9 ชั้นไม่มีทางกลับมาแล้วครับ

นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆที่โตมาในบ้านคนจีน กรอกหูมาแต่เด็กว่าให้เรียนหมอ จะเคยคิดว่าอยากจะเป็นนิดๆ แต่ด้วยความตั้งใจที่ไม่แรงกล้าพอ และความไม่ชอบวิชาวิทยศาสตร์ทั้งหลาย เลยเบนเข็ม โตมาเห็นคลิปมากมาย ที่ทั้งนักศึกษาแพทย์ ทั้งแพทย์จริงๆ พูดถึงความหนักหนาสาหัสในตั้งแต่การเรียน การสอบ ความกดดัน การแข่งขัน ความรับผิดชอบ ความเครียดทั้งสุขภาพกาย(จากชั่วโมงการนอนที่น้อย)และสุขภาพจิต(ที่ต้องทนทุกข์จากการโดนกินหัว จากบุคลากรที่อาวุโสกว่า หรือคนไข้เองก็ดี)

ก็รู้สึกว่าโชคดีจริงๆ ที่ไม่ได้เก่งวิทยาศาสตร์สมัยเรียน เพราะถ้าทะลึ่งเก่ง แล้วเกิดเป็นแรงบันดาลใจให้เข้าไปเรียน ถึงจะเป็นอาชีพที่ได้ช่วยมนุษย์คนอื่น ก็นึกสภาพตัวเองไม่ออกจริงๆ ว่าจะทนกับอะไรแบบนี้ได้มั้ย เพราถ้าวัดคำว่าคุ้มค่าโดยมีเรื่องของเวลา และเงินทอง ถ้าเก่งพอเข้าหมอได้ ก็เก่งพอเป็นเบอร์ต้นๆในวงการอื่นซึ่งทำเงินได้มากกว่าหมอถมเถ คงมีแค่เรื่องของคุณค่าที่มอบให้สังคมและสถานะทางสังคมแค่นี้แหละมั้ง ที่แซงอาชีพอื่นลิบ นอกนั้นเหมือนต้องทนทุกข์ซะมากกว่า

สัปดาห์ก่อนที่มีกระทู้พูดถึงเรื่อง gaslighting ผมบอกเลยว่าวงการนี้คืออาณาจักรของการ gaslight แท้ๆ

เอาจริงๆคือนศพ.ทุกคน ไม่มีใครโง่หรือไม่เก่งเลย แต่เรื่องความผิดพลาดไม่ว่าจะการสอบหรือการดูคนไข้

มันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ ทุกคนเคยพลาดทั้งนั้น แต่หลายครั้งที่ความผิดพลาดเล็กน้อยนั้นถูกขยายเกินจริง

จนทำให้ผู้ที่โดน รู้สึกตัวเองไร้ค่าไปเลย ทั้งๆที่ความรู้ความสามารถเค้ามีค่ามากๆ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

ขอให้น้องเดินทางปลอดภัยไปยังที่ๆน้องมีความสุข


ในรัฐบาลยุคก่อน มีการแก้ปัญหานศพ.สอบใบประกอบไม่ค่อยผ่าน ด้วยการ ไม่ให้ทำงานเลยแม้แต่นิดเดียว

จนกว่าจะสอบใบประกอบได้ครบทุกขั้นตอน ซึ่งแต่เดิมจะยังให้ไปดูคนไข้ได้บ้าง แต่สั่งการรักษาเองไม่ได้

มีเงินเดือนขั้นต่ำให้ แต่พอเปลี่ยนเกณฑ์มา นศพ.ที่สะดุดขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่ง จะกลายเป็นคนว่างงาน

อย่างน้อย 1-2 ปีไปเลยทันที ไม่แน่ใจว่าเป็นเหตุที่ทำให้น้องนศพ.คนนี้เครียดมั้ย ผมว่าควรพิจารณาใหม่นะ