ชน ชั้นกลาง ค่อนล่าง ค่อนบน ใช้ชีวิตใน กทม รู้สึกเหนื่อยมั้ย

อะไรที่เป็นสิ่งที่หน่วงชีวิต ในกรุงเทพมากที่สุด

ที่ปีนี้จะสละแล้วไม่ไหวแล้ว

แชร์กันครับ

ผมอยู่มาระดับหนึง รู้สึกว่าใช้ชีวิตเหนื่อยมาก

เหนื่อยแบบพอกลับบ้านต่างจังหวัดแล้วความเหนื่อยมันคนละระดับเลย

แชร์กันครับ

ผมกลางล่างมั้ง

ผมเหนื่อยแค่ตอนเช้าที่ต้องรีบไปทำงานให้ทัน ที่เหลือก็ไม่มีอะไรครับ

ผมชนชั้นกลางตั้งแต่เกิดครับ สถานะตอนนี้ โสด มีบ้านเดี่ยวอยู่ในหมู่บ้านที่ผ่อนหมดแล้วแต่อายุ10กว่าปีแล้ว

เงินสดมีไม่กี่แสน รถผ่อนเดือนละหมื่นต้นๆ บ้านห่างจากที่ทำงาน10กว่าโล แต่บางทีเดินทางเกินชมเพราะโคตรติด

เงินเก็บได้เดือนละหมื่นเดียวเองมั้ง ถามว่าอะไรคือสิ่งที่หน่วงที่สุดคือคิดตลอดว่าคุณภาะชีวิตเราดีกว่านี้ได้

คือถ้าถามว่าอยากไปอยู่ตจวมั้ย ผมตอบเลยว่าไม่ ผมชินและเกิดโตที่นี่

ผมแค่ไม่มั่นใจว่าอีก10ปียังอยู่ที่นี่ได้มั้ย รถจะติดแค่ไหน ฝุ่นจะเท่าไหร่ น้ำท่วมตอนนั้นจะหนุนสูงขนาดไหน ไม่คิดว่ารัฐจะแก้ได้

ต้องไปตปทเท่านั้น แต่ถ้าให้เลือกว่าย้ายชีวิตไปอยู่ตปท กับรวยแล้วมีสังคมอยู่ที่นี่ ผมก็เลือกอยู่นี่ดีกว่า

สรุปได้แต่คิดและไม่ได้ทำอะไร ทำงานต่อแปป

ผมเพิ่งเริ่มต้น กทม

หวังว่า อีกไม่เกิน 15 ปี จะได้กลับบ้านครับ

จริงๆผมอยากอยู่บ้านมากกว่านะ แต่แฟนชอบ กทม มากกว่า

รอให้แฟนเบื่อที่นี่เมื่อไหร่ ค่อยกลับบ้านกันครับ

สิ่งที่หน่วงสำหับผมคือคนเยอะวุ่นวาย การจราจร อยากกลับต่างจังหวัดเหมือนกัน ติดตรงไม่มีงานทำ แต่ถ้าสัก 40 กลางๆไปถึง 50 ยังไงก็คงได้กลับ

ด้วยความที่ผมทำงานอยู่บริษัทใหญ่ ค่อนข้างที่จะสบายในการทำงานแบบรูทีน

เข้าสายได้ ออกงานปกติ เงินเดือนโอเค โบนัสโอเค เงินไม่ค่อยมีปัญหา

แต่ชอบมาเสียสุขภาพจิตกับการขับรถ ในระยะทางแค่ 3 โล 5 โล 10 โล ในกรุงเทพ

บอกเลยว่าโคตรเสียสุขภาพจิต Toxic โคตรๆจนบ้างทีมันสะสมทำให้นิสัยเราเปลี่ยนกลายเป็นคนขี้โมโหง่าย

หลังๆตัดปัญหาขึ้น bts จบๆ เสียเวลาเอาหน่อย ก็ได้

แต่ข้อดีของการอยู่ในเมืองมันก็คือเข้าถึงแหล่งความบันเทิง ความสะดวกสบายในการกิน เที่ยว เข้าสังคม

ดูคอนเสิร์ต ได้กินอะไรๆที่อยากกินได้ง่าย ช็อปปิ้งเดินห้าง อะไรเทือกๆนั้น

ถ้าถามว่าตอนนี้ให้เลือกว่าอยู่นี่กับอยู่ ตจว เลือกอะไร ผมคงเอารายได้การหาเงินเป็นที่ตั้ง

ถ้าอยู่ ตจว มีรายได้เท่ากับที่อยู่ที่นี้ ผมก็คงไป ตจว แต่ความเป็นจริงมันยากที่จะทำอย่างงั้นได้

การเดินทางไปกลับที่ทำงานนี่บั่นทอนชีวิตสุดแล้วครับ ลองขนส่งสาธารณะมาหมดแล้ว
เหนื่อยทุกอัน

ถ้ารุ่นพ่อแม่ น่าจะล่าง หรือ กลางล่างเลยมั่ง ---> ขยับมาเป็นชนชั้นกลางตอนผมเกิดแหละมั่ง

ถามว่าเหนื่อยไหม ผมก็ตอบไม่ได้เพราะน่าจะใช้คำว่าชินมากกว่า

อากง อาม่า มาจากจีน รุ่นพ่อแม่ก็ทำงานสร้างตัวกันไป .... แต่โชคดีที่ป๊า ม๊า ขยันและได้บ้านแถวเอกมัย(สมัยก่อนนี่คือนอกเมืองมากๆแล้ว) ไว้ทำค้าขายเป็นร้านยา และ ร้านชำ ซึ่งบ้านตรงนี้มันอยู่ในชุมชน คนก็เลยเยอะหน่อย ขายดีมากๆ ทำให้แกสร้างบ้านอีกหลังอยู่ใกล้ๆบ้านขายยานั้นแหละ (ซึ่งก็คือบ้านปัจจุบันที่ผมอยู่เนี่ยแหละ)

ตอนนี้แต่งงานแล้ว ภรรยาก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ส่วนรถผมไม่ชอบขับรถ (ถ้าใน กทม นั่งวิน + รถไฟฟ้า/รถเมล์ได้) แต่ภรรยาเอารถมาด้วย เพราะงั้นก็เลยไม่ต้องผ่อนอะไร

ที่ทำงานห่างจากบ้านไม่ถึง 5 โล (แถวพร้อมพงษ์) ....ยิ่งตอนนี้ยิ่งสบายเลย เพราะ WFH เป็นหลัก บ.ให้เข้าแค่ 4 วันต่อเดือน เลยไม่ได้รู็สึกเหนื่อยกับการเดินทางเท่าไร

เงินก็อยู่ในหุ้น กองทุน เป็นหลัก เงินส่วนเกินที่เก็บได้หลังจากจัดการแล้วก็เอาไปเที่ยว

ถ้านับแค่ตัวเองก็แค่กลางทั่วไปแหละ แต่ภาระไม่มี แต่ถ้าพ่อแม่น่าจะกลางค่อนบนไปละสินทรัพย์ที่เค้าสร้างกันมา

ไม่ค่อยเหนื่อยครับ ยกเว้นการจราจรแถวบ้านที่ทำทั้งทางด่วนรถไฟฟ้านี่แหล่ะ
ดีที่ออฟฟิศห่างบ้าน 5 นาที ไม่ได้ต้องออกไปผจญรถติดมากๆเหมือนตอนทำบริษัทเก่าแล้ว

ผมอยู่ต่างจังหวัดนะ แต่เวลามีธุระที่ต้องไป กทม 2-3 วัน นี่รู้สึกเหนื่อยตลอด ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร เหมือนอากาศมันอบอวลไปด้วยไอร้อนจากควันรถยนต์ แล้วก็การเดินทางที่รถติด จะไปไหนต้องคิดเยอะ ต้องเผื่อเวลา

สังคมเมือง ฝ่าฟันกับการจราจรอันบ้าคลั่ง ชีวิตเร่งรีบตั้งแต่รู้สึกตัวตื่นขึ้นจากที่นอน จนล้มตัวลงนอนในที่นอนอีกครั้งหลังจากหมดวัน

ขอบอกว่า โคตรเหนื่อย โคตรเบื่อ

ตัวเองโชคดีหน่อย ที่บางครั้งช่วงโรงเรียนปิดเทอม มหาวิทยาลัยปิดเทอม ยังพอจะหาเวลาว่าง เงียบๆ อยู่ที่บ้านได้บ้าง

ของผมดีหมดทุกอย่าง ยกเว้นเงินเดือน
เดือนชนเดือนไปหน่อย

ผมอยู่กรุงเทพยุคบักตู่ขึ้นครองพอดี แต่งเพลงคืนความสุข และผมทำงานอยู่วิทยุก็ต้องเปิดทุกวัน ชีวิตโคตรดาวน์เลย เงินไม่พอใช้ ขอเงินเพิ่มจากที่บ้านเรื่อยๆ พอพ่อเกษียณกลับมาอยู่บ้านนอกก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่นะ เหมือนใช้ชีวิตคลำหาไรทำไปก่อน

แต่ก็ขอบคุณที่กลับมาเร็ว กว่าจะปรับตัวได้ ได้งานดีๆได้ ก็นานอยู่ สำคัญคือได้แต่งงาน มีภรรยา คบกันตั้งแต่มหาลัย ซึ่งเขาไม่ใช่คนจังหวัดเดียวกันด้วย ปรับตัวเองหมดทุกอย่าง ถ้าตอนนี้ยังอยู่กทม. คงไม่ได้แต่งงานแล้วแน่ๆ

การแข่งขันสูงครับ
ตอนนี้ยิ่งโต ความเครียดก็มากตาม

อีกเรื่องก็แฟน ผมว่าผมโสดน่าจะดีกว่า