุมให้ได้ลำบากจริง ๆ แล้วจะกลับตัวได้ ผมให้ไปถามว่าพ่อแม่มันยอมมั้ยซึ่งสุดท้ายก็ไม่ยอมกลัวลูกลำบาก ผมบอกงั้นก็เตรียมรับสภาพไปนะ โตขนาดนี้ทำได้แค่นี้แก่ไปนอนตายข้างถนนไม่มีบ้านซุกหัวนอนแน่นอน

จนช่วงอายุใกล้่ 40 ธุรกิจของพ่อแม่เริ่มมีปัญหา ลูกสี่คนที่เหลือเริ่มทำมาหากินตั้งหลักได้หมดแล้วโดยไม่ได้ฐานใด ๆ จากพ่อแม่เลยแต่พี่คนโตก็ยังเหลวเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือลูกค้าที่หามาให้ก็ไม่สนใจรักษาไว้ ธุรกิจของพ่อแม่ก็ไม่สามารถเป็นลูกค้าได้อีกต่อไป พี่มันก็โทษทุกอย่างยกเว้นตัวเอง โทษพ่อแม่ที่ไม่รักษาธุรกิจไว้ให้ดี เอาเงินเก็บที่มีมาลงทุนในหุ้นในคริปโตในฟอเร็กซ์เพราะมองว่าเป็นทางลัดหาเงินโดยตัวเองไม่เข้าใจตลาดและไม่อดทนพอไม่ต้องถามถึงวินัย และใช่ครับเจ๊งทั้งหมด เงินหลักหลายสิบล้านที่พ่อแม่เตรียมไว้ให้ละลายหมดในพริบตา

ผ่านมาตอนนี้พี่มันอายุ 47 ต้องไปทำงานให้น้องชายตัวเองในฐานะลูกจ้างรายเดือนของธุรกิจที่น้องชายสร้างมา ถึงตอนนี้พ่อแม่และพี่น้องของเค้าเพิ่งเข้าใจว่ามันต้องโยนลงหลุมตั้งแต่เนิ่น ๆ แต่ช้าไป ทุกวันนี้ก็ทำงานแบบอยู่ไปวัน ๆ แรก ๆ ก็มีมาไถเงินพี่น้องคนอื่นแต่พอไม่ได้ก็ยอมรับสภาพ อายุเยอะ ความรู้ความสามารถไม่มี ถ้าไม่มีงานนี้คือเหลือแค่บ้านของพ่อแค่นั้น

น้องคุณเป็นแบบนั้นเพราะไม่เคยลำบากไม่เคยจนตรอกแบบจริง ๆ จึงยังไม่เข้าใจว่าโลกมันทำงานยังไง ถ้าพ่อแม่คุณไม่ยอมโยนลงหลุมผมก็จะบอกแบบเดียวกันคือตอนแก่น้องคุณมีโอกาสสูงมากที่จะต้องไปนอนไร้บ้านข้างถนนครับ  

ครับผม เคยเขียนตรงๆ ละบางทีมันก็คิดไม่ได้ มัน คิดว่าพี่ต้องรักน้องเสมอ มันทำไรผิด เลยเอาบรรทัดฐานสังคมมาลองเทียบดูครับ ว่ามันมีจริงๆ ลูกไม่เอาพ่อแม่ที่ทอดทิ้ง สังคมเข้าใจ

อย่างน้อย แม่ผมจะได้เข้าใจ ถึงมันจะไม่เข้าใจ ว่าไม่ได้เกิดมาเพื่อเอามัน มาดูแลตอนพ่อแม่ไม่อยู่