ในช่วงนั้น ส่วนมากท่านเป็นคนประเภทไหน คนที่แกล้ง คนถูกแกล้ง คนอยู่เฉยๆ หรือคนที่ต่อต้านการแกล้งเลย

ผมนี่ตอนมัธยมไม่ค่อยเจอว่ามีการแกล้งกัน แต่ประถมนี่หนักเลย

ตั้งแต่อนุบาลยัน ม. 6 เคลียร์ให้หมดถ้ามีใครแกล้งกันละผมรู้จัก

ผมเป็นคนที่ถูกแกล้ง เพราะตัวผมเล็กกว่าคนมาแกล้งเยอะ

ย้ายโรงเรียนทีก็เจอหัวโจกของห้องเล็งก่อนใครๆ

รู้แหละว่าสู้ไม่ได้ ต่อยไปก็แพ้ แต่ไม่เคยยอมใคร

ซัดกันตรงบันได ตรงโต๊ะกินข้าว กับอีกหลายๆ ที่

จนสุดท้ายไอ้พวกแกล้งผม ต่อยผมมันคงรู้แหละทำผมมา ผมก็ไม่ยอมโดนฝ่ายเดียว

มันก็เลิกลาไปเอง แม่งเจ็บใจแหละ ต่อยทีไรก็แพ้ แต่ดีกว่ายอม ทุกวันนี้ไม่เคยเจอกันอีกเลย

ส่วนใหญ่แกล้งกันขำๆ
เอาของไปซ่อน
ตบหัวหยอกล้อ
เอาโซเชียลไปโพสเกรียนๆ
เพื่อนไม่โกรธและไม่ชอบแกล้งคืน
เพราะเวลาเพื่อนมีปัญหาอะไร
ผมออกตัวช่วยเพื่อนก่อนตลอด

สมัยประถม ผมตัวเล็ก เรียนเก่ง ไม่ค่อยพูด ครบสูตรเลย โดนกะเทยกับผู้หญิงหาเรื่องตลอด ผมก็ใส่กลับตลอด

ส่วนมัธยม ในห้องไม่มีการบูลลี่กันเลย แกล้งกันเล็กๆ น้อยก็ไม่ค่อยมี สังคมโคตรดี

ไม่ค่อยโดน แม้จะตัวเล้กนะ
เพราะผมเรียน อันดับต้น ๆ ของห้อง เพื่อนต้องคอยอาศัยผม

โดนเพื่อนที่มีฐานะร่ำรวยรุมทำร้าย เพราะที่บ้านฐานะปานกลาง

และพ่อผมต่อต้านพวกชอบเอารัดเอาเปรียบในชุมชน

และผมก็ไปแกล้งเพื่อที่เป็นกระเทยหรือเพื่อนผู้หญิง

ตอนอยู่ศรีวิกรม์ ม.ต้นโดนแกล้งจากพวกกลุ่มนักบาส เด็กหอ พอจบ ม.3 ย้ายไปปทุมคงคา เลยย้อนกลับมาล่อคืนสบายกันไป

ถูกแกล้งมาเยอะตั้งแต่ประถมยัน ป.6
ผู้หญิงยังแกล้งผมเลย ส่วนมากให้เหตุผลว่า
หน้าตาผมกวนส้นตีน ผมถามจริงๆ มันความผิดผมตรงไหนเนี่ย 55

ผมโดนผู้หญิงตบ ตี จิกผมประจำ
ผมโดนเพื่อนผู้ชายมาแกล้งจับผมแก้ผ้า บีบไข่ อัดถั่วดำ(แบบไม่ยินยอม) แหย่ตอนเรียน
ใช้ความรุนแรงทุกรูปแบบ ถีบ กระชากกระเป๋า ต่อย ตบหัว ผลัก อุ้ม โยน

บอกพ่อแม่แล้วไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย เผลอๆโดนหนักกว่าเดิม
ฟ้องครูไม่ต้องพูดถึง ครูไม่ทำอะไรเลย ต่อให้ครูทำเราโดนหนักกว่าเดิม


ุป.6 นี่น่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมโดนแกล้งล้ะ เพราะหลังจากนั้นผมตัดสินใจสู้ล้ะ
กลายเป็นใครแกล้งผม ผมหันไปต่อยหมด ยืนจ้องมันพักนึงแล้วต่อยหน้าแม่งเลย เข้ากรามอย่างเดียว จะตัวเล็กตัวใหญ่ผมไม่สนใจล้ะ เพราะกูโดนมาเยอะล้ะ สุดท้าย ร้องไห้งากกันทุกคน
ไอ้พวกแกล้งคนอื่นก็กลัวผมไปเลย จนทำให้ผมได้เข้าใจเลยว่า ไอ้พวกที่แกล้งคนอื่น แท้ที่จริงแล้ว

มันเป็นพวกกาก อ่อนแอ มีปม มีปัญหาทางบ้าน ขาดความอบอุ่น แก้ปัญหาตัวเองไม่ได้ ต้องหาที่ลง
เป็นกลไกลการป้องกันตัวของพวกกากๆ

ยิงไอ้ฟรอนท์แมนวง3กายอัพ ยิ่งเข้าข่ายอย่างถูกต้องชัดเจน ยิ่งการนำมาพูดแบบนี้ เผลอๆมันต้องโดนกดขี่จากที่ใดที่นึงแน่นอน จนทำให้มันต้องปกป้องตัวเองโดยการพูดทำเท่ ทั้งๆที่เป็นเรื่องโคตรจะ Pussy

พอมามัธยมนี่ท้าทายกว่าผมมากกว่าเดิมอีก ม.1 ผมอยุ่ห้องบ๊วยสุดในชั้น รวมพวกซ้ำชั้นเลย
ไอ้พวกนี่เสียงแตกหนุ่มหมด หมoeขึ้นหมดแล้ว ขนแขนขนหน้าแข้งก็เต็ม ผมโดนแกล้งอยุ่พักนึง ไม่กล้าสู้
เพราะเราโตช้า เรากว่าจะxมoeขึ้นก็ ม.4 เกือบ ม.5 แล้ว สุดท้ายโดนหนักเข้า ตัดสินใจสู้เลย
ดวลกันแม่งเลย ผมแพ้หมดครับ แต่ไม่ได้แพ้แบบทุเรศ ก็ยับทั้งคู่แต่ผมยับกว่า 55+
แต่สุดท้ายสนิทกันทั้งห้องเลย ไอ้พวกที่แกล้งผมอะ


ผมเดาว่าไอ้หัวโจกนี่ทุกวันนี้ไม่ตายก็ติดคุกอะ

แต่ที่ผมเคยโดนแกล้งแล้วแค้นสุดตอนผมไปเรียน โรงเรียนหญิงล้วนนี่แหละ สาวๆน่ารักมาก
แล้วผู้หญิง ม.1 มันตัวใหญ่กว่าผมเยอะ ผมไปเรียนได้วันเดียวออกเลย ผมเรียนทั้งน้ำตาอะ
แม่งเอาลิขวิดมาเทใส่ผม ตบหัวผม ดันหัวผม ถุยหมากฝรั่งใส่ผม ผมแค้นเพราะว่าผมต่อยคืนไม่ได้นี่แหละ
แล้วแม่งตัวใหญ่ด้วยแสส ป่านนี้น่าจะซงซ้อไปล้ะ สวยด้วย หื้มม ถ้าเอาตอนนี้ไปโดนแกล้งนะ เมิงเอ้ย พลอตหนังมาเต็ม ท้าต่อยแล้วจะล็อกแขนล็อกขา ตอกแม่งด้วย หมัดสีชมพู นี่แหละ

แต่หลังจาก ม1 ที่หนักหน่วง ผมย้ายมาโรงเรียนที่บ้านผม ผมก็ไม่เคยโดนแกล้งอีกเลยนะ
ส่วนมากเล่นกันฮาๆมากกว่า แกล้งกันแกล้งกลับ แต่ผมเข้าใจจิตใจคนโดนแกล้งแบบเต็มร้อยจริงๆ
ผมมีเพื่อนเนิร์ดๆเยอะ ผมไม่เคยต้องไปแกล้งมันให้ดูเจ๋งเลย กลายเป็นเราคุยกับมันแบบฉันมิตรเสียมากกว่า

ผมไม่เคยมีใครมาบลูลี่นะแล้วก็ไม่เคยไปบลูลี่ใครด้วย(แบบรุนแรงคุกคามทำร้ายร่างกายจิตใจนะ ถ้าแค่แบบ ไอ้เหยิน ไอ้อ้วน ไอ้ดำ เรียกชื่อพ่อแม่มันปรกติอยู่แล้วในยุคผม) แต่เห็นคนโดนบ่อยๆ เคยเห็นคนที่สู้กลับเหมือนกันแบบเจอกระชากคอเสื้อ ปุ๊บแม่งต่อยเลย ไอ้คนบลูลี่ร้องเอง

ผมเรียน ป.1-ม6 โรงเรียนเดิมตลอด รุ่นผมไม่มีการใช้กำลังแกล้งกันเลย อย่างมากก็ trash talk เลยไม่รู้ตอบข้อไหนดี

เทียบกับผมแล้ว

เคสกิต 3 man down คือเบาๆ

สมัยเรียนผมเป็นเพื่อนกะเด็กที่โดนแกล้ง ถ้าใครโดนแกล้งผมชวนมาเป็นเพื่อนหมด ช่วยไฟต์กลับบ้างถ้าเห็น แต่บางทีก็ไม่ไหว กลุ่มเขาใหญ่เกิน

นึกละขำตอนเด็ก ผมตีกับเพื่อนหัวแตกไป 3 รอบ

ครั้งแรก แม่ได้รับโทรศัพท์จากโรงเรียนบอกลูกอยู่ รพ.นะคะ

แม่บอกตกใจแทบช๊อค รีบออกจากที่ทำงานมาหาทันที

พอครั้งที่ 2-3 ชินละ เดี่ยวตอนเย็นไปหานะลูก 555

ผมอยู่กลุ่มเฉยๆไม่แกล้งใครและไม่โดนแกล้ง แต่มานึกย้อนดูตอนนี้ก็เสียใจนะ เราน่าจะได้ช่วยพวกที่โดนแกล้งบ้าง ไม่มากก็น้อย
เห็นด้วยว่าพวกบูลลี่คนอื่นคือพวกมีปมทางบ้านทั้งนั้น มันก็มาระบายกับเพื่อนๆนี่แหละ เกือบทั้งนั้น