ความขลังสุดๆของ ลิเวอร์พูล ยุคเยอร์เก้น คล็อปป์ คือเมื่อใดก็ตามที่คุณถูกส่งลงสนามต่อให้ชื่อชั้นไม่ใช่ระดับพรีเมียมคุณจะมีพลังวิเศษมากกว่าไปเล่นให้ทีมอื่น

การคัมแบ็คเหนือ ฟูแล่ม หลังพลาดโดนนำก่อน (อีกแล้ว) ในสภาพที่ตัวเจ็บและติดภารกิจทีมชาติสามารถจัดได้อีก 1 ทีมคือหลักฐานชิ้นสำคัญ

แต่ละตัวที่ “หงส์แดง” เสียไปล้วนแล้วแต่เป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็น เทรนต์ (ตัววางยาว/สวิชบอล), โม ซาลาห์ (ตัววิ่ง,ตัวจ่ายและพักบอลได้ทุกระยะ) และ วาตารุ เอนโด (รักษาบาลานซ์รุก/รับ)

ไม่ว่าทีมไหนเสีย ace ระดับตัวเอ้ไปพร้อมๆกันแบบนี้ทีมยวบหนักแน่นอนแต่ ลิเวอร์พูล กลับพลิกชนะ ฟูแล่ม ชนิดที่เรียกว่าชนะใจแฟนบอลทุกคนจริงๆ

คอเนอร์ แบร๊ดลีย์ แจ้งเกิดเต็มตัว, โจ โกเมซ แข้งสารพัดประโยชน์ขวาธรรมชาติซ้ายสิ่งแวดล้อมและการลงมาพลิกเกมของตัวสำรองไม่ว่าจะเป็น โคดี้ กัคโป้ + ดาร์วิน นูนเญซ

อย่างไรก็ตามเจ้าถิ่นไม่ควรทำให้ตัวเองต้องตกอยู่ในสถานการณ์อะไรเช่นนี้เลย เรียนตามตรงว่าน่าเบื่อฉิบหายที่ต้องเป็นฝ่ายตามหลังจากการถูกยิงหนแรก (อีกแล้ว) แถมพลาดเองด้วย

เวอร์กิล ฟาน ไดคจ์ มีชั่วโมงบินเยอะมากพอที่ต้องรู้ว่าการโหม่งเคลียร์จากหน้าเขตโทษต้องให้โด่ง (ซื้อเวลา) และออกด้านข้างๆ (มีโอกาสจะนัวเนียเสีย/ได้ทุ่ม)

แกก็ทำแบบนี้ประจำนะแต่ไหงเกมนี้ติด BUG เฉย!!

“พี่ยักษ์” โชว์เก๋าโหม่งกลับเข้าเขตโทษตัวเองซะงั้น เพื่อนร่วมทีมแทบไม่มีใครตั้งตัวทัน โดนสิครับ

คือข้อเสียของนักเตะที่รู้ว่าตัวเองมีของจะติดประมาทอะไรแบบนี้เสมอ ถ้าเป็นดาวรุ่ง (ควอนซ่าห์) ส่วนใหญ่จะไม่คิดซับซ้อนคือเคลียร์ออกเขตอันตรายไปก่อนเลย

โอเคในฐานะที่ VvD เปรียบเสมือนศาสดาช่วยเหลือทีมมาเยอะ(และเพิ่งหายป่วย) ผมขอพูดถึงแค่นี้พอ

การโดนนำในวันที่ขาดตัวหลักไปเยอะขนาดนี้ผมเชื่อว่าหลายคนแอบกังวลอยู่พอสมควรดโดยเฉพาะ ฮาร์วีย์ เอลเลียตต์ เล่นไม่ได้เลย

น้อง link up กับ คอเนอร์ แบร๊ดลีย์ ไม่ค่อยดีนัก ตอนเสมอ 0-0 ยังพอถูไถแต่ตอนโดน 1-0 นี่สิครับ เจอบอลรับลึกไปกันหมดเลย

ผมไม่ชอบเวลาโดนคู่ต่อสู้นำแล้วนักเตะ ลิเวอร์พูล “หัวร้อน” วิ่งบ้าคลั่งขาดสติ มันเหนื่อยเปล่า วิ่งแล้วโดนเขาเคาะบอลหนีง่ายๆ ตอนรุกก็รีบร้อนเสียบอลบ่อยโดนสวนกลับโล่งๆอีกต่างหาก

นี่ไม่รู้ มาร์โก้ ซิลวา บอสใหญ่ “เจ้าสัว” ปิดห้องมืดเรียก คอร์โดวา-รีด ไปด่าตัวต่อตัวหรือยัง

เพราะผมกล้าพูดเลยว่าโมเมนท์ที่จะทำให้ “หงส์” คาบ้านคือจังหวะเพลย์นาที 62

คอร์โดวา-รีด หลุดขึ้นมาทางขวาโล่งๆโดยมี ราอูล ฆิมิเนซ วิ่งเข้าเขตโทษรอเข้าฮ็อร์ส ซึ่ง โกนาเต้ วิ่งประกบไม่ทันแล้ว

ถ้าคนที่ดูบอลบ่อยๆจะนึกภาพการปาดบอลแบบ early ฝั่งไกลให้ตัวแท็บอินวิ่งมายิงที่เสาสองใช่ไหมฮะ จ่ายแบบนี้ 100 ลูกเข้า 99 ลูก (ถ้าไม่ใช่ หนูน นะ หยอกๆ)

แต่แข้งวัย 30 ปีที่เกิดในอังกฤษแต่เลือกเล่นให้ทีมชาติ จาไมก้า เลือกยิงเองจากมุมที่ไม่ควรยิงก่อนถูก เคลเลเฮอร์ ปัดได้

หลังเหตุการณ์นี้ 6 นาที “หงส์” ตีเสมอจากลูกยิงแฉลบของ เคอร์ติส โจนส์ และอีก 3 นาทีต่อมา กัคโป ยิงแซง

จากนั้นมีการตัดภาพรีเพลย์ย้อนมาให้ดูจังหวะนี้เหมือนกำลังจะบอกว่าเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของเกมพร้อมทั้งสวิชภาพกลับไปที่ ซิลวา และทีมงานกระโดดเป็นจิงโจ้ที่ลูกทีมตัดสินใจเห็นแก่ตัวอะไรเช่นนี้

โชคดีสุดๆครับชาว “หงส์” เพราะ ฟูแล่ม เป็นทีมที่สวนกลับค่อนข้างมีรูปแบบและสูตรตายตัว จังหวะนี้ผมยังตะโกนบอก (หน้าทีวี )ให้ โกนาเต้ วิ่งเยอะๆมันปาดแน่ ขอบคุณจริงๆครับ

สุดท้ายนี้จังหวะซิตคอมลูกยิงแฉลบของ โจนส์ ที่ปลุกทำให้เจ้าถิ่นตื่นขึ้นมาทันทีถึงแม้จังหวะนี้ควรส่งก็ตาม (แต่กลายเป็นดี)

เครดิตช็อตนี้ยกให้ ดิโอโก้ โชต้า ซึ่งพลิกบอลเอาชนะตรงกลางสนามก่อนโชว์ปั๊มบอลแบบ เอนโด จนมาถึง โจนส์ ในที่สุด

ทุกๆครั้งที่ โชต้า ได้บอลเราสัมผัสได้ทันทีว่าเดี๋ยวมันต้องมีอะไรแน่ๆ บอลออกจากเท้าไม่ยิงเองก็จ่ายให้เพื่อนร่วมทีมมีลุ้นมากกว่าเสีย ขาดคนนี้ไม่ได้จริงๆ

ตัวเปลี่ยนเกมของแทร่อย่าง ดาร์วิน นูนเญซ impact สุดๆครับ แอสซิสต์ทั้ง 2 ลูกเน้นๆไม่พูดเยอะ เสียดายที่ไม่มีสกอร์ทั้งๆที่ แบร๊ดลีย์ ถวายพานมาให้สวยมากๆ

นัดก่อนผมชม แบร๊ดลีย์ ในแง่ของเกมรับไปแล้วแต่วันนี้เกมรุกในยามที่พี่ TAA เจ็บโดดเด่นไม่แพ้กัน

ช็อตแตะ “ดาก “ เรียกฟาว์ล ปาลญินญ่า ยังตราตรึงรวมถึงช็อตในครึ่งแรกที่ดักทางสกัด วิลเลี่ยน เรียกเสียงปรบมือจากเดอะ ค็อป

สิ่งที่ผมไม่ชอบสำหรับเกมนี้เลยคือการละครของ เปเรียร่า ที่พอเห็นรอบรองฯยังไม่ใช้ VAR แกจัดเต็มเข้าชิงออสการ์กันไป

ช็อต VvD ใช้ตัวบังบอลแล้วแรงเฉื่อยนิ้วปาดหน้าแค่เฉี่ยวๆแต่ลงไปนอนดิ้นราวกับโดนน้ำร้อนลวกจนกัปตันถูกใบเหลืองเล่นยากไปอีก

ผิดกับทาง วิลเลี่ยน เพื่อนร่วมทีมที่โดนในลักษณะคล้ายๆกันแกยังแค่ก้มหน้าแสดงอาการระคายเคืองเฉยๆไม่ได้เล่นใหญ่อะไรเลย

ยังไม่พอ...ครึ่งหลังโดนบอลอัดด้านหลัง (ที่เป็นส่วนหนา) ก็เห็นวิ่งไล่บอลต่อไม่มีอาการใดๆ พอบอลตายทิ้งตัวลงไปนอนซะอย่างงั้น พอผู้ตัดสินเป่าหยุดเกมให้ออกไปรอข้างสนามก็ทำโวยวาย

ศักยภาพฝีเท้าก็พอตัวนะแต่ไม่ควรลดเกรดตัวเองโดยไม่จำเป็นแบบนี้เลย โลกยุคนี้เขามีกล้องทุกมุมชัดระดับ HD ไม่อายคนอื่นก็ควรอายตัวเองบ้าง

ครับด้วยสกอร์ 2-1 ยังไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบอะไรมากนักแต่ในแง่แท็คติกส์ถ้าวางแผนดีๆ (และไม่พลาดกันเอง) ยังไงก็เข้าทาง ลิเวอร์พูล เนื่องจาก ฟูแล่ม เป็นทีมที่เล่นในบ้านใจใหญ่ได้เสียสุดๆ (ชนะ 6 แพ้ 4 ไม่มีเสมอ) เกมเปิดแลกแน่นอนครับ

ข้อได้เปรียบเดียวของ “เจ้าสัว” คือการวางโปรแกรมหลังจากนี้มากกว่าคือเด็กๆของ ซิลวา จะทำศึกลอนดอนดาร์บี้แมทช์กับ เชลซี วันเสาร์นี้ จากนั้นจะว่างยาวรอเตะกับ “หงส์” วันพุธที่ 24 เลย

นั่นหมายความว่าจะมีเวลาพักถึง 10 วันส่วน ลิเวอร์พูล จบจากเกมที่แอนฟิลด์คืนที่ผ่านมาพวกเขาจะเตะกับ บอร์นมัธ นู่นเลยครับอาทิตย์ที่ 21 และมีเวลาพักแค่ 2 วันก่อนเจอ “เจ้าสัว” เป็นโปรแกรมที่ไม่เอื้อกับ ”จ่าฝูง” ซักเท่าไหร่

โรเตชั่นเกมเจอ บอร์นมัธ มากก็ไม่ได้ ฟอร์ม “เดอะ เชอร์รีส์” โหดมากครับคือก่อนแพ้ สเปอร์ส เมื่อปลายปีพวกพรี่ๆเขาชนะถึง 6 จาก 7 เกมและ โซลันกี้ เด็กเก่าหงส์ตีนออกแสงสุดๆ (12 ประตูจาก 19 เกม)

เอาเหอะจะว่าไปแล้วเจออุปสรรคนั่นนู่นนี่มาตลอดจนแฟนหงส์รับมือได้หมดแล้ว แค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่

ขออีกก้าวเดียวโอกาสเหยียมเวมบลีย์ลุ้นแชมป์รายการแรกของซีซั่นอยู่แค่เอื้อม...

สถิติ สถิติ สถิติ

หลังจบเกมนี้ นี่เป็นเกมที่ 7 แล้ว (ทุกรายการ) ในซีซั่นนี้ที่ ลิเวอร์พูล เอาชนะคู่แข่งหลังโดนยิงนำไปก่อน เป็นทีมจากทุกดิวิชั่นของอังกฤษที่ทำได้มากที่สุดตลอดฤดูกาล 2003-04

แม้ลงสนามในนาที 56 ดาร์วิน นูนเญซ มีค่า xG สูงสุด (0.76), สัมผัสบอลในเขตโทษคู่แข่งมากที่สุด (12), เลี้ยงผ่านมากที่สุด (3) และมีโอกาสยิงมากที่สุดร่วม (4) รวมถึงมีส่วนร่วมกับ 2 ประตูที่ทีมทำได้อีกด้วย

“หงส์แดง” ใช้ทีเด็ดจากตัวสำรองในฤดูกาลนี้ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยหลังมีส่วนร่วมมากถึง 30 ประตูในทุกรายการ (15 ประตู,15 แอสซิสต์) มากกว่าทีมอื่นๆถึง 12 ลูก โดย 7 จาก 30 มาจาก “หนูน” (ยิง 3 จ่าย 4) และยังทำให้พรี่เขามีตัวเลขที่มากกว่านักเตะคนอื่นๆในลีกอีกด้วย

โคดี้ กัคโป ยิงประตูทั้ง 4 ลูกจาก 4 รอบที่ ลิเวอร์พูล ลงเล่นในรายการนี้ ทำให้แข้งทีมชาติเนเธอร์แลนด์เป็นนักเตะ “หงส์” คนแรกที่ยิงประตูทุกรอบนับตั้งแต่ วลาดิเมียร์ ซมิเซอร์ ทำได้เมื่อปี 2000-01

ในวัย 35 ปีกับอีก 154 วันทำให้ วิลเลี่ยน เป็นนักเตะอายุมากที่สุดที่ยิงประตูใน ลีกคัพ รอบรองชนะเลิศนับตั้งแต่ แฟร์นานดินโญ่ เคยทำไว้กับ แมนฯซิตี้ เมื่อปี 2021 (35 ปี 247 วัน)

ไม่เข้าใจอะ

35ปี กับ 154วัน

ต้องน้อยกว่า

35ปี 247วันไม่ใช่หรอ


ถ้างั้นแฟร์นานดินโญ่ก็ยังเป็นเข้าของสถิติสิ

ก็ตามที่เข้าใจแหละ

แต่หมายถึงว่าในช่วง 3 ปีตั้งแต่หลังแฟร์นันมันยิงเนี่ย ไอ้วิลเลี่ยนนี่แก่สุด

เพื่อนผม ที่เคยล้อ นูนเญซ ตอนนี้ ไม่กล้าล้อเลย พอจะอ้าปาก ก็อ้างไม่ได้

ถ้าบอกว่า อย่าเอาความรุ้สึก เอาสถิติสิ นูนเญซ ก็สถิติ ตัวเลขดี

ถ้าบอกว่า เอาความรู้สึกในสนาม นูนเญซ ก็เล่นได้ดี ไม่ได้ดูแย่อะไรเลย มีส่วนร่วมเกือบทุกเพลย์เลยในเกมส์รุก

ล้อเรื่องยิงนกตกปลา ก็พอได้บ้าง แต่พอย้อนกลับไปนักเตะทีมตัวเอง มันก็ ไม่กล้าพูดต่อ

แฟนบอล ลิเวอร์พูล ที่ได้ดูบ่อยๆ ก็มักจะพูดไปทางเดียวกันว่า มันดีทุกอย่างแล้ว เหลือแค่ ประตู ซึ่ง หลายๆคนก็ 2 จิต 2 ใจนะ รวมถึงตัวผลด้วย เพราะถ้า จังหวะชี้ขาด มันสมควรต้องพึ่งได้มากกว่านี้ มันใช่ลูกยิงกาชา แบบปัจจุบันนี้

ต้องไม่ลืมว่าไอ้เปไรร่าศิษย์เก่าโรงละครย่อมมี DNA การแสดงละครฝังอยู่ในสายเลือดอย่างเต็มเปี่ยม ไม่เชื่อลองดูกัปตันของทีมนั้นในเวลานี้ดูสิ พร้อมจะดีดดิ้นเป็นไส้เดือนถูกขี้เถัาเพื่อให้ทีมได้ฟาล์วอยู่ทุกเวลา

เปเรร่าสองจังหวะคือเกินอ่ะ ทั้งช็อตฟานไดก์ กับที่โดนบอลอัดหลัง อห ดิ้นซะ