พวกไฟดิสโก้ กะ รถกู้ภัยเถื่อนๆ
เคยเจอกลางคืนถนนมืดๆ ตาเราชินมืด แล้วแ-่ง เปิดไฟวิบวับแช่วิ่งยาวเลย เหตุฉุกเฉินก็ไม่มี แสบตาชิบหาย ผมต้องแวะพักรถให้แ-่งวิ่งไปให้ลับสายตา

ถอยเข้าซอง 3-4 รอบ

จริงๆ การถอยเข้าซองมันเป็นสอบปฎิบัติในใบขับขี่นะ

ควรทำให้ชิน ทำให้เก่งเลย

ไม่ใช่ยึกยัก ม้วน 3-4 รอบอ่ะ

เวลาไปห้าง เจอรถเดินเลนเดียว แล้วเจอพวกถอยเข้าซองไม่เก่งอีก

ทำรถติดทั้งระบบ

ผมอ่ะเคยแว๊นมาก่อน จนมาขับรถยนต์เป็นหลัก ผมเข้าใจทั้งสองฝ่ายต่างคนต่างแบ่งๆกันไปไม่ซีเรียสเลย

เดาว่าคนที่ไม่เคยใช้ทั้งสอง รถยนต์คิดว่ามอไซแทรก มอไซก็จะชอบคิดว่ารถใหญ่มาเบียด

ไม่นับพวกขับขี่แทรกปาดนะ เอาเฉพาะวิ่งตรงๆเนี่ย มอเตอร์ไซค์มันก็ชิดซ้ายได้แค่นั้นแหละบางทีไหล่ทางทั้งฝาท่อ หลุมบ่อ ไหนจะต้องคอยระวังพวกรถจอดไหล่ทางอีก พี่รถยนต์ก็รอจังหวะหน่อยค่อยแซงขึ้นไปก็ได้

เกลียดพวกแทรกที่สุด แช่ขวายังเฉยๆ หาจังหวะแซงซ้ายไปก็ได้

จอดดื้อๆ ไม่สนอะไรทั้งสิ้น

รถทั่วไป แต่กลับรถทีเผื่อหยั่งกะรถสิบล้อ ถนนมีสี่เลนพี่ก็จะกลับมันซะทุกเลนเลย

พอจะโดนแซง รถแรงซะงั้น

ใช่ฮะ บางทีผมเห็นรถยนต์ด่าคนแว๊น แต่ก็บางทีไม่ได้ดูตัวเองเลย
สรุปแล้วผมเห็น พอกันทั้งคู่ครับ ทั้งรถยนต์และมอไซต์ ไม่ได้ดีไปกว่ากันหรอกครับ

รถยนต์ผมเห็นแม่ม เล่นมือถือแทบตลอดทาง แม่มไม่ดูทางห่าไรเลย ขับส่ายไปส่ายมา อย่างเวลาขับขึ้นสะพานข้ามแยกกัน รถยนต์ส่วนมากเค้าก็ขับแอบชิดขวากัน เค้ารู้กันว่าเว้นที่ไว้ให้มอไซต์ขับทางซ้าย แล้วมันก็จะแบบมีบางคันไม่สนใจ เล่นมือถือ ไม่เห็นบ้างหรอว่าตัวเองขับมาเบียดซ้ายแตกแถว ข้างหน้าเค้าก็แอบขวากันหมด บางทีผมเห็นมาแต่ไกลกำลังจะขึ้น ผมต่อแถวอยู่หลังมอไซต์ที่กำลังจะขึ้นเค้าก็ไปไม่ได้ ผมหงุดหงิดบีบแตรไปทีนึงถึงรู้สึกตัวแล้วมันก็ขับออกขวา ผมมองผ่านกระจกเข้าไป แม่มกดแต่มือถือ ไม่สนใจห่าไรเลย

เด่วนี้ ผมเจอผมบีบแตรทีนึงตลอด จะได้รู้สึกตัว

เอาที่ผมเบื่ออยู่บ่อย ๆ เลยก็คือ ขับช้าเกินควร ตอนที่ข้ามแยกไฟเขียว

อารมณ์แบบตัวเองได้ไปแน่ ๆ แล้วก็ไม่สนคนอื่น ขับแบบตามหลังคันหน้าแบบโคตรห่าง

ส่วนคันที่อยู่ข้างหลังจะเป็นยังไงก็ช่างมัน

คือถ้าทุกคันขับข้ามแยกโดยที่เว้นระยะห่างจากคันหน้าตามเหมาะสม มันก็ไปกันได้เยอะ

อีกพวกนึงคือมอเตอร์ไซค์ ทำผิดแล้วผมบีบแตรใส่ มันเป็นอะไรถึงต้องมาทำแอ็คมองป้ายทะเบียนแล้วมองหน้า

ปาดจากซ้ายมาขวาเพื่อที่จะกลับรถ ตอนที่ไฟมันเขียว แล้วรถเขาก็กำลังจะออกจากแยก

สวนเลน

ถ้าเกลียดนอกจากที่ว่า ก็คงไม่เปิดไฟเลี้ยวนี่แหละ งงมากๆ ว่ากะอีแค่เอานิ้วไปเกี่ยวก้านไฟเลี้ยวนี่มันลำบากขนาดนั้นเลยเหรอ

แล้วก็มีพวกคิดจะจอดก็จอด บ้านผมผ่านโรงเรียนประถม 2 โรงเรียน เจอรถพวก ผปก. อยู่ๆก็จอดขวางเลนหน้าประตู รร. ซะอย่างนั้น
แล้วเปิดไฟฉุกเฉินลงไปรับลูกเฉย ปล่อยรถที่ตามมาติดแหงก ไม่ก็ต้องหาทางแซงขวาออกไปเอง
ทั้งๆที่ขับเลยไปนิดหน่อยก็เข้าซ้ายจอดรอรับลูกได้ แต่ก็ไม่จอด คือจะจอดมันหน้าโรงเรียนยังงั้นเลย
ลูกเดินมาอีกนิดนี่มันจะขาหักเหรอ เอาพรมแดงปูด้วยเลยมั้ย

สุดท้ายที่คิดออกคือพวกขับรถสูบบุหรี่ ทั้งมอไซทั้งรถยนต์ เคยขับตามละโดนขี้บุหรี่ปลิวมาเข้าตาโคตรแสบ
ต้องจอดรถวิ่งไปขอน้ำคนข้างทางล้างตา
ครั้งนึงมีเด็กที่นั่งมอไซมากับคุณพ่อแล้วน้องโดนขี้บุหรี่เข้าตา ผมก็แว๊นตามไปเอาเรื่องให้ โดนมันเถียงว่าเสือก
แถมจะมีปัญหากับผม ดีคุณพ่อน้องที่โดนเขาตามมาเอาเรื่องแบบโกรธจัดๆ มันก็เลยไม่กล้าทำอะไร


ปล.จริงๆผมก็เป็นคนขับรถไวนะ พวกเส้นนอกเมืองเส้นต่างจังหวัด ยิ่งตอนขึ้นเขานี่ พวกขับช้าแช่ขวาโดนผมแซงยับอะ
มาคิดดูก็รู้สึกผิดเหมือนกัน คนอาจไม่ชินทาง มาเจอผมขับเร็วปาดไปมาก็คงกลัวอุบัติเหตุเหมือนกัน

ปล.ผมเหมือนท่านเลย แต่คนไม่ชินทางก็ควรจะชิดซ้ายหรืออยู่เลนกลางไปนะคหสต. บางทีโค้งไม่มีไรเลยพี่เลี้ยวทีนึกว่า โค้งhairpin

สวนเลน
ไม่เปิดไฟเลี้ยว
เร่งใส่ไฟเขียว
วิ่งไหล่ทาง
ออกจากซอยไม่ดูตาม้าตาเรือ
ยูเทิร์นแล้วไม่รีบไป
ขับเร็วเกินกำหนด - เขตชุมชนบางที่ก็มี speed limit อยู่ไม่ใช่จะขับ 120 ได้ตลอด
เช่น เขตโรงเรียนต่างจังหวัด 30-50 คือความเป็นจริงไม่มีใครลดความเร็วขนาดนั้นหรอกแต่อย่างน้อยเหลือ 70-80 ก็ยังดี
ผมผ่านทีไรมีแต่พวกขับ 100 ขึ้นทุกที

ถ้าทุกคนขับตามกฏหมายแบบเคร่งครัดนะอุบัติเหตุจะลดลงไปได้เยอะเลย

มอเตอร์ไซด์ที่มันชอบเบียดชอบแทรกซ้ายตอนรถกำลังรอเลี้ยว รีบไปตายหรือไงไอควาย

ผมยกตลอดนะถ้าเจอป้ายโรงเรียนหรือป้ายชุมชน ยิ่งตามดอยนี่อันตรายจัดๆ ทั้งคนวิ่งข้ามถนน รถจะออกจากซอย ลุงซาเล้งยูเทิร์นแบบอืดๆ