บ เก่าผม
เด็กจบใหม่แทบไม่มีเด็ก ราชฎัช หรือ ราชมงคลเลย
แต่คนที่มีประสบการณ์แล้ว มีพอสมควร

ไม่ เพราะเด็กส่วนใหญ่ที่นี่จบ Radz ทั้งนั้น

เอาจริงๆ ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าลูกน้องจบจากไหน อะไรมา

คุณรู้จักคำว่า ตึบ ไหม

คือมีความขยัน มีความเพียร แต่หัวน้องมันไม่ได้อะ

เหมือนเอา Intel Pentium 4 ไปเทียบกับ I7 อะ

ให้คิดอะไรหนักๆ Pentium 4 แม่งค้างเลย


และที่สำคัญ ขยันและความพยายาม มันไม่มีเครื่องมือวัด คุณจะสแกนตอนรับเด็กยังไง

รับ ม.ดัง ไว้ ปลอดภัยสุด

ไม่เคยโดนถามว่าจบไหน แต่รู้ว่าชอบโดนวัดเชิงตลอด

สมัยทำงานแรกๆโดนบ่อย แต่ไม่เคยพลาดให้แทงเหมือนกัน

ย้ายงานมาก็โดนฝั่ง Dev ลองเชิงในที่ประชุม ก็ raise hand สวนไปตามหลักการทำงานของโปรแกรม สุดท้ายทุกวันนี้คุยกันปกติ เขาก็บอกว่าก่อนหน้านี้เจอพวกมั่วโยนงานเยอะเลยต้องขอเทสหน่อย

ทุกวันนี้เรียกผมจารย์ไปละ ทั้งๆที่แก่กว่าผมเป็นสิบปีเลยมั้ง

มีแค่ตอนสมัครงานบางที่โดนปัดตกตั้งแต่ตอนนั้น เคยยื่นสมัครงานเดียวกันพร้อมเพื่อนแต่คนละมอ สรุปเพื่อนได้ติดต่อกลับ ส่วนผมจบราชภัฏเงียบกริบ

เอาที่ บ. ไม่เจอนะ ฮ่าๆๆๆ

ผม ปวส.ราชมงคล มาต่อ ป.ตรี ราชภัฏ ลูกน้องก็ราชภัฏ
ผมก็สอนน้องๆ เสมอว่า ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน งานเท่านั้นเป็นตัววัดค่าของเรา
ส่วนใครจะว่าอะไรเราห้ามปากคนนินทา ห้ามปากหมาไม่ให้เห่าไม่ได้ อยู่ที่เราจะให้ความสำคัญกับคนๆนั้นรึเปล่า

จบใหม่ๆ ช่วงแรกอาจจะถูกสกรีน จากResumeยังมีอยู่ ยิ่งประวัติไม่น่าสนใจยิ่งไม่เป็นที่มอง

ในยุคนี้ผมว่าน้อยลงเพราะเด็กใหม่ๆช่วงมหาลัย หางานที่ตัวเองต่อยอดกันได้ยิ่งสายDev. ถ้าไม่มีผลงานส่วนตัวหรือเคยเป็นP/T เขียนมาแอฟหรือโปรแกรมก่อนต่อให้ม.ดังแค่ไหนก็ไม่เอา

ไม่รู้สิครับ ผมทำอยู่โรงพยาบาล ก็ไม่เห็นมีใครเอามหาลัยมาข่มกัน

เวลาทำงานจริง ๆ ใครเขาจะมาสนเรื่องนี้กันครับ มันอยู่ที่การวางตัว กับผลงานในที่ทำงานมากกว่า ว่าจะมีคนเกรงใจไหม ถ้ามีใครมาค่อนแคะ ผลงานก็ออกมาตอกหน้ากันชัดเจนแล้ว ก็อยู่ในที่ทำงานเดียวกันไม่ใช่เหรอครับ

แต่สังคมอื่นผมไม่รู้นะ เพราะไม่ได้ไปสัมผัสด้วยตัวเอง จากที่อ่าน ที่ท่าน จขม.เล่า ก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีอะไรเบื้องหลังมากกว่านั้น หรือ จขม.อาจจะมองในมุมเพื่อนท่านมุมเดียวหรือเปล่า เพื่อนท่านอาจจะเล่าให้ฟังแค่ด้านเดียวอะไรงี้ ก็อาจเป็นไปได้นะ

ที่ทำงานผมไม่มีนะ เห็นแต่ในโซเชี่ยลนี้แหละ เหยียดกันไปกันมา

ถ้ารับเข้ามาทำแล้วขึ้นอยู่กับผลงาน ความรับผิดชอบ และการวางตัวในสังคมครับ

ไม่เกี่ยงมอ.อ่ะนะ ถ้าเก่งก็ไม่มีใครสนใจหรอก แต่จากที่เจอมันจะมีความต่างของมหาลัยอยู่จริง รวมทั้งกระบวนความคิดที่อาจจะมีความต่างบ้าง แต่ก็แค่ส่วนเดียวถ้าปรับได้ก็ไม่มีปัญหา

บ.เก่าผมใช้โทอิคเป็นตัวชี้วัดครับ (เกรดเอาแค่2.5+พอ) แต่โทอิคพิจารณาขั้นต่ำที่ 600 แต่ในทางปฎิบัติเด็กที่มาสมัครจะได้คะแนนกันที่ 700ขึ้นไป ก็เริ่มจากเรียกเด็กที่คะแนนโทอิคกลุ่ม700นั้นแหละครับมาสัมภาษณ์ ก็จะมีเด็ก ร มาบ้างประปราย แต่ส่วนใหญ่จะเน้นให้ทำในpart ของงานเอกสารมากกว่าน้องๆกลุ่มนั้นก็ทำงานกันได้นะครับ

ถ้าตอนสมัยผมทำงาน ตอนนั้นเป็นsupervisorละ งานผมอยู่ในสายexport ต้องเดินทาง+ติดต่อโทรศัพท์, ส่งอีเมลกับต่างประเทศที่ส่งสินค้าไปขาย

หัวหน้าระดับผจก.ให้ผมสัมภาษณ์เลือกคัดที่จะเข้ามาทำงานเอง ถ้าไม่นับมหาลัยเกรดtop (มาทำเนื้องานในpartที่งานสำคัญๆ+ต้องใช้ภาษาด้วยนะครับ) ผมเลือกน้องๆจากม.ราม เป็นอันดับแรกครับ ถ้าม.รามผมถือว่านักศึกษาเขาต้องขวันขวายและพัฒนาตัวเองตามที่คุณว่าจริง+มาตรการสอนม.รามก็ถือว่ามีคุณภาพจริงๆครับ จากปสก.ในการทำงานร่วมกับเขานะครับ