ถ้าไม่ผิดเอง หรือคิดๆดูเป็นเราที่พลาด ก็ไม่เคยนะครับ

ปล่อยเลย เงียบก็เงียบ บางทีก็นั่งมองหน้าไม่พูดอะไรกันอยู่นาน ใช้ชีวิตไปตามปกติไป และก็ทำหน้าที่แฟนต่อไป

ก็คิอเราทำตัวเหมือนปกติไม่ได้โกรธอะไรเขา อาจมีหัวเสียบ้างตอนแรกๆ พอหายเซ็งผมก็ทำตัวตามปกตินะ เดี๋ยวเขาใจเย็นลงก็มาดีด้วยเองประจำ

ปล.ตามปกติก็เช่นเวลากลับบ้าน ก็โทรถามเอาอะไรไปหม ไม่รับ ไม่เอา ก็ซื้อของชอบเขามาฝากตลอด ก็เห็นกินหมดไม่เคยเหลือนะ

ผมง้อแฟนก่อนตลอดไม่ว่าจะผิดหรือถูก บางทีในใจมีกำหมัดบ้างเพราะเราไม่ผิด 555+ แต่ก็เพราะรักเขาครับ และอยากใช้เวลาในความสัมพันธ์ให้มันมีความสุขที่สุดครับ ชีวิตคนเรามันสั้นนะครับ วันพุ่งนี้อาจจะไม่มีกันอยู่ให้ง้อแล้วก็ได้ เลยไม่รู้จะมาตึงใส่กันทำไม

แฟนไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาต ไม่จำเป็นต้องมานั่งเอาชนะกันต่อให้ใครจะผิดหรือถูก ใช้เหตุผลพูดกันครับ

คำที่ผมจะใช้ตลอดคือ " ถ้าเป็นอย่างนั้น อย่างโน้น อย่างนี้ คราวหน้าเราเอาแบบนี้ดีมั้ย " ออกแนวเชิงถามความคิดเห็นร่วมกันแล้วปรับเข้าหากันครับ

ไม่ใส่อารมณ์ เพราะเขาคือ ผญ ที่เรารักและอยากได้มาเป็นแฟนตั้งแต่วันแรกที่เข้าหาเขาอะคับ

คบกันนี่ก็เข้าปีที่ 6 แล้วครับ ความสัมพันธ์คือโคตรดีครับ ปีนึงทะเลาะกันมีแต่เรื่อง หมู หมา กา ไก่ นิดๆหน่อยๆชิลๆ และตอนนี้ก็มีความสุขมาก ๆ

ยังไงก็ง้อครับ งอนนานเสียดายเวลาชีวิต เราไม่ผิดก็แค่ไม่ต้องขอโทษแค่นั้นเอง

คนเราตายวันตายพรุ่งไม่รู้ ใช้แต่ละนาทีด้วยกันให้คุ้มเถอะครับ

เรื่องไหนไม่ชอบกัน สุดท้ายมันก็ช่วยให้เราเข้าใจเรื่องนั้นกันมากขึ้น แค่นั้นเอง

แล้วถ้าคุณเป็นฝ่ายผิดคุณง้อไหมครับ