ผมเคยมี อายุต่างกัน 8 ปี น่ารักด้วยคับ
แต่เข้ากันไม่ได้ซักอย่างคับ

พอดีเพื่อนแนะนำให้รู้จักกัน ช่วงแรกๆดีมาก
พอได้อยู่ไปเรื่อยๆ ก็รู้ว่าไปด้วยกันไม่ได้

มุมมองความคิด ต่อสิ่งเดียวกันต่างกันมากเกินไป

ผมต้องโทรรายงานเค้าทุกอย่าง ในขณะที่เค้าไม่ต้องโทรก็ได้

ผมเจอปัญหาชีวิตมาสารพัด น้องมานั่งนอยด์ว่าพยายามจะเป็นตัวเชื่อมให้เพื่อนกับแฟนเพื่อนคืนดีกัน แล้วมันดันทะเลาะกันเพิ่ม แล้วก็ร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูก

น้องอยากเปลี่ยนงาน อยากสอบภาษาอังกฤษ ผมให้หนังสือยืม สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้

โทรศัพท์เสีย ผมซื้อให้ใหม่ แต่มีข้อแม้คือให้เค้าผ่อนรายเดือนให้ผม ผมจะเก็บเงินเป็นเงินของเรา
สรุปคือเอาโทรศัพท์ไป แล้วไม่ผ่อนให้ผม บอกว่าผมเห็นแก่ตัว อยากจะให้ก็ให้ ไม่อยากให้ก็ไม่ต้องให้
ไม่ต้องมาตั้งข้อแม้อะไรเยอะแยะ
จริงๆคือ น้องไม่มีเงินเก็บเลย ซึ่งเราก็อธิบายไปแล้วว่า มันจะเป็นเงินเก็บของเรา ผมไม่ได้อยากได้เงินค่าโทรศัพท์คืน

ตอนเลิกกัน บอกตรงๆ ผมขอโทรศัพท์กับหนังสือคืน ก็ด่าว่าผมสารพัด แต่ก็ไม่คืนอะไรมาเลยซักอย่างคับ

จบๆกันไปภายในระยะเวลาไม่ถึงปี พอเดินออกมาก็รู้สึกโล่งครับ

หลังจากนั้นไม่กี่เดือน น้องเองก็เคยโทรมาถามว่าผมมีแฟนใหม่รึยัง เรายังไปเจอกันได้อยู่มั้ย
ผมก็คุยดีๆ แล้วก็บอกว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วคับ

เห็นแต่คนรอบข้างมีแต่แฟนอายุน้อยกว่านะ สำหรับ ผช น้อยคนที่มี ผญ อายุ มากกว่า

อยากลองอีกเหมือนกันครับ แต่ตอนนั้นผม 25 คบเด็ก 18 เพิ่งขึ้นมหาลัย มันเลยความคิดต่างกันเยอะไปหน่อย

เข็ดเลย 555 ถ้าห่างกันแต่วัยทำงานเหมือนกันน่าจะโอเค

ตอนนี้ผมมีแฟนเด็กอายุห่างกัน 20 ปีครับ ตอนที่อ้อนก็เหมือนลูกแมวชอบมาซุกๆ ตะมุตะมิ แต่งตัวน่ารักๆตามเทรน แต่เด็กก็คือเด็ก นิสัยเราไม่เหมือนกันบางทีเพื่อนๆ เธอ ก็ไม่เข้าใจเรา ทำก็โกรธว่าเรา ไม่เอาเพื่อนเธอเลย
ไลฟ์สไตล์ต่างกันจัดๆ โดยเฉพาะการเที่ยวกลางคืน วินัยทางการเงิน มารยาททางสังคม
เรื่องบนเตียงเด็กอายุ 18++ จะไม่ดีเท่าสาวอายุ 30
ถ้าเลือกที่จะมีแฟนเด็กก็ต้องเข้าใจตัวเองก่อน ที่จะไปเข้าใจคนอื่น

ถ้าทำงานแล้วนี่ โอเคเลยครับ อายุเท่าไหร่ไม่สำคัญละ ผญ.ที่ยังไม่เคยทำงานกับทำงานหาเงินได้เองแล้ว

mindset ต่างกันมากกกกกก เรียกได้ว่าคนละคนเลย

ผม38 ภรรยา37