ขายที่บางลำภูไปครับมีคอนโดเจ้านึงกว้านซื้อ+ให้ราคาดี (ณ ตอนนั้น) เเบ่งขายที่ดินประชาอุทิศกับตลิ่งชัน เเล้วไปสร้างหอพักปลูกเเถวประชาอุทิศครับ เป็นหอนักศึกษา ส่วนตลิ่งชันเป็นอพาร์ทเมนท์ทั่วไป

เเล้วก้กระจายไปซื้อที่ดิน/ที่อาศัยตามชุมชนเมืองครับ เช่นโคราชย่านปักธงชัย ที่ไร่เเถวปราจีนโซนประจันตคราม หอพักคนงานย่านบางปู ทาวเฮ้าส์เก่า 3 คูหาเเถวพัทยาใต้ทำหอพัก เเล้วก้บ้าน+คอนโดปล่อยเช่าอีกพอสมควร

พ่อผมรุ่นบูมเมอร์ครับ สมัยนั้นคนอื่นเค้าเก็บทอง พ่อผมเก็บเเต่ที่

300 ล้าน กี่ไร้ครับเนี้ย เยอะมากกก

อิจฉาจัง พ่อแม่ผม หาเช้ากินค่ำ ไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีที่ดิน มรดกใดๆ ทั้งสิ้น

รู้จัก 2 คน แต่ไม่ได้รู็ทั้งหมดว่ามีที่ไหนบ้าง

คร่าวๆ ลาดพร้าว เกษตรนวมินทร์ รามอินทรา

คาดว่าน่าจะมีหลายท่แต่ไม่ชัวร์

มีร้านอาหาร กับตึกคล้ายๆพวกบริษัท หลายแห่งเช่าอยู่

ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่เมกา

ไม่รู้มีธุรกิจอื่นที่ทำไหม แต่ไลฟ์สไตล์ต่างๆ ที่ตามๆดู

ไม่เคยเห็นสตอรี่ไปงานบริษัท หรือทำงาน

แต่เค้าก็คงไม่จำเป็นต้องถ่ายไปบริษัท หรือไปออฟฟิศก็ได้

มีลูกพี่ลูกน้องเพื่อนผมแต่เป็นญาติฝั่งสะใภ้ เพิ่งขายที่แถวคลองเตยแบ่งกันไปคนละ 80 ล้าน

พ่อผมมีที่ติดกับสถานีรถไฟฟ้า ชั้นนอกของกทม.ครับ น่าจะห่างจากสถานีไม่เกิน50เมตร

มีคนมาเสนอขอซื้อ200ล้าน พ่อไม่ยอมขาย ก็เลยยังไม่รวยซักที

300 นี้ผมบอกพ่อแม่เลย ขายเลย ไม่ต้องลังเล 5555555555





บ้านเพื่อนผม ขายได้แปลงไม่ใหญ่ ตก50ล้าน ก็ขายเลยไม่ลังเล เขารวมได้หลายเจ้าทำห้างใหญ่

300 ล้านนี่ขายเลยครับ
เอาเงินเดือนทั้งบ้านรวมกัน แล้วหาร 300 ล้านดูก็ได้ว่าใช้เวลากี่ปีถึงจะหาได้เท่านี้
แล้วเอาอายุของทุกคนมาเฉลี่ยดูครับ ว่าจะเหลือเวลาทำงานอีกกี่ปี
ถ้ารวมๆ แล้วใช้เวลาเกิน 30 ปี ขายเถอะครับ แล้วไปใช้ชีวิตที่เหลือแบบสบายๆ

รู้จักคนซื้อที่สะสมอยู่สิบปี
แล้ว ก็เซ็นโครงการสร้างสะพานข้ามแม่น้ำผ่ากลาง
ที่ขึ้นร้อยเท่า

300ล้าน ถ้าไม่ได้รวยอยู่แล้ว เป็นเศรษฐีอยู่แล้ว

ผมว่าเป็นใครก็ขายครับ

พลิกชีวิตครอบครัวสบายๆเลย พ่อแม่เกษียณได้สบายๆ หายห่วง

แบ่งเงินแบบโง่ๆยังได้ ซื้อพันธบัตรกินดอกโง่ๆ ซื้ออสังหาปล่อยเช่า ฝากแบงค์ส่วนนึง ที่เหลือต่อยอดอะไรไป

ส่วนตัวที่บ้านก็มีที่ดินเยอะ แต่ยังไม่ได้รับเกียรติระดับ 300ล้านหรือใกล้เคียง ยังไร่ไม่กี่แสนอยู่เลย

้ถ้ามีใครเสนอมา 300ล้าน ผมก็มั่นใจว่าทุกคนในครอบครัวผมก็พร้อมปล่อยแน่นอน

อยากมีทรัพย์สินอะไรงี้มั่งจัง

ถ้าเป็นผม ผมขายครับ 300 ล้านต่อยอดสบายๆ

พูดตรงๆครับ

คนยุคเก่าเค้าไม่ขายกันครับ

ขนาดปากกัดตีนถีบ ใช้ชีวิตแบบหาเช้ากินค่ำ

เค้ายังไม่ขายเลยครับ

เค้าว่าเป็นที่มรดก เก็บไว้ให้ลูกหลาน พ่อแม่เค้าก็ให้มาอีกที

กระบวนการคิดต่างกันเยอะครับ

คนแรก เพื่อนมีที่ดินแถวๆ อารีย์ ติดถนนเลย มีธุรกิจเบอร์ใหญ่เช่าพื้นที่ ปีละ 5ล. (เมื่อ 10 ปีที่แล้วนะ) จบมามันไม่ทำอะไร ไปเก็บค่าเช่ากินต่อ

คนที่สอง น้องที่ทำงานในทีม บ้านมันมีที่แถวๆ ชิดลม กับนานา มีคนประเมินราคาประมาณให้เพื่อติดต่อขอซื้ออยู่ที่ 700ล. (เมื่อ 7ปีที่แล้ว) ไม่รู้ขายไปรึเปล่า ตอนนี้ทำคาเฟ่ ทำรถ ชิลๆ

อีกคน มีที่ตั้งแต่รุ่นทวด อยู่ต่างจังหวัด 135ไร่ บริจาคให้สร้างโรงพยาบาลไป 30 ไร่ ติดถนนหลัก ประเมินราคาไร่ละ 2 ล้าน ตอนนี้ประกาศขายอยู่

ก็อาจจะใช่สำหรับบางคนครับ แต่พ่อแม่ผม ไม่ใช่แบบนั้นครับ

เพราะคุยกันเรื่องพวกนี้ตลอด และมีการขายบางส่วนไปแล้ว เพราะได้ราคาที่โอเค และมันค่อนข้างจะไกล

ถ้าจะพูดรวมๆ ผมไม่รู้นะ มันก็อาจจะมีแรร์เคสจริงๆก็ได้ ที่เป็นคนธรรมดา-จน แล้ว300ล้านยังไม่ยอมขาย

ส่วนมากผมว่ามันก็มีระดับหลักแสนหลักล้านทั้งนั้น น้อยเคสที่จะมีเกิน10หรือหลายๆสิบขึ้นไป

หรืออาจจะโม้ หรือตั้งราคาขึ้นมาเอง แต่จริงๆไม่มีใครซื้อหรอกก็ได้

ซึ่งระดับนั้นมันเปลี่ยนชีวิตจริงๆจังๆไม่ได้ ซื้อบ้าน ซื้อรถ ก็จะหมดแล้ว

ถ้าเป็นบ้านที่ปัจจุบันอยู่อาศัย หรือไร่สวนที่เอาไว้ใช้เลี้ยงชีพจริงจัง มันก็พอเข้าใจได้

แต่ถ้าเป็นแค่ที่ดินทั่วๆไป ที่ไม่ได้อยู่ไม่ได้ใช้ ผมเชื่อว่าคนธรรมดา-จน 99% ขายหมดแหละ 300ล้าน