พึ่งมีโอกาสได้ดูจบ

Analog Squad ทุกตอนมันเหมือนขึ้นรถไฟเหาะมากๆ มีขึ้นมีลง มีปม และคลายปม แต่ละตอนมีความพีค แต่ละตัวละครมีปมเรื่องของตัวเอง และปมเรื่องแต่ละคน มันระดับที่มานั่งถามตัวเองเหมือนว่าถ้าเจอแบบนี้จะเป็นยังไง คงบอกได้แค่ว่า มีหลงทางและเดินไม่ไหวกันมั่งแหละ

และผมชอบประโยคคมๆ นิดๆหน่อยๆ ที่แฝงในซีรี่ส์นะ มันธรรมดามากๆนะ แต่พอเข้ากับสถานะการณ์ต่างๆมันเหมือนกระทืบติดตราตรึงใจเลย

ตัวละครทุกตัวเล่นดีมากๆ ต่างคนต่างมีเรื่องราวของตัวเอง ใหญ่บ้างเล้กบ้าง น้อยบ้างมากบ้าง แต่ละปัญหาแต่ละปมมันทำให้ ช๊อคและโหวววววววววว แบบเอางี้เลยหรอ

ผมโคตรชอบตัวละคร ปู่เขียวเลย การแสดงดีมากๆ จังหวะการพูด การออกเสียง สีหน้าวิธีการ นี่แหละพ่อ พ่อที่ปกป้องลุกด้วยเหตุผล รักลุกเข้าข้างลุกแต่ไม่ให้ท้ายลูก แสดงได้ดีมากๆจริงๆ

ตัวละครย่า ก็เฟี้ยวมาก กินเหล้าเก่งจัดๆ

ส่วน ลุงปอนหรือพี่ปีเตอร์ สุดจริง กราบบบบ

เก๊ก บุ้ง ลิลลี่ มันคือความสดเใส ความปวดหัว ความป่วนของเรื่อง ส้รางความตลกเบาๆ และดราม่าหนักๆได้ดีมากๆ

ถ้านับ Analog Squad เป็นซีรี่ส์และละครไทย(ถึงจะทุนต่างชาติก็เถอะ) ผมให้คิดระดับท๊อปซีรี่ส์และละครไทยของปีนี้เลย พอๆกับ มาตาลดา(ใครจะดราม่าเรื่องผกก.เป่านกหวีดผมไม่รู้ แต่ผมชอบเรื่องนีี้ ไมไ่ด้ชอบผกก.)

คุยกับครอบครัวน่ะ ยากที่สุดแล้ว คลาสสิค

ชอบเหมือนกันครับ อบอุ่นใจดี

คุณน้ำฝนเรื่องนี้มีเสน่ห์จัดๆเลยสำหรับผม ทั้งที่เมื่อก่อนคือเฉยๆมาก

ชอบเกือบหมด ยกเว้นตอนท้าย

ใช่เลย เรื่องนี้โดนตกเต็มๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนแกเล่นละครแล้วยี้มาก ตอนนี้โคตรดี

โคตรจริง ครอบครัวนี่ ยากมากๆ กว่าจะคุยได้ กว่าจะยอมรับกัน

แต่กับคนแปลกหน้า เล่าให้ฟังได้ ฟังได้ พร้อมที่จะเข้าใจ

ผมชอบบทสรุปว่า ความสัมพันธ์ มีอะไรมากกว่า สถานะ
แม้จะโดนจ้าง แต่ปู่เขียวกับย่าสดใส คือผู้ใหญ่ที่น่าเคารพของทุกคน ไม่จำเป็นต้องเป็นหลานแท้ๆก็ได้

โลเคชั่นในเรื่องนี่คืออยู่ในจังหวัดพังงาจริงๆใช่ไหมครับ

ผมชอบบรรยากาศมาก

ผมชอบเกือบหมดเรื่อง

ติดแค่ซีนไปช่วยลุงปอนด์หนีออกมาจากโกดังแหละ
มันดูกาวๆยังไงไม่รู้ซีนนี้