เอาตามประสบการณ์พฤติกรรมคือเขาไปกันหลายร้านครับ
ไม่ได้กินจนเมาที่ร้านแรกแล้วก็กลับ
ร้านแรกก็นั่งชิวๆ คุยกัน เบียร์สักขวด บางทีต้องรอคนมาให้ครบก็เหมือน เป็นที่รวมตัวก่อน
คุยกันจบคนครบ เริ่มกรึ่มๆจะเริ่มอยากสนุกมากขึ้นก็ ไปผับไปบาร์ แล้วแต่อารมณ์ ส่วนใหญ่ร้านสองจะเมาละ พอเมาได้ที่ก็กลับ ถ้าติดลมก็ไปร้านสาม แต่ถ้าไม่ไหวละก็จะไปนั่งร้านสุดท้าย ให้สร่างเมากันหน่อย บางคนก็กินข้าวอีกรอบเลย
ร้านสุดท้ายอาจจะไม่ครบคน ถ้าบางคนจะไปกับสาวเข้ารร. หรือไปผับอื่นที่จะไปคุยกันสองคนต่อ หรือพวกเมาหลับของผมไม่ค่อยเจอ อันนี่ต้องหิ้วมันกลับบ้าน

แต่บางที่เขาไม่ได้เที่ยวนะ อาจจะแค่มาคุยกันเฉยๆ  

ผมว่าคนไทยส่วนใหญ่เป็นแบบท่านแหละ คือนั่งแล้วยกเรื่อยๆ เหมือนวัฒนธรรมการดื่มของเราเป็นงี้
เหมือนโดนปลูกฝังมาตั้งแตสมัยเรียน ตอนหัดกินกันถ้าแช่แก้วก็จะโดนไซโคแนวๆ ยุงไข่แล้ว น้ำแข็งละลายแล้ว เหมือนชอบบิวท์กันให้ดื่มแล้วต้องสุด จนดื่มแบบเครื่องดื่มกันไม่เป็นอะ
เราเลยไม่ค่อยมีวัฒนธรรมแบบดื่มเป็นเครื่องดื่ม จิบๆนั่งคุยกัน แบบไปนั่งกินกาแฟคุยกันงี้ก็ไม่ต้องกระดกไปคุยไปใช่มะ แต่พอเปลี่ยนจากกาแฟเป็นเหล้านี่กลายเป็นต้องกระดกเรื่อยๆไปโดยอัตโนมัติ เหมือนเปิดอีกโหมดอะ
ส่วนฝรั่งนี่มันกินเป็นเครื่องดื่มชนิดนึง เหมือนวัฒนธรรมการดื่มเค้ามีแอลกอฮอล์อยู่ในชีวิตเป็นปกติอะ เลยชินกับการกินแล้วหยุด ถ้าไม่ได้ตั้งใจปาร์ตี้นะ...พวกนั้นนี่ก็กินเอาสุดเหมือนกันทุกชาติแหล่ะ
ผมเคยดูการ์ตูนเรื่อง king of the hill เป็นซีรีย์แนวๆ แฟมิลีกายอะ มันจะมีตัวละครพ่อบ้านเย็นๆ จะออกมายืนกินเบียร์ชิทแชทกับเพื่อนๆ มีโควต้าหนึ่งกระป๋อง หมดแล้วแยกย้ายกลับเข้าบ้านใครบ้านมัน
ถ้าเป็นบ้านเราเนี่ยไม่มีจบง่ายๆ เริ่มแล้วต้องสุด จนกว่าเมียจะมาตามนั่นแหล่ะ
 

สมกับที่เป็นเซียนโลกีย์