คือหลานผมตอนนี้เรียนอยู่สถาปัตย์ ABAC กำลังจะจบปีหนึ่ง ตัวเค้าตอนแรกอยากเข้าม.ศิลปากร เพราะตอนเรียนวาดรูปเตรียมสอบเข้าก็เรียนที่ศิลปากรตรงวัดพระแก้วแล้วคงจะชอบ แต่สอบไม่ได้เมื่อปีที่แล้ว ไปสอบได้มหาวิทยาลัยภูมิภาคที่ต่างจังหวัด เค้าไม่ไปทางเค้าและครอบครัวเลยตกลงกันว่างั้นเรียนที่ ABAC แทน พอมาปีนี้เค้าเรียนที่ ABAC ไปด้วย แล้วก็สมัครสอบศิลปากรกับลาดกระบังไปใหม่อีกครั้งด้วย ผลสอบ tcas รอบ 1 ของปีนี้ออกมาแล้วก็ยังสอบศิลปากรไม่ได้ ลาดกระบังก็ไม่ได้เช่นกัน แต่สำหรับปีนี้มันยังเหลือการสอบอีก 2 รอบคือรอบ 2 และรอบ 3 แต่อยู่ๆเค้าเกิดท้อและลังเลขึ้นมาไม่รู้ว่าจะไปต่อรอบ 2 และ 3 ดีมั้ยเพราะเค้าบอกเค้าเหนื่อยแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่เค้าก็สนับสนุนว่าไม่ต้องไปหรอก จะซิ่วทำไมคณะเดิมแค่เปลี่ยนมหาวิทยาลัย ABAC ก็ดี ได้ใช้ภาษาด้วย ถ้าไปก็เสียเวลาเพิ่ม จบช้าไปอีกปีนึงด้วย

เค้ามาปรึกษาเรื่องนี้กับผมว่าเค้าควรตัดสินใจยังไงดี ผมไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไงเลย จริงๆอยากให้เค้าเป็นคนตัดสินใจด้วยตัวเองไปเลยว่าจะเอายังไงต่อไป เพื่อนๆชาว ss มีความเห็นยังไงกับเรื่องนี้บ้างฮะ สู้ต่อแล้วซิ่ว หรือเรียนต่อที่เดิมดีฮะ ถ้าได้คนในวงการสถาปนิกมาตอบด้วยจะยิ่งดีเลย พรุ่งนี้ผมมีนัดพาเค้าไปทานข้าวด้วย

หมายเหตุ : ที่พ่อแม่น้องเค้าไม่อยากให้ซิ่วนอกจากเสียเวลาแล้ว ABAC ยังได้ภาษาแถมเปอร์เซ็นคนจบน้อยไม่ถึงครึ่งด้วย เห็นพ่อแม่น้องเค้าไปถามทางอาจารย์ทั้ง 2 แห่งมาได้ข้อมูลว่า ABAC รับเข้า 130-140 เรียนจบไม่ถึง 50 คน ขณะที่ศิลปากรรับเข้า 120-130 เรียนจบมาประมาณ 100-105 คน มุมมองเค้าเลยมองว่า ABAC ถึงแม้จะเป็นเอกชนแต่ก็มีความเคี่ยวมากกว่าไม่ปล่อยเกรด

ถ้าหากผมพิมพ์ข้อความยาวไปต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะครับ

แล้วคะแนนที่เอแบคน้องเค้าไหวไหมครับ

ได้คะแนนดี เกรดโอเคเลยครับ

ABAC ปี 1 ง่ายสุดแล้วนะครับ ปีต่อๆไปนี่ หนัเขึ้นเรื่้อยๆ ถ้าไม่ไหวตั้งแต่ตอนนี้ผมว่ามีเรียนไม่จบอะ


หมายเหตุ : ที่พ่อแม่น้องเค้าไม่อยากให้ซิ่วนอกจากเสียเวลาแล้ว ABAC ยังได้ภาษาแถมเปอร์เซ็นคนจบน้อยไม่ถึงครึ่งด้วย เห็นพ่อแม่น้องเค้าไปถามทางอาจารย์ทั้ง 2 แห่งมาได้ข้อมูลว่า ABAC รับเข้า 130-140 เรียนจบไม่ถึง 50 คน ขณะที่ศิลปากรรับเข้า 120-130 เรียนจบมาประมาณ 100-105 คน มุมมองเค้าเลยมองว่า ABAC ถึงแม้จะเป็นเอกชนแต่ก็มีความเคี่ยวมากกว่าไม่ปล่อยเกรด

ลองถาม พ่อแม่ น้องเค้าอะ ถ้าเรียนไป 7 ปีไม่จบยังจะดีกว่าอยู่ไหม

ถ้าผมเข้าใจไม่ผิดนะว่า

รอบ 1 เป็นรอบของการยื่นผลงาน
รอบ 2 เป็นรอบโควตา
รอบ 3 เป็นรอบ admission

ที่ผ่านมารอบแรก ยังไม่เกี่ยวข้องกับคะแนนสอบ คิดว่าน้องคงไม่อยากจะไปสอบเพื่อยื่นรอบ 3 อาจจะไม่มั่นใจ ส่วนรอบแรกไม่ได้ นี่ผมว่าเป็นเรื่องปกตินะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคณะที่มีชื่อ และในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อ อย่าเอาตรงนี่มาบั่นทอนกำลังใจเลย (ฝากบอกน้องเขาด้วย)

ทั้งหมดทั้งปวง ขึ้นอยู่กับการเตรียมตัว ความตั้งใจของน้องเขามากกว่าครับ ว่าเขาคิดยังไงตั้งใจไว้ว่ายังไง ถ้าน้องเขาเตรียมตัวสอบ อ่านหนังสือ เพื่อเตรียมสอบรอบ 3 ไว้ เขาก็อาจจะอยากลองสอบดูหรือป่าว ลองสอบถามความคิดเห็นของน้องเขา ให้เขาคิด เขาตัดสินใจเอง เพราะตัวเขาเองที่รู้ตัวดีที่สุด

พวกนี้ไม่ใช่ปล่อยเกรดครับ

ลองไปเจออิงกลุ่มแล้วไปบ๊ะกับคณะสายวิทย์สุขภาพหลักจะเข้าใจเอง

อย่างแพทย์จุฬาฯ ศิริราช รามา สมมติจบ 100% ไม่ได้แปลว่าเค้าปล่อยเกรด แต่คุณภาพของเด็กมันสูง

แล้วยิ่งคณะพวกนี้ ศิลปากร มันคือปลายทางแล้ว เด็กที่เข้าไปโอกาสเรียนจบสูงก็ไม่แปลก เพราะกว่าจะแทรกตัวเข้าไปได้เลือดตาแทบกระเด็น

ส่วนภาษามันก็มีส่วน แต่เดี๋ยวนี้ถ้าคนมันรักอยากจะได้จริง แอพคุยมันโคตรเยอะ

ขนาดแฟนผมภาษาอังกฤษห่วยมาก เข้าแอพไปเจอครูประเทศไหนไม่รู้ เค้ายังคุยกันยาวๆเลย บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันช่วยเธอเอง ผมยังเออเนอะ เดี๋ยวนี้มันง่ายดีแท้

ผมว่าเอาที่เค้าอยู่แล้วมีความสุขในการเรียนสำคัญสุด

จากใจคนที่จบคณะที่พ่อแม่คิดว่าโอเค เรียนให้เค้า จบมานี่ยังมึนๆอยู่เลย เรียนมาไม่ได้ใช้ ใบประกอบก็ต้องสอบเอาไว้

ถ้าเรียนไหว จบเอแบคไม่ขี้เหร่แน่นอนครับ ยกเว้นถ้าเรียนไม่ไหวก้อไปแต่เนิ่นๆ ก้อไม่เสียเวลาครับ

ต้องถามว่า น้องเค้ามองอนาคตตัวเองไว้ยังไง คนที่จบ ถาปัด 70% ไม่ได้เป็นสถาปนิก แต่ก็อยู่ในแวดวงออกแบบนี่แหล่ะครับ

ถาปัด ABAC ก็โอเคครับ ได้ สถบ. ถ้าเรียนดี ผลงานดี หางานไม่ยากครับ แต่จะสู้ศิลปากรเรื่อง Connection ตอนสมัครงานไม่ได้นิดหน่อย

เรื่องการเรียน ที่ศิลปากรจะออกแนว traditional นิดๆ(สมัยผมเรียนนะ) ทาง Abac จะมีความทันสมัยกว่าหน่อย งานประกวดบางงาน เด็ก Abac ก็เหนือว่ามหาลัยที่ว่ามา

ถ้าน้องเค้าอยากเป็นสถาปนิกทำงานต่างประเทศ อยู่ที่เดิมครับ

ABACผมจบคนหละคณะนะ แต่เด็กABACจบช้ามันติดENGครับ มนี้ถ้าพื้นไม่ดีเลยเรียน6ตัว ทั่วไป5 พอได้4
ผมจบ7ปีแต่วิชาคณะผม 3ปี อะ ดรอปไปเรียนieltsปีนีง
ได้ภาษา ได้คอนเนคชั่นดีจริงแต่จบช้ารับได้มั้ย ถาปัตไม่รู้แต่abacมันถดถอยมานานแล้ว ไปมกรุงเทพอินเตอยังดูดีกว่ามั้ง

ผมก็เด็กซิ่วจากถาปัตย์ ม.เอกชน มาเรียนถาปัตย์ลาดกระบัง ของปีผมเข้า 50 จบ 20

ผมส่งรอบพอร์ทไป ความต่างตอนปี 1 ไม่ค่อยต่างกันมาก แต่งานมันเดือดขึ้นเรื่อยๆยากขึ้นเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นตอนนี้ยังมีเวลาต้องเอาให้ชัด

ส่วนเรื่องงานโชคดีที่ผมมีงานตั้งแต่เรียนจบเลย เพราะรุ่นพี่เลย

เอแบคเลยครับ หลังจบมา connection แข็งแกร่งมาก ยิ่งถ้ามีพวกเพื่อนๆลูกหลานคนรวยด้วยนะ ทำธุรกิจกันได้ยาวๆ รายได้ดี เงินมาเรื่อยๆ จากประสบการณ์ตรงของน้องๆที่ทำงานด้วย ส่วนเรื่องการรับเข้าทำงาน สบายๆเลยครับ เด็กเอแบค ได้ภาษาด้วย ที่นี้มาดูช่วงฝึกงานอีกทีครับ

ในสายสถาปัตย์ จุฬา ศิลปากร ลาดกระบัง คือtop 3
การสอบเข้า ก็จะยากมากๆครับ
ขณะเดียวกัน การจบ ก็ยากขึ้นไปอีก
..
ในสายสถาปัตย์เรียนกันหนักหน่วง ไม่ว่าจะมอไหนก็ตาม
เป็นธรรมชาติของสายวิชาชีพ ที่ต้องเน้นการปฏิบัติ
พ่อแม่จะเหมือนลูกหายไปจากบ้านเลย 5 ปี
พอจบมาทำงาน ก็เหมือนเริ่มต้นเรียนรู้การทำงานกันใหม่
คนเก่งหลายๆคน เหตุแห่งความสำเร็จ มันมาจากหลายปัจจัยมาก
สถาบันก็อาจมีส่วน แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
..
ในมุมผม ควรเริ่มจากถามเหตุผลของน้อง ว่าที่ต้องเน้นว่าเป็น 2 สถาบันเพราะเหตุผลอะไร
มีมุมมองต่ออาชีพการทำงานยังไง หรือน้องให้ความสำคัญกับเรื่องใด ที่เป็นเหตุจูงใจ
ที่ต้องยึดว่าเป็น 2 มหาลัยนี้เท่านั้น
..
อีกมุมคือ เรียนมหาลัยเอกชน ดีหรือไม่ดียังไง
ในเมื่อ เอแบค กับรังสิต ก็เป็นตัวท้อปของสายสถาปัตย์เหมือนกัน
ครูบาอาจารย์ก็อินเตอร์จบนอก ภาษาดีมากๆด้วยครับ
..
อีกส่วนคือ ในระดับ ม.ปลาย ตอนรับเข้า อาจจะวัดได้จากผลงานการเตรียมพอร์ท เส้นดี สีสวย เนื้องานแน่น
แต่พอมาเรียนจริง มันจะไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมด เพราะสถาปัตย์ เน้นการวิเคราะห์ ให้เหตุผลต่อสิ่งต่างๆ
รวมถึงการเรียนวิชาโครงสร้าง งานระบบเทคนิค วัสดุ ความเป็นไปได้โครงการ การบริหารโครงการ ผังเมือง ประวัติศาตร์
คือมันจะไม่ใช่แค่การออกแบบสวยๆอย่างเดียวนะครับ
..
งานหลังจากจบมา จึงมีสาขาที่เกี่ยวข้องเยอะมาก
คนที่ถนัดออกแบบ ก็เน้นไปที่งานออกแบบ งานเอนิเมชั่น ภาพ 3 มิติ
สายซัพพอร์ทงานก่อสร้าง งานเขียนแบบ และอื่นๆ
..
มีความเป็นไปได้อีกอย่างคือ ป.ตรี ให้น้องเรียนเอแบคให้จบ
แล้วมาเรียน โท เอก ที่ศิลปากร และลาดกระบัง
จะเป็นอีกทาง ที่น้องได้เรียนมหาลัยที่ชื่นชอบ
โดยไม่ต้องเสียเวลาไปเดินวนใหม่กับปี 1
พ่อแม่ก็อุ่นใจ ลูกไม่ต้องย้ายมหาลัย + มีเป้าหมายให้ก้าวเดินต่อครับ
:))

ต้องคุยกันจริงจังหน่อย ว่าเขาจะไปทางไหนได้ที่ตัวเองพอใจ เขาต้องเลือกเอง

ไปตัดสินใจให้เลย อนาคตถ้ามันไม่เป็นดังหวัง "รู้งี้ไม่น่าเชื่อ....เลย" จะลอยมากระทบเราได้

ผมไม่ตอบเรื่องว่าจะไปทางไหนดีแล้วกันครับ เดี๋ยวผมเล่าของผมให้ฟัง
แต่ผมอยากให้ make sure อย่างนึง ว่าที่ ที่เค้าอยากไป ถ้าได้ไปแล้วเค้าจะแฮปปี้หรือรับผลที่ตามมาได้หากไม่เหมือนที่หวังไว้

ตอนแรกผมอยากเรียนเครื่องกลที่ มจพ มาก เพราะมีพี่ในเกมจบที่นี่แล้วได้ไปขึ้นแท่น แล้วผมก็ไม่ได้ศึกษาเลย ว่ามหาลัยมีที่ไหน อะไรดังบ้าง รู้แค่เห็นพี่เค้าเป็นงี้ กูก็เอาตามนี้แหละ (มารู้ทีหลังว่าพี่เค้าไม่ได้จบเครื่องกลแบบที่คิดไว้ด้วย 555)

แต่ตอนมอหกวันก่อนสอบ pat3 ยังไปกินเหล้ากับเพื่อนอยู่เลย จบปีมาไม่เหลือครับ ไม่ติด แบบไม่ต้องลุ้น แต่คะแนนยังติดมข. กับ มอ. อยู่ พ่อเลยขอว่าลูก ไปเรียนก่อนแล้วกัน ไม่อยากให้อยู่บ้านว่างๆ ผมก็โอเค งั้นไปมข. ละกัน ไกลบ้านดี เบื่อแล้วอยู่ใกล้ๆบ้าน ก็ได้เพื่อนได้แฟนมาเยอะอยู่ตอนนั้น

แต่ด้วยใจมันแบบ อยากไป มจพ ว่ะ กับตอนนี้เจอระบบโซตัส ทำให้ผมที่ห่างบ้านมาแล้วต้องมาเจอกิจกรรม ประสาทแดกแบบนี้อีก เลยจบเทอม ตัดสินใจบอกที่บ้านไม่ไปละ ขอออก แต่ตอนเรียน มข. ก็ได้รู้อย่างนึงว่า กูไม่ชอบเครื่องกลแน่ๆ เจอดรออิ้งเข้าไปคือเบรคเลย เบนไปไฟฟ้าแทน

โอเค ตัดสินใจออก กลับบ้าน วันที่ไปยื่นลาออกเพื่อนๆที่มข มากันทั้งกลุ่ม กับแม่ผมบอก ลูกเปลี่ยนใจยังทันนะ แต่ตอนนั้นใจมันไม่อยู่แล้ว ฟงแฟนไรก็ค่อยนั่งรถมาหาเอา เลยกลับบ้านไปนอนๆเล่นๆ ก็อ่านอยู่สามวัน สอบได้มาแบบฟลุ๊คๆ ติดคนสุดท้ายพอดี

แต่พอเอาเข้าจริง พอได้เข้าไปได้ปุ้บ กลับไม่เป็นแบบที่ผมคิดเลย ทั้งสภาพแวดล้อม สังคมต่างๆ อาจารย์ วิชาเรียน ทุกอย่างไม่เหมือนที่คิดเลย กลายเป็นแบบผมคิดถึง มข. ทุกวัน สุดท้ายได้ซึมเศร้าแถมมาด้่วย เรื่องมอกับสภาพแวดล้อมอาจจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่สำหรับผมตอนนั้นมีผลแน่นอน
ผมเลยใช้เวลาไปทั้งสิ้นแปดปีกว่าจะจบ เพราะด้วยปัญหาส่วนตัวด้วย

พอผมมาย้อนดู สิ่งที่ผมพลาดคือ ผมไม่ได้ลองไปดูบริเวณนั้นจริงๆก่อน ไม่ได้ดูว่า facility ที่ต่างกันของมอ. มันมีผลขนาดไหน โดยเฉพาะตอนอยู่ มข. มีรพ เลยข้างใน ผมป่วยบ่อยเลยได้ไปบ่อยมาก พอมากรุงเทพมันไม่มี

แถมตอนนั้นเรียนไปเรียนมา มารู้ตัวอีกว่าไม่ได้ชอบไฟฟ้า ชอบคอมต่างหาก แต่จะซิ่วก็ยากแล้ว เพราะตอนนั้นอยู่ปีสามแล้ว เท่ากับเรียนมาสี่ปีแล้วรวมที่ซิ่ว แต่สุดท้ายพอไม่ออกก็แปดปีอยู่ดี ค่าเท่ากับไปเรียนใหม่เลย แถมถ้าไปเรียนใหม่ได้ปั้นเกรด ทรานสคริปท์ก็จะสวยกว่าอีก

ยังดีหน่อยว่าปัจจุบันได้ทำงานเป็นโปเกม่อนเทรนเน่อสมใจ

แต่ก็นั่นแหละครับ ถ้าคิดดีๆอีก ถ้าผมไม่ออกจากมข. ตอนนั้นผมก็คงเสียดายอยู่ดี ว่าแบบเราน่าจะไปเนอะ ผมอยู่ มข. ต่อผมก็อาจจะเป็นซึมเศร้าเหมือนกันก็ได้เพราะคิดวนๆตามนิสัยของผมเอง

สุดท้ายแล้วผมว่านอกจากเรื่องตัดสินใจจะซิ่วไม่ซิ่ว สิ่งหนึ่งที่สำคัญเลยคือ เราต้องแน่ใจจริงๆ ว่านอกจากเราจะอยากไปตอนนี้แล้ว ถ้าเราไปจริงๆมันจะเป็นเหมือนที่เราคิดไว้ แล้วถ้ามันไม่เหมือนเราจะจัดการได้มั้ย จะกลายเป็นเสียเวลาฟรีด้วย แถมต้องเสียเพิ่มอีก เพราะก้าวมาแล้ว จะถอยหลังอีกรอบก็ไม่ง่ายแล้ว อันนี้คือบทเรียนที่ผมได้มาเลย

ถ้าสมัยผมเรียนยี่สิบกว่าปีแล้ว
มีพี่ที่แฟนอยู่เอแบค ข้อสอบง่ายกว่าเยอะ อาจารย์บอกเยอะ
% คนจบผมว่าวัดไม่ได้ เด็กที่เข้าไม่เหมือนกัน จำนวนคนซิ่วก็มีส่วน
มุมมองผมมหาลัยมันไม่ได้ยากมาก ขอแค่พยายามยังไงก็จบ
อย่างคณะผม เพื่อแต่ละคนที่มาจากต่างจังหวัด จังหวัดติดกันนี่รู้จักกันนะ
ถามว่าทำไมรู้จักกัน มันบอกเคยเจอเวลาไปสอบแข่ง แต่ละคนที่มาจากตจว.นี่ที่หน่ึงที่สองจังหวัดทั้งนั้น คนแบบนี้ไม่ต้องดูความเก่งเอาแค่ความพยายามมว่ายังไงก็จบ
คณะผมในอดีตสมัยที่เรียน เกียรตินิยมอันดับหนึ่งรุ่นพี่มีแค่ไม่ถึงสิบคน จนช่วงผมไปเรียนมีมากขึ้นเป็นสิบกว่าคนเพราะเค้ามองว่าดูไม่ค่อยยุติธรรมกับนักศึกษาเมื่อเทียบกับคณะอื่น ทั้งๆที่ยากขนาดนี้ ก็ไม่เห็นมีประเด็นเรื่องจบน้อย

เอแบคผมว่าจบน้อยเพราะ
1.กำแพงภาษา คนที่ภาษายังไงก็ไม่ได้คนไทยมีเยอะนะ
2.คุณภาพ ความมุ่งมั่น สถาปัตย์ต้องมีความสามารถเฉพาะทาง ผมว่าคนไปเรียนแล้วไม่ผ่านตรงนี้ก็เยอะ แต่ของม.รัฐเค้าช้อนกระทิไปแล้ว คนที่ได้ยังไงก็สุดๆด้านนี้อยู่แล้ว ของเอกชนเกณฑ์เข้าง่ายหน่อย บางคนเวลอาจจะไม่ถึงก็ย้ายดีกว่า
3.ซิ่ว

ส่วน1ปี ผมอายุเยอะแล้ว บอกเลยว่าขี้ผงมากชีวิตทำงานอีกสี่ห้าสิบปี เป็นผมถ้าเจอสิ่งที่ใช่คงไม่เสียดายเวลา1ปี


สิ่งที่อยากให้คิด อยากให้เปลี่ยนมุมมองใหม่ ไม่ต้องมองว่าที่ไหนดีกว่ากัน
สำรวจตัวเองดูใหม่ ว่าที่เรามาเรียนเราได้อะไร คณะมีคุณภาพเพียงพอตามที่เราคาดหวังมั้ย
ถ้าคิดว่าโอเคก็ไปต่อ แล้วค่อยไปหาต่อโทอัพเกรดอีกที แต่ ม.รอง ต้องดูเกรดดีๆ ไม่งั้นเวลาเค้าพิจารณามันก็ยิ่งดูด้อย

ตอนผมติวเอนท์ มีพี่ผู้หญิงอายุเกือบสี่สิบมาเรียนด้วย แต่งงานมีลูกแล้ว จบโทวิทยาศาสตร์ แต่อยากเป็นหมอ เลยมาติวจะเข้า ม.รังสิต