งานเลี้ยงอำลา JK เริ่มด้วยใจร้อยจบด้วยใจฝ่อ
นับตั้งแต่จุดเปลี่ยนสำคัญของฤดูกาลคือตอนที่ JK ประกาศลาออกช๊อคทั้งแฟนบอลทั่วโลกและนักเตะทั้งทีม ทีมเราก็เล่นแบบใจร้อยมาตลอดบางนัดที่ควรเสมอ แพ้ ก็ come back กลับมาได้แบบปาฏิหาริย์จัดๆ แต่ก็นั่นแหละปาฏิหาริย์ไม่ได้มีทุกวันอย่างที่เขาว่า ปัญหาที่เหมือนบัวใต้น้ำก็ค่อยๆโผล่ออกมา ต้องยอมรับเลยว่าจุดเปลี่ยนคือการเจอแมนยู 2 นัดแล้วไม่สามารถเอาชนะได้นี่แหละ
นัดแรกคือผลจากการติดประมาทโดยแท้จริง การไม่เลือกพักตัวในนัดยูโรป้าซึ่งชนะมานัดแรก 5-1 แล้วส่งผลชัดเจนนักเตะล้าต้องรีบเก็บตัวในขณะที่นำแค่ลูกเดียวที่บ้านแมนยู การเปลี่ยนบังโมออกนาทีที่ 70 กว่าส่งผลอย่างมากสุดท้ายต้านไม่ไหวแตกไป หลังจากนั้นเล่นไม่เหมือนเดิมเลยนักเตะดูเกร็งมากๆเวลาเข้าทำ ยังดีนัดเชฟฟิลมาได้ลูกยิงผีจับยัดไม่งั้นอาจจะหลุดเสมอไปแล้วเพราะเกร็งกันเหลือเกิน
ต่อมาเจอแมนยูนัดสอง เริ่มเกมดีจริงนัดนี้ผมไม่โทษ JK นะวางหมากมาโอเคแล้วกดได้แล้วนักเตะเองที่ทำไม่ได้เหมือนภาพจำนัด FA ยังฝังใจกล้าๆกลัว เกร็งไปหมด ครึ่งแรกควรจะนำ 2-3 ลูกด้วยซ้ำสุดท้ายทำไม่ได้ เจอ human error เข้าไปชอตเลย เกือบแพ้ด้วยซ้ำ หลังจากนั้นแหละคือหลุดเลย นัดเจอ อตาลันต้า ในบ้านที่หวังๆกันว่าจะพลิกโมเมนตั้มได้ กลับพักตัวจนแพ้ยับ
ตอนนี้นักเตะน่าจะใจเสียหมดแล้วไม่ต่างจากแฟนบอล ถ้วยวรางวัลที่ได้ลุ้นหายไปถึง 2 ถ้วยในเวลาไม่ถึง 2 เดือน อีกถ้วยก็ริบหรี่เต็มทีและนักเตะก็น่าจะไม่คาดหวังกันแล้ว ดูจากภาษากาย
ตอนนี้ได้แต่หวังว่าตอนจบจะไม่เละจนหลุด Top 4 พอไม่งั้นงานเลี้ยงอำลา JK น่าจะกร่อยสุดๆแน่นอน