สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร

ถ้าสายงานผมจะถึงคือระดับเมเนเจอที่อายุ45+แล้ว
แต่ถ้าเป็นพวกญี่ปุ่นมาทำในไทย แค่เด็กๆเพิ่งจบมาไทยก็ถึงแล้ว โคตรแตกต่าง

แสนเดียวจะพอเร้อ พ่อหนุ่ม

กับยุคสมัยนี้

แล้วมีความเชื่อผิดๆ เรื่อง หมอ หมอฟัน นักบิน

อาชีพพวกนี้ Operation ดีๆนี่เองนะ

ถ้าเป็นทั่วๆ ไป กรรมกร ช่างซ่อม เอามือสร้างบ้าน ซ่อมรถ หมอก็เอามือซ่อมฟัน ซ่อมคน
หยุดซ่อม ก็ไม่มีรายได้

นักบิน ก็คือโชวเฟอร์แท็กซี่ แค่เปลี่ยนไปขับเครื่องบิน

อาชีพพวกนี้ ไม่มีแรงทำงานก็ไม่มีเงิน

แล้วประเด็นที่สำคัญที่อยากชวนคุย อายุเราๆใน ss 30-50 ปีกันแล้ว
ย่อมรู้ๆกันว่าแสนเดียวมันไม่ยาก อยากชวนคุยที่ 1 ล้าน ซึ่งเพื่อนๆ รอบข้างบางคนไปถึงแล้ว

และส่วนใหญ่ไม่ใช่งาน Operation แน่นอน ไม่ Capital Management (บริหารเงิน) ก็ Human resource Management (บริหารมนุษย์ เช่น กรรมการบริษัท) เป็นส่วนมากกเลย ไม่มีจับกังเอามือทำเลย

โฟกัสให้ถูกทางเด้อ แก่แล้วไม่มีแรง ชี้นิ้วใช้คนอื่นทำงาน เงินเดือนเป็นล้านๆ เซ็นเอกสารอย่างเดียวพี่
คิดดูดีๆ

ขอแชร์ของผม
ผมทำงานได้ 17ปีแล้วล่ะ ตอนนี้ก็อยู่ที่ 90+ งานนอกนะ ก็จะร่วมๆ 90-150k ต่อเดือนได้
สิ่งนึงที่อยากจะบอกคือเงินไม่ใช่ตัววัดุความสำเร็จทั้งหมดนะครับ
ตัวเราเองเป็นคนบอกมากกว่าว่าความสำเร็จอยู่ตรงไหนซึ่งมันจะแปลผันตามช่วงอายุคนเหมือนกับรูปที่เราเห็นว่าคนวิ่งเก็บเงินบนหน้าผาแหละสำหรับคนที่ไต่เต้าเรื่อยๆ (คำถามที่ต้องถามตอบตัวเอง ความสำเร็จคุณคืออะไร )
และจะมีเรื่องอยากให้คิดกันด้วยหลักจากได้รับเงินค่าจ้างที่มากพอที่ต้องการคือ
1.จรรยบรรณวิชาชีพ สิ่งนี้สำหรับคนรุ่นใหม่รวมถึงรุ่นผมเองด้วยที่ผมเห็นมาคือขาดหายไปเยอะมาก
2.ครอบครัวบางคนทุ่มแรงไปเพื่อให้มีเงินเดือนเยอะๆจะได้สบายๆกัน แต่พอมองย้อนกลับอีกทีคนรอบข้างหายไปแล้วเช่นผมเอง
3.การได้รับเงินที่มากๆนั้นมันจะมาพร้อมกับความภาระและความเครียดที่ต้องรับผิดชอบด้วย ข้อนี้จะไปเกี่ยวกับข้อ 1

มีทุกสายงานครับ ขึ้นอยู่กับว่าอยู่บริษัทไหน มากกว่าครับ

ข้าราชการที่รายได้ถึงหลักแสนก็มี แต่สอบเข้ายากแค่นั้นแหล่ะ