แต่ต้องพูดความจริง90-95%+ขึ้นไป

อีก5-10%นั้นคือเอาไว้เปลี่ยนรายละเอียดเล็กๆน้อยๆในคำให้การณ์ เพื่อให้สอดคล้องกับเรื่องที่จะฟ้องในศาล
เพื่อให้สอดคล้องกับวัตถุพยาน และเพื่อสอดคล้องกับข้อกฎหมายที่กำลังจะฟ้อง
และเพื่อเอาไว้ปิดช่องที่ฝ่ายตรงข้ามจะมาถามค้านในบางรายละเอียดเล็กๆได้

ต่อให้แม้ว่าเราจะเป็นฝ่ายถูกแน่นอน
แต่ต้องทำเพื่อให้ชนะคดี เพื่อปิดช่องไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามดิ้นได้

อยากทราบว่าที่ผมได้ยินมามีส่วนจริงไหมครับ

ในศาลมีแต่ โจทก์ และจำเลย ไม่แน่ใจว่าฝ่ายถูกคือฝ่ายไหน

โจทก์ ฟ้องจำเลย คดีอะไรก็ได้ โจทก์จะเป็นผู้เสียหายโดยตรง หรืออัยการก็ได้

จำเลย คือคนต้องฟ้อง มีหน้าทีพิสูจน์ความถูกต้อง สิ้นสงสัยก็ไม่ผิด

----

ดังนั้นโจทย์ไม่ต้องฟ้องเอาละเอียด เอาเท่าที่เอาผิดจำเลยได้ก็พอ
ฟ้องไปเยอะอาจจะหลุดคดี ย่อยๆ

ถ้าใครถูกต้องใสกริ๊ง 100% ไม่ต้องไปพูดโกหกให้เข้าข้อกฎหมายหรอกครับ
ธรรมชาติถ้าอันไหนเป็นเรื่องไม่จริงมันกลายเป็นช่องให้เขาค้านได้อยู่แล้ว แทนที่จะปิดช่องค้านมันกลายเป็นเปิดช่องค้านแทน

ใครที่โกหกนิดๆหน่อยๆ แปลว่าอันนั้นไม่ได้ใส ถึงต้องบิดข้อเท็จจริง
อย่างสมมติคดีแรงงาน มีประกาศระเบียบข้อบังคับ ตามหลักต้องติดประกาศ ที่ทั่วไปทำกันคือนายจ้างไม่ติด
ก็เลยต้องมาโกหกว่าติดไว้ตรงนั้นตรงนี้ ถามว่ามันก็เป็นช่องให้ค้านไหมก็ใช่ แต่บางทีค้านแล้วไม่ได้พลิกคดีเขาก็ไม่ค้านแค่นั้น

พูดให้ตัวเองชนะก็ใช้ได้

เคสที่พูดจริง 100% ก็มีครับ คดีที่พูดความจริงไม่ถึง50%ก็มีครับ คดีที่ไม่พูดความจริงเลยก็มีอันนี้ขึ้นกับทนายอีกฝั่งว่าจะถามค้านยังไง แล้วก็ดุลยพินิจศาล

อย่างคดีแพ่งอ้างว่า
- ตอนเซ็นเอกสารถูกบังคับข่มขู่ (ป.พ.พ. มาตรา 164 การแสดงเจตนาเพราะถูกข่มขู่เป็นโมฆียะ การข่มขู่ที่จะทำให้การใดตกเป็นโมฆียะนั้น จะต้องเป็นการข่มขู่ที่จะให้เกิดภัยอันใกล้จะถึง และร้ายแรงถึงขนาดที่จะจูงใจให้ผู้ถูกข่มขู่มีมูลต้องกลัว ซึ่งถ้ามิได้มีการข่มขู่เช่นนั้น การนั้นก็คงจะมิได้กระทำขึ้น)

- ทำนิติกรรมโดยสำคัญผิด (มาตรา 156 “การแสดงเจตนาโดยสําคัญผิดในสิ่งซึ่งเป็นสาระสําคัญแห่งนิติกรรมเป็นโมฆะ)

- กรณีหมากัดหรือความเสียหายเกิดขึ้นจากสัตว์ คนเลี้ยงอ้างว่าไม่ใช่เจ้าของหรือสู้กันเรื่องคนแหย่บอกว่าตัวเองไม่ได้แหย่ กรณีมีการแหย่เอาผิดจากคนแหย่ได้

(มาตรา 433 ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่าเจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของจำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอันสมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตามพฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมีขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้)

- กรณีที่แทบจะเจอคนโกหกเยอะสุดๆคือครอบครองปรปักษ์ครับ คือทำไงก็ได้ให้ตัวเองได้กรรมสิทธิ์ โดยสงบและเปิดเผย ด้วยเจตนาเป็นเจ้าของ