ให้ลงเป็นตัวจริงทีไรฟอร์มหาย พอเป็นตัวสำรองเปลี่ยนลงมาดันเป็นทีเด็ดซะงั้น

ขอเล่าจากมุมมองผมแล้วกัน

จุดเริ่มต้นของโซลชาร์โคตรไม่น่าสนใจเลย เพราะตอนนั้นแมนฯยูไนเต็ดพยายามล่าตัวอลัน เชียเรอร์ก่อนที่จะเลือกย้ายไปนิวคาสเซิ่ล ซึ่งดีลนั้นใหญ่ในระดับที่ค่าตัว 15 ล้านปอนด์เวลานั้น เทียบได้กับค่าตัวสถิติโลกของเนย์มาร์ตอนนี้เลย

ก่อนที่เฟอร์กี้จะไปเลือกเซ็นนักเตะโนเนมแบบที่แฟนบอลทั้งโลกสงสัยว่า "มึงใครวะ"


ช่วงนั้นผมก็คิดว่าเซ็นมาแค่เป็นสำรอง เพราะตอนนั้นตัวจริงคือแอนดี้ โคลกับเอริค คันโตน่า ถึงคันโตน่าจะส่ายหัวเวลาโคลมันจับบอลวืด ยิงแป้กอะไรก็ตาม แต่ก็ไม่คิดว่าโซลชาร์จะสร้างอิมแพ็คต์อะไรได้

ปรากฏว่าพี่แกเล่นยิงได้ตั้งแต่นัดที่สอง แล้วก็ลงตัวจริงเรื่อยจนปีนั้นได้ตำแหน่งดาวซัลโวของทีมกดในลีคไป 18 ประตู

พอปีต่อมาคันโตน่ารีไทร์ไป แล้วเท็ดดี้ เชอริงแฮมเข้าทีมมาแทน แล้วปรากฏว่าช่วงแรกเล่นคู่กับโซลชาร์ดูไม่เข้าขากัน ก็เลยสลับโคลมาเป็นตัวจริงแล้วโคลมันก็เข้าฟอร์มยิงแฮททริค

แล้วปีต่อมามีดไวท์ ยอร์คเข้ามาอีก โซลชาร์เลยต้องนั่งสำรองเป็นส่วนใหญ่ ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้น Supersub ของแก เพราะมีทั้งลงสำรองมายิง 4 ลูกนัดเจอฟอเรสต์ แล้วก็ซีนใหญ่สุดคือนัดชิงชนะเลิศ UCL ที่ยิงประตูชัยช่วงทดเจ็บได้ทริ้ปเปิ้ลแชมป์นั่นแหละ


พอเข้ายุค 2000 เฟอร์กี้เปลี่ยนมาเล่น 4-5-1 นำเข้ารุดกับเวรอน กลายเป็นว่ายอร์ค โคลต้องไป ทำให้โซลชาร์กลายเป็นตัวเลือกสำรองอันดับ 1 แล้วแกผลงานดีตลอด ไว้ใจได้ลงมายิงเยอะมากไม่ต่างกับทรอสซาร์เลยครับ

แล้วลงเล่นทุกตำแหน่ง กองหน้า ปีกขวา ปีกซ้าย ช่วงที่เบ็คแฮมทะเลาะกับเฟอร์กี้ ก็เป็นโซลชาร์นี่แหละที่ยึดตัวจริงแทน แล้วเล่นดีด้วย ไม่ใช่แค่ลงไปรอยิง

แต่ความโชคร้ายคือโซลชาร์บาดเจ็บหนักที่เข่าจนเกือบต้องเลิกเล่น แล้วจบไปเกือบ 3 ปี แฟนบอลช่วงนั้นลืมไปแล้วว่ามีโซลชาร์อยู่ในทีม แต่ปีสุดท้ายแกก็พิสูจน์ตัวเองว่าฝีเท้ายังดีอยูทั้งที่บาดเจ็บ กลับมาอีกอายุเข้า 34 ปีแล้ว ยังยิงไปรวมเกิน 10 ประตู ซึ่งส่วนใหญ่ก็มาจากการลงสนามเป็น Supersub อีกนี่แหละ

ผมกำลังจะเข้ามาตั้งมู้หัวข้อนี้เลย
อยากให้แฟนผีเล่าถึง น้าโอเล่หน่อย ในตำแหน่งซุปเปอร์ซับ

ถ้าไม่ได้ประตูคือไม่เป็นชิ้นเป็นอันเหมือนกันด้วยนะ

ขอเล่าจากมุมมองผมแล้วกัน

จุดเริ่มต้นของโซลชาร์โคตรไม่น่าสนใจเลย เพราะตอนนั้นแมนฯยูไนเต็ดพยายามล่าตัวอลัน เชียเรอร์ก่อนที่จะเลือกย้ายไปนิวคาสเซิ่ล ซึ่งดีลนั้นใหญ่ในระดับที่ค่าตัว 15 ล้านปอนด์เวลานั้น เทียบได้กับค่าตัวสถิติโลกของเนย์มาร์ตอนนี้เลย

ก่อนที่เฟอร์กี้จะไปเลือกเซ็นนักเตะโนเนมแบบที่แฟนบอลทั้งโลกสงสัยว่า "มึงใครวะ"


ช่วงนั้นผมก็คิดว่าเซ็นมาแค่เป็นสำรอง เพราะตอนนั้นตัวจริงคือแอนดี้ โคลกับเอริค คันโตน่า ถึงคันโตน่าจะส่ายหัวเวลาโคลมันจับบอลวืด ยิงแป้กอะไรก็ตาม แต่ก็ไม่คิดว่าโซลชาร์จะสร้างอิมแพ็คต์อะไรได้

ปรากฏว่าพี่แกเล่นยิงได้ตั้งแต่นัดที่สอง แล้วก็ลงตัวจริงเรื่อยจนปีนั้นได้ตำแหน่งดาวซัลโวของทีมกดในลีคไป 18 ประตู

พอปีต่อมาคันโตน่ารีไทร์ไป แล้วเท็ดดี้ เชอริงแฮมเข้าทีมมาแทน แล้วปรากฏว่าช่วงแรกเล่นคู่กับโซลชาร์ดูไม่เข้าขากัน ก็เลยสลับโคลมาเป็นตัวจริงแล้วโคลมันก็เข้าฟอร์มยิงแฮททริค

แล้วปีต่อมามีดไวท์ ยอร์คเข้ามาอีก โซลชาร์เลยต้องนั่งสำรองเป็นส่วนใหญ่ ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้น Supersub ของแก เพราะมีทั้งลงสำรองมายิง 4 ลูกนัดเจอฟอเรสต์ แล้วก็ซีนใหญ่สุดคือนัดชิงชนะเลิศ UCL ที่ยิงประตูชัยช่วงทดเจ็บได้ทริ้ปเปิ้ลแชมป์นั่นแหละ


พอเข้ายุค 2000 เฟอร์กี้เปลี่ยนมาเล่น 4-5-1 นำเข้ารุดกับเวรอน กลายเป็นว่ายอร์ค โคลต้องไป ทำให้โซลชาร์กลายเป็นตัวเลือกสำรองอันดับ 1 แล้วแกผลงานดีตลอด ไว้ใจได้ลงมายิงเยอะมากไม่ต่างกับทรอสซาร์เลยครับ

แล้วลงเล่นทุกตำแหน่ง กองหน้า ปีกขวา ปีกซ้าย ช่วงที่เบ็คแฮมทะเลาะกับเฟอร์กี้ ก็เป็นโซลชาร์นี่แหละที่ยึดตัวจริงแทน แล้วเล่นดีด้วย ไม่ใช่แค่ลงไปรอยิง

แต่ความโชคร้ายคือโซลชาร์บาดเจ็บหนักที่เข่าจนเกือบต้องเลิกเล่น แล้วจบไปเกือบ 3 ปี แฟนบอลช่วงนั้นลืมไปแล้วว่ามีโซลชาร์อยู่ในทีม แต่ปีสุดท้ายแกก็พิสูจน์ตัวเองว่าฝีเท้ายังดีอยูทั้งที่บาดเจ็บ กลับมาอีกอายุเข้า 34 ปีแล้ว ยังยิงไปรวมเกิน 10 ประตู ซึ่งส่วนใหญ่ก็มาจากการลงสนามเป็น Supersub อีกนี่แหละ

ดูแมนยูตั้งแต่ปี 96/97 ตอนนั้นศูนย์หน้าเป็นคันโตน่ากับแอนดี้โคล
คันโตน่าโอเคล่ะ การันตีตัวจริงอยู่แล้ว แต่ผมชอบโซลชามากกว่าแอนดี้โคล เพราะใช้โอกาสน้อยกว่า โคลใช้โอกาสเปลืองแต่ก็ทำประตูได้เรื่อยๆ (ตอนหลังถึงเข้าใจว่าโคลเก่งเรื่องการสร้างโอกาส)

เวลาเล่นเกม CM2 สมัยนั้นผมจะเอาโซลชาลงคู่คันโตน่าตลอด แต่ในชีวิตจริง โซลชาเป็นสำรองยาวจนผ่านยุคฟานนิสเตลรอย ต่อด้วยรูนี่ย์กับโด้เข้ามา โซลชาก็ยังสำรอง

เหนือกว่าความเป็นสำรองที่ทำประตูได้บ่อยๆ คือการไม่โวยวาย ไม่เรียกร้อง ทำให้ผู้จัดการทีมลำบากใจ อยู่กับทีมยาวๆ จุดสูงสุดของแกก็ตอนลงมาสำรองกับน้าหมีเชอริ่งแฮม ยิงกันคนประตูช่วงต่อเวลานัดชิง UCL กับบาเยิร์น

สมัยก่อนในบอร์ดนี้ตอนไปเทียบถั่วน้อยนี่ตลกมาก มีพวกบอกรอยิงอย่างเดียว แทปอินอย่างเดียว ผมนี่ขำเลย พวกไม่ดูจริงและมาเม้นตอนนั้นเต็มเลย

โซลชาเนี่ยความเข้าใจเกมส์โคตรสูง เล่นได้หมดปีกซ้าย ขวา ไม่ได้คล่อง แต่ไม่ได้ทำให้บอลที่ลำเลียงเสียเลย ชิ่งทำทางกับเพื่อนก็ทำได้ เล่นกองหน้าทำได้หมดนะ พักบอล ส่ายหาช่อง แต่ผมให้ไม่สุดสักทางแบบคนอื่นที่เด่นเฉพาะด้านแต่ทำได้หมด ยกเว้นลูกยิงเวลาที่บอลออกจากเท้า จะเล่นทาง หรือจะแรง ตรงนี้คือโหดเลย

โซลชาเล่นดีอยู่นะ เล่นหลายตำแหน่งด้วย.

เมื่อก่อนปีกขวาแมนยูเน้น 1 2 กับแบ็คขวา โซลชาลงมาก็ทำได้ดี หลุดบ่อยๆ ดึงตัวออกสร้างโอกาศก็บ่อย.
ปีกซ้ายถ้ากิ๊กอยู่ก็เน้นเจาะมากหน่อย โซลชาลงมาก็เชื่อมได้ดี ดึงตัวประกบได้ดี ถ้าไม่ได้ตามไปประกบนี่อันตรายเลย.

ใครบอกโซลชารอยิงอย่างเดียวนี่ไม่รู้ได้ดูแกลงกี่นัด.

งั้นก็ลงสำรองมาทุกนัดละกัน