แล้วคนกลางที่มาช่วยไกล่เกลี่ยแบบ พยายามตัดบทให้จบเร็วที่สุด แยกให้เร็วที่สุด หลังจากบอกว่าผิดพอๆกันว่าทั้งคู่ ตอนว่าก็ทำเป็นว่าทั้งคู่เลยนะ

และดูเหมือนรู้ตัวว่าตัดสินไม่เป็นธรรม ยังไงก็ไม่รู้ ต่อว่าทั้งคู่เสร็จ รีบตัดบททันที

ฝ่ายผิดน้อยกว่าพยายามอ้าปากอธิบายโดนตัดบทให้จบแบบงงๆเลย แล้วก็แยกย้ายแบบไม่เต็มใจในที่สุด

แบบนี้เรียกว่าคนกลางเขาคิดอะไรอยู่

คำตอบก็อยู่ในคำถามไงครับ คนกลางเขาต้องการจบ ต้องการไกล่เกลี่ย ให้จบไวที่สุด ถ้ามันจบด้วยสองคนได้ ก็ไม่ต้องมีคนกลางหรอกครับ และที่มันจบไม่ได้เพราะต่างคิดว่าตัวเองถูกเนี่ยแหละ

edit : สมมติว่าคนกลางบอกว่า a ผิดที่สุด b ผิดน้อยหน่อย คิดว่า a จะยอมรับไหมละครับ เดี๋ยวจะคิดอีกคนกลาง แม่มไม่กลางจริงเปล่าวะ ลำเอียงเข้าข้าง b แบบนี้จะเคลียร์กันจบไหม ก็เลยให้ผิดเท่ากันจะได้ยอมลดลาวาศอกนะครับ

เพราะถ้าเป็นแนวผัวเมียกันคนกลางจะเป็นหมา และถ้าเป็นเพื่อนสนิทกัน

คนกลางไมค่อยสนิทคนกลางก็จะเป็นหมาอยู่ดีเข้าไวออกไวดีสุด

คนกลางคงมองเงินไม่พอ เหนื่อย ขี้เกียจ

และตัดปัญหา​ด้วยประโยคว่า "ประมาทร่วม"...

Ggez โบร๋ว

มันก็ชัดเจน และท่านก็บอกเองนี่ครับว่าคนกลางมา"ไกล่เกลี่ย"

การไกล่เกลี่ย ก็คือปิดเคสให้เร็วที่สุด แยกย้ายกันไป คู่กรณีจะมานั่งแย้งว่าใครผิดกว่า นั่นคือฝ่ายไม่ยอมจบ ก็ตัดบทให้จบ...ไม่แปลก
และยิ่งที่สำคัญ เคสแบบนี้ง่ายเลย "ผิดทั้งคู่" ก็คือชัดเจนว่าผิดกันทั้งสองฝ่าย จะมานั่งบอกว่าผิดมากผิดน้อย นั่นคือการเอาชนะแล้ว ซึ่งเมื่อคู่กรณีออกรูปนี้ ง่ายสุดคือตัดจบ

คนกลางไม่ใช่มาทำหน้าที่"ตัดสิน"ที่จะต้องนั่งฟังคู่ความโดยละเอียด แล้ววิเคราะห์ว่าใครผิดใครถูกครับ

แต่ผลที่ได้รับคือ มันก็จะจบด้วยความคลาแคลงใจ

อันนี้ผมมองในฐานะเป็นกลาง (แต่ไม่ใช่คนกลางที่คอยไกล่เกลี่ย)

ฝ่ายผิดน้อย ต่างกับฝ่ายผิดมาก แบบเยอะเลยนะครับ

ฝ่ายผิดน้อยในใจอาจจะรู้สึกว่าไม่ยุติธรรม แล้วอาจมีเรื่องอีกก็ได้ถ้าได้เจอหน้ากันอีก

ก็รู้สึกเห็นใจคนผิดน้อยนะครับที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม(ย้ำว่าต่างกันมากเลยนะผิดน้อยกับผิดมาก)

จะมานั่งบอกว่าผิดมากผิดน้อย นั่นคือการเอาชนะแล้ว ซึ่งเมื่อคู่กรณีออกรูปนี้ ง่ายสุดคือตัดจบ

---------ผมในฐานะเป็นกลาง (ไม่ใช่คนกลางที่คอยไกล่เกลี่ย)
เห็นเหตุการณ์หมด

บอกได้เลยว่าผิดน้อย ห่างจากผิดมาก แบบมหาศาลเลยครับ

การตัดจบแบบนี้ มันทำให้แยกย้ายแบบคลาแคลงใจโดยเฉพาะฝ่ายผิดน้อยโดนมากกว่า แต่กลับต้องยอมจบ

ถ้าเจอหน้าโดยบังเอิญกันอีกครั้ง อีกผมเกรงว่าจะมีเรื่องแน่นอน
เพราะมันเป็นการเคลียร์แบบขอไปที ผักชีโรยหน้า ไมไ่ด้เคลียร์ด้วยใจ

นั่นคือประเด็นครับ ว่าคนกลางที่ว่า มาเพราะอะไร ซึ่งท่านบอกเองว่ามา"ไกล่เกลี่ย"

- คนกลางที่มาไกล่เกลี่ย เข้ามาเพื่อไกล่เกลี่ยให้จบตรงนั้น ส่วนจะไปตีกันตายทีหลัง มันคือจบการไกล่เกลี่ยไปแล้ว
- แต่ถ้าคนกลางเข้ามาเพื่อ"ตัดสิน"ไม่ใช่ไกล่เกลี่ย แล้วไม่ได้ฟังให้ครบถ้วนก่อนตัดสิน นั่นกลายเป็นอีกเรื่องนึงไป ซึ่งถ้าเข้ามาแบบนี้ ต้องบี้ให้ตายผิดถูกชัดเจน มันไม่ได้ไกล่เกลี่ยหรือประนีประนอมแล้ว
- หรือถ้าคนกลางจะเข้ามาเพื่อ"ประสาน" ก็ไม่ได้ต้องไล่ฟังว่าผิดมากผิดน้อย แต่ต้องทำยังไงก็ได้ให้สองฝ่ายยอมรับกันและกัน(ซึ่งก็ไม่ใช่ยอมรับผิด หรือให้แก้ต่างว่าผิดมากผิดน้อยอยู่ดี) แล้วจบเรื่องคาใจทั้งหมด
.
คนที่ว่าเข้ามาแบบไหนล่ะ คนละเรื่องกันเลยนะ

ในส่วนประเด็นที่ท่าน"ในฐานะคนกลาง แต่ไม่ได้ทั้งไกล่เกลี่ยและตัดสิน"มองว่าไม่ถูกใจ มันก็เป็นอีกประเด็นนึงที่กลายเป็นว่า มุมของท่านคือการไป"ตัดสิน"แล้วครับ ซึ่งนั่นมันก็ไม่ใช่จุดประสงค์ของการไกล่เกลี่ยตั้งแต่แรก ไม่ถูกใจท่านก็ไม่แปลก

ศาลยังบอกไม่ได้เลยว่าผิดมากหรือน้อย บอกได้แค่ว่าผิดมาตราไหน กี่กระทง

ฉะนั้นถ้าผิดก็คือผิด อย่าบอกว่าใครน้อยหรือมากกว่า