ปรับแรงๆอย่างเดียว ถึงจะเอาอยู่ ไม่งั้นก็ทำกันวนไปแบบนี้แหละ แต่สุดท้ายก็จะอ้างว่าเพราะจน เลยต้องรีบ

ถ้าอนาคตจะตัดแต้มวินได้ จะดีขึ้นไหม ถ้าเป็นวินแล้วขับบนทางเท้า กี่ครั้งถึงจะโดนยึดเสื้อไปเลย จะโหดไปไหม

ตอนผมเรียนท่าพระจันทร์ แป้บๆทำอีกละ
ตอนทำงานก็เหมือนกัน ทำเสร็จอาทิตย์เดียวพลิกน้ำกระเด็น

คือมันทำแบบขอไปทีเน้นเบิกบ่อยๆรับงานบ่อยๆ

เอกชนทำสวยแล้วต้องทนด้วย งบบริษัทเค้าไม่ได้จ่ายมั่วซั่ว ทำทุกปีพังทุกปี ฝ่ายที่ดูแลกับจัดซื้อโดนแน่ๆ

ไปตปท หินอย่างหนา หรือไม่ก็หล่อปูนแบบถนนเลย บางที่ก็ราดยาง คือดูทรงแล้วแบบแข็งแรงไม่ใช่ทำทุกปีสองปีแน่ๆ

ทำเสร็จสวยทั้งเมืองยังไม่ใช่ผลงานที่ดี ต้องรอดูว่าอยู่ได้กี่ปี ถ้าสองปีพัง ก็แค่โปรเจคเผางบเลี้ยงผู้รับเหมา

แถวบ้านผมก็ไล่รื้อไล่ทำใหม่อยู่

บ้านผมยังวิ่งกันเพลิน ทั้งทางเท้า ทั้งย้อนศร

ขอพูดถึงมอไซต์ทางเท้าหน่อยว่า
อันนี้ขึ้นอยู่กับจิตสำนึกล้วนๆเลยนะ ที่มันไม่หมดไม่สิ้นเพราะคนเรานี่แหละ มันคือสามัญสำนึกขั้นพื้นฐานเลยนะ
แทนที่คนทำงาน/เจ้าหน้าที่จะได้เอาเวลาไปโฟกัสเรื่องอื่น แต่กลับต้องมายืนจับขับมอไซต์ทางเท้า

เข้มกับกฏระเบียบดีกว่ามีั้ง เงินก็ไม่ต้องเสียแถมได้ผลงานเห็นๆ
มอไซค์วิ่งทางเท้า แผงลอยบนทางเท้า ทำได้จริงเมืองน่าอยู่ขึ้นเยอะ

งั้นผมจะทำอะไรบนทางเท้าก็ได้สิครับ ไม่ต้องสนใจกฎหมายกันละ ผมไปตั้งโต๊ะกินข้าวบนทางเท้า ไปล้างรลบนทางเท้า ทำได้หมด

ลมหายใจเขา แต่พ่นลมใส่คนอื่น ดีเลยครับ แทนที่จะจัดการให้เป็นระเบียบ แบบนี้มีแต่จะเพิ่มขึ้น

ถ้าตามป้ายก็ กันยาโน้นอะ

ผมมองในมุมผุ้บริหารน่ะครับ การจัดระเบียบมันก็มีมุมมองของมันอยุ่ครับ

ถ้าประเทศไทยมีคนฉลาดมากกว่าคนโง่ ป่านนี้ประเทศเจริญไปแล้วครับ 555

ใช่ครับ ช่วงประมาณ 6-7 ปีที่แล้วสุทธิสาร ไม่มีใครกล้าทำเพราะตำรวจสุทธิสาร ดักปรับจริง หมวกกันน็อก แถวนั้นระเบียบมากครับ แต่หลังๆปล่อยเบลอก็ตามนั้นไป

ก็นี่แระถึงเป็นปัญหาเรื้อรัง มันมีพื้นที่ที่มีกฏอยู่แล้วว่าที่ไหนให้ขายได้ มีข้อกำหนดว่าขายได้วันนี้เวลานี้และต้องหยุดขายวันนี้ พื้นที่ตรงนี้ให้เทศกิจไปกวดขันในเรื่องความสะอาดสกปรก การตั้งร้านไม่ให้กระทบกับผู้ใช้ทางเท้าก็พอ เพราะมันมีกฏข้อบังคับเรื่องการขายอยู่แล้ว ถ้าไม่ทำตามให้ลงโทษแค่นั้น (แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้เทศกิจหายไปไหน สมัย คสช. ตั้งเต็นท์ประจำการพื้นที่กันตรงนั้นเลย)

แต่ปัญหาคือพื้นที่ที่ไม่มีกฏในเรื่องการให้มาตั้งร้านขาย ปัญหานี้คือเหมือนปล่อยไปวันๆ จะให้ขายหรือไม่ให้ขายยังไง มันไม่ชัดเจนคาราคาซังไปหมด จะเอาแบบไหนหรือไม่เอาแบบไหนก็ไม่มาจัดการแบบชัดเจน

สมัย คสช. มันมีกำหนดชัดเจนว่าพื้นที่ไหนขายได้ขายไม่ได้แล้วมีกติการในการตั้งขาย มีพวกเทศกิจตั้งเต็นท์คอยคุมพื้นที่ตรงนั้น

ถ้าพื้นที่นั้นขายได้ก็ต้องเป็นแบบระเบียบตามที่กำหนดไว้ มีเทศกิจตั้งเต็นท์คอยคุมแบบเข้ม
ถ้าพื้นที่นั้นขายไม่ได้ ก็ห้ามมาตั้งขายเด็ดขาด มีเทศกิจคอยตั้งเต็นท์คุมแบบเข้มห้ามมีใครมาตั้งขาย