ภาษาชาวบู้ลิ้มจากนิยายกำลังภายใน

ขอคำชี้แนะ = ท้าต่อย
ขอบคุณที่ชี้แนะ = ต่อยแพ้
ขอบคุณที่ออมมือ = ต่อยชนะ
ข้าน้อยฝีมือต่ำต้อย = ชนะ
นังแพศยา = ส่วนมากโดนใส่ร้าย
ข้าน้อยสมควรตาย = ยอมรับผิด
เจ้าลูกเต่า = ไอ้อ่อน
นับถือมานาน = ไม่เคยเจอ
ช่างไม่เจียมตัว = คนพูดมักจะแพ้
ส่งพันลี้ก็ต้องจาก = กูจะไปแล้ว
ขออภัยที่ศิษย์อกตัญญู = ย้ายค่าย
มิกล้ามิกล้า = กูไม่กลัวคุณมึง
ข้าน้อยสมควรตาย = ไว้ชีวิตกูเถอะ
ดื่มกับผู้รู้ใจ พันจอกก็ไม่เมา = เมาปลิ้น
ขอล่วงเกิน = กุชนะแน่นอน
อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ = มึงตาย
ฝ่ายธรรมะรุม = สามัคคีปราบมาร
ฝ่ายมารรุม = หมาหมู่
อมิตพุทธ = ถึงคิวพระฆราวาสหลบ
เจ้าฆ่าพ่อข้า=ท้าต่อยมีเหตุผล
วันนี้ของปีหน้า จะเป็นวันครบรอบวันตายของเจ้า = ตรงตัว มึงตายแน่
ชักช้าอยู่ใยไฉนไม่ลงมือ = มึงเริ่มก่อนดิ มึงนั่นแหละเริ่มก่อน
ให้อยู่มิสู้ตาย = จะจัดหนัก
เราไม่ลงนรกแล้วใครจะลง = ข้าเอาจริงล่ะ แกโดนแน่ๆ
ข้ามาช้าเพียงก้าวเดียว = มาไม่ทัน
สามหาว = ปีนเกลียว
ลำบากท่านแล้ว = โดนหลอกใช้
ท่านพ่อต่อไปผู้บุตรมิกล้าแล้ว = เด่วมึงก็ทำอีก
ฝ่ายธรรมะ = คนเลวเกือบทั้งสำนัก!
สองหมัดยากต้านทานสี่ฝ่ามือ​ = กูโดนรุม
ขอท่านวางใจ​ = มีปัญหาชัวร์
เหลือขุนเขาแมกไม้ไว้มิต้องวิตกไร้ฟืนไฟ = แพ้แล้วรีบเผ่น
ประสกโปรดยั้งมือไว้ไมตรี=เห็นแก่หน้ากูบ้าง
มิกล้า มิกล้า = มึงทำไปแล้ว
ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับ = ไม่มีข้อแก้ตัว
ลงเขาไปเถอะ = ไม่มีอะไรสอน
เอียเท้าโง่เขลา= เด็กน้อย
ขอรับด้วยใจ= ไม่ต้องยุ่ง
ขอเลิกรา = ค่อยๆเลิกไป
ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา=ทำนาย
คนคำนวณมิสู้ฟ้าลิขิต = แผนพลาดโทษธรรมชาติ
ล้างญาติด้วยคุณธรรม = เตรียมจะหักหลัง
ข้าอาบน้ำร้อนมาก่อนเจ้า =เก๋ากว่า
ข้าไม่เป็นไร = บอบช้ำภายใน
ประเสริฐ ประเสริฐมาก = เชี่ยยเอ๊ย
ไร้พิษมิใช่ชาย = ใช้วิธีชั่วๆ
ตายไปซะ!!! = เกือบตาย
ไร้เหตุผลสิ้นดี = เวลาเจออะไรที่ไม่ถูกใจ
บังอาจ = อารมณ์เสีย
สุนัขลอบกัด = แอบกระทืบ
ฝากเอาไว้ก่อน = ต่อยแพ้แล้วไม่ยอม

เออ ไอ้เราก็นั่งอ่านจนจบเนอะ

ผมชอบคำด่าในนิยายกำลังภายในมากเลย เหมือนเคยอ่านอุ้ยเสี่ยวป้อมั้ง อะไรๆมารดามันเนี่ยหละ รู้สึกว่าเป็นคำด่าที่เรียบร้อยมากแต่เจ็บอยู่นะ

ในมังกรหยกจะด่าว่าแบบนี้
ลูกสำส่อน
ปีศาจน้อยมารดาเจ้า
พวกสัดใส่ข้าวหาประโยชน์ไม่ได้ ด่าทหาร
พวกจมูกโค นักพรต

มาทุกที ฮาทุกที

ผมนึกออกแล้ว "ผายลมมารดามัน" มรึงตอแหล ผมว่ามันเท่ดี

แล้วเสียงในหัวผมตอนอ่านนี่ทีมพากย์พันธมิตรซะด้วย

เราไปหาความสำราญกัน = ????

จำได้แต่ชวนมากินงานเลี้ยงแล้วเดินมาไหว้แขกเหรื่อแล้วพูดว่า รบกวนท่านแล้ว

น้ำวิสุทธิ ต้องมาแล้ว

555+ ชอบๆ

อันนี้ใช้ตอนไหนหรอครับ ไม่เคยเห็นเลย ลองยกตัวอย่างให้หน่อยได้ไหมครับ

เหลือขุนเขาแมกไม้ไว้มิต้องวิตกไร้ฟืนไฟ = แพ้แล้วรีบเผ่น

ยังขาดคำว่า “เกี่ยวก้อยสู่เขาวูซัน” ไปนะครับ