พวกลูกหลานสายมังกร ยุคแรกๆ รวยจากที่ดินกันปะคับ
เห็นถือนากันเป็น หมื่นไร่ พันไร่ พอพฒนาปทก็ขายกัน มีเงินไปทำธุรกิจ พวกนี้เลยกลายมาเป็นไฮโซ กลุ่มแรก
แล้วพวกไพร่ที่มีที่ดินได้มาจากไหนหรอคับ

เอาที่ผมสัมผัสด้วยตัวเองนะ เข้ามาไทยก็เริ่มค้าขายก่อนนี่แหละ จนมีเงินสด แล้วตามตจว.

ชาวบ้านที่เดือดร้อนก็มักจะเอาที่ดินมาขาย มาจำนอง เพื่อแลกเปลี่ยนกับเงินสด

ก็เลยมีที่ดินสะสมไว้ค่อนข้างเยอะ พอมาถึงยุคนี้ราคามันก็ขึ้นมามหาศาล


สมัยก่อนหลายๆคนคิดว่าเถ้าแก่พวกนี้โง่ด้วยซ้ำ เอาที่ในป่าในเขามาขายให้ยังรับซื้องี๊ ไม่มีอะไรเจริญซักอย่าง

ก็ไม่มีใครคิดว่าประเทศเราจะตัดถนนมาตจว.เยอะขนาดนี้ด้วยแหละครับ ถนนไทยถือว่าทั่วถึงนะสำหรับผม

ถ้าไม่ติดภูเขาอะ พื้นราบเรา ผมว่าถนนยุบยับมาก

ไม่ใช่ แต่ก่อนที่ดินไม่ใช่ทรัพยากรที่คนต้องการ หาได้ทั้วไป เลยไม่มีราคา

ไม่งั้นเราคงไม่เห็นคนเก่าแก่ บริจาคที่ดินให้วัด เป็นร้อยเป็นพันไร่ หรอก

ยุคแรกโน่นเลยนะ อยุธยาโน้นนนนนนนน
เอาใกล้ๆพอ รัตนโกสินทร์จีนเข้ามามีความรู้เยอะๆ ก็เห็น รมต คลัง ระบบภาษี(ยุคนั้นก็พระยาอะไรสักอย่าง) อะไรงี้
ส่วนเจ้าสัว ยุคแบงค์ มีความรู้ทั้งนั้นนะ จะมีกำลัง(เงิน)มาแค่ไหน หรือมีคอนเนคชั่นแค่ไหนนั่นอีกเรื่อง แต่มีต้นทุนเยอะอยู่
แต่หลายคนก็ไม่ได้มีต้นทุนเงินหรือคอนเนคชั่นอะไร แต่กล้าและคิดเร็วทำเร็ว อย่าง คุณเล็ก วิริยะ นี่กล้ามากสุดจริง
คนจีนยุคเจ้าสัวนี้ รู้จักผนวกอำนาจปืนและวังเข้าในวงประโยชน์ เลยยาวถึงทุกวันนี้
ที่ดินก็เห็นตัวอย่างมาจากเมืองจีนไง ก็ซื้อๆไว้
ปู่ผมเคยเล่าให้ฟัง คนจีนเค้าทำขนมหาบขายให้ชาวนาบ้านผมกิน 5-6ปี ไม่เก็บเงิน แต่ขอแลกที่ดิน ได้เยอะเลย
(ยุคถางป่า ฟันไร่ )ฟันป่าแค่ไหนก็เอาไปถึงโฉนดเอาได้หมด เพราะที่ดินสมัยโน่นมันไม่มีเอกสารอะไร คนก็น้อยอยู่ตรงไหนก็ได้

อย่างเชียงใหม่ คนจีนขายข้าวสาร ซื้อที่นิมมานเหมินทร์กับ หลัง รร ปรินซ์ไว้ ทั้งแถบสมัยนั้นไม่ได้มีราคาอะไร
แล้วลูกหลายก็ไม่ได้ขาย ตอนนี้เหรอ….รวยเละเลยครับ

จริงๆตอนนี้ก็ทันนะ หากมีกำลังซื้อไว้ ที่ดินมันไม่ได้งอกเพิ่ม มีเจ้าของหมดแล้ว เหลือๆก็ซื้อไว้มั่งครับ

ผมคิดว่า ทำงานอะไรก็ได้ก่อน เก็บเงิน ปล่อยกู้ รับของถูก ขายแพงๆ (หาทำเลขาย)
หาตึกเช่า เพื่อซื้อ
ซื้อไปเรื่อยๆ ปล่อยเช่า

ได้เงินก้อนใหญ่ เปิดงาน ธุรกิจ โรงงานอะไรก็ว่าไป ระหว่างนั้น เข้าหาข้าราชการ ให้ค้า ขาย คล่องขึ้น

รู้ว่าใครช่วยได้ ก็ไปหาคนเหล่านั้น

และใช้เวลาหลายปี (เค้าทนได้ ตามนิทานที่จีนเล่ากัน เรื่องลุงโง่ ย้ายภูเขา ประมาณว่า ยุคนี้ย้ายไม่ได้ เดี๋ยวถึงรุ่นลูกก็ย้ายภูเขาไปตั้งอีกฟากได้)

จากที่ย่าเล่าให้ฟังทวดผมมาจากจีนประมาณ 2450 เป็นคนธรรมดาไม่มีความรู้อะไรเลย มาไทยแค่มาเอาตัวรอด สมัยนั้นคนไทยไม่เห็นค่าของการถือครองที่ดินเท่าไหร่

ทวดผมเอาเวลาทั้งหมดไปทำงานแรงงานซักพักไปค้าขาย ได้เงินเท่าไหร่เอาไปจ้างคนไทยขุดต้นไม้เผาป่าจนก็ได้ที่ดินมาพอสมควร สมัยนั้นใครถางป่าเอาไปใช้ได้ก็ขอโฉนดได้เลยมั้ง แต่ก็ไม่ใช่ว่ามีเยอะมากอะไรนะ มันต้องราจนรุ่นย่าผมเลยที่ดินถึงจะเรียกได้ว่ามีราคาขึ้นมาบ้าง ประมาณ 2510-2520

คนที่ตั้งหน้าตั้งตาสะสมที่ดินมากๆนี่เค้าต้องคนจีนมีการศึกษาเลยนะ ถึงมองการไกลได้ขนาดนั้น เพราะมันแทบทำเงินไม่ได้เลยแรกๆ

อ้างอิงตามคนรอบตัวและยายผม คือใช่ครับ อย่างยายผมพ่อแม่ของยายมาจากจีนสื่อผืน หมอนใบ ยายผมจบ ป.4 แต่ค้าขาย โดยในยุคนั้นขายอะไรก็แทบไม่มีคู่แข่ง ได้เงินมาน้อยซื้อทองเก็บ ได้เยอะซื้อที่เก็บ ซึ่งที่ดินยุคนั้นราคาถูกมากเมื่อเทียบกับรายได้ เวลาผ่านไปที่ราคาขึ้นมาหาศาลพวกคนจีนที่ซื้อที่เก็บไว้ก็มีเงินกันหลักสิบล้าน

ไม่เชิงครับ เงินตั้งต้นมาจากค้าขาย
แล้วถึงไปซื้อที่มาสะสม ตอนนี้กำไรบาน
ไม่ก็เอาเงินปล่อยกู้ คนเอาที่มาจำนองจ่ายไม่รอดก็ยึดมา

ไม่จริงครับ ที่ดินส่วนใหญ่เป็นสมบัติเก่าของตระกูลคนไทย

ยุคเริ่มแรกเลยคือ ใครถางป่าได้เยอะ รัฐออกโฉนดให้คือแย่งกันจับจองนั่นแหละ
"ใครมีตังในยุคนั้น ก็จ้างถางเป็นว่าเล่น"

คนจีนสมัยก่อน เขามีทัศนคติคือ วงศ์ตระกูลของตัวเองคือสิ่งสูงสุดของชีวิต
อะไรที่ทำได้เพื่อให้เป็นรากฐานสำคัญในการสร้างความมั่นคงให้ตระกูลและลูกหลาน ย่อมลงมือทำ

ถ้าเป็นคนรุ่นใหม่ปัจจุบันที่มีความปัจเจกมากขึ้น ผมว่าหลายคนคงไม่เอาเงินไปลงทุนกับที่ดินเพื่อเก็บไว้ให้ลูกหลาน
แต่เอาเงินไปซื้อความสุขให้ตัวเอง ใช้เงินสร้างความสุขในปัจจุบันนี้ให้เต็มที่ดีกว่า

ที่บ้านผม ตอนเด็กๆ ป่ารอบบ้าน

ปัจจุบัน เจริญมาก ที่ดินมีราคา

แต่คนจีนสมัยรุ่นปู่ย่า ขยันทำมาหากินด้วย จึงมีฐานะ

คนจีนมีความรู้ มองการณ์ไกลกว่าคนไทย แถมเอื้อให้จีนด้วยกัน คนไทยยังอยู่กันแบบเดิมๆไม่พัฒนาอะไร สุดท้ายจีนฮุบไปกินหมด