จริงๆพูดเรื่องไลน์วิ่ง off the ball เยอะๆก็ดีนะ
เพราะบอลญี่ปุ่น... จากที่โค๊ชระดับโลกหรือผู้สังเกตุการณ์ฟีฟ่าอะไรสักอย่างเนี่ยนะผมเคยอ่านมา เคยบอกคือ ชอบเอาเด็กมาเล่นเยอะๆในสนามเดียวกัน ข้างละ 15 อะไรแบบนี้ แล้วก็เล่นกลางสนาม ทุกคนทักษะดี วิชั่นดี ส่งเนียน เข้าบอลดักบอลดี พื้นฐาน ทักษะดีหมด ไม่หวงบอลด้วย
แต่ไม่มีใครยิง

คือมันส่งไปไม่ถึงกองหน้า แมร่งส่งๆเพรสๆกันไปแบบนั้นอ่ะ แล้วเล่นกันหลายที่ด้วยไม่รู้ว่าทำไปทำไม
ยุคมาโน่สำหรับผมนะ คล้ายๆแบบนั้นแหละ ป้อไปเรื่อย แต่ไลน์กองหน้ามันแปลกๆ อาจจะ
1. ใช้รูปแบบใหม่เกินจนกองหน้าไทยลีกตามไม่ทัน คือใช้เจ อุ้มเป็นศูนย์กลางในรูปแบบการซ้อม การเก็บสถิติต่างๆ แต่คนอื่นเรื่องสปีดบอลเรื่องรูปแบบ อาจจะไม่ถนัด
แล้วเวลาซ้อมน้อยด้วยมันเลย... ยังไม่เข้าขา เอาแบบนี้ดีกว่า
2. อาจจะ soft landing เกิน ตามรูปแบบญี่ปุ่น คือไม่บอกชัดๆไปเลยแบบโค๊ชไทยว่าจะเอาไง ให้เน้นป้ายเน้นแปะ มีจังหวะค่อยคัทแบ๊ค หรือจะโยนวัดไปเลย แต่ปล่อยให้นักเตะคิดเอง แค่รู้รูปแบบ
ในกระบวนการพัฒนาโอเคนะ แต่... อย่างว่าแหละ มันก็ต้องใช้เวลา
หรือ 3. มีแต่การวัด physical แต่พี่โน่แกปล่อยเล่นฟรีสไตล์เลย
.
.
.
เพราะฉะนั้นถ้าน้าอิเข้ามาเนี่ย ตรงนี้มันต้องชัดหน่อย 7 นัดต่อจากเนี้ย ยกเว้นนัดเจอสิงคโปร์สุดท้าย ผมว่าเราต้องอาศัยการโต้กลับเป็นส่วนใหญ่เลยแหละ
สองนัดแรกคีร์กับโอมาน ก็ยังคิดว่าไม่ถึงขนาดจะไปครองบอลสู้ แต่อาจจะสู้ด้วยความคล่องตัว ความละเอียดแม่นยำ เพราะบอลอาหรับที่ไม่ใช่กาตาร์ยุคแชมป์เอเชียนคัพ ทีมระดับรองในแถบนั้นมันก็ยังเล่นคล้ายพวกแอฟริกาเหนืออยู่ ใช้ปีกไถๆกินตัว เปิดเข้ากลาง เราน่าจะพอรับมือได้
โมรอคโคที่ว่าเจ๋งๆก็ยังไม่พ้นรูปแบบนี้ แต่เสริมอาวุธอื่นด้วยเลยดูเหมือนพวกทีมเพรสซิ่งเยอะๆ
ส่วนนัดอื่น เอานัดเกาหลีใต้นะ ทำไงคุณจะสวนคิมมินแจให้ไส้ไหลได้วะ

การบ้านการ off the ball ในเกมรุกของเจ้าอาร์มแบบของแทร่เลยแหละ ถ้าอยากลบคำสบประมาทได้นะ เดอะตุ๊กแกก็ออกมาเตือนในฐานะกองหน้าตำนาน ควรฟังแกบ้างแหละ