โทรมาขายประกันอีกแล้ว…..

ความน่าเบื่อของการรับสายเบอร์แปลก ที่โทรมาตื้อขายประกัน บางคนกว่าจะปฏิเสธได้ ต้องอดทนเกรงใจนั่งฟังจนจบ บางคนตัดปัญหาโดยการกดวางสายไปเลยเพื่อตัดความรำคาญ แต่ก็ยังไม่ได้ผล คนพวกนี้เอาเบอร์เรามาจากไหน แล้วทำไมคนไทยถึงไม่ชอบ หรือกลัวการทำประกัน

หากดูจากสถิติสมาคมประกันชีวิตพบว่า คนไทยมีประกันชีวิตเฉลี่ยเพียง 39% คิดเป็นตัวเลขง่าย ๆ คือ คน 100 คน มีประกันชีวิตแค่ 39 คนเท่านั้น แล้วอีก 61 คน ที่ยังไม่มีประกันชีวิต เขามีเหตุผลอะไร

เงินในกระเป๋าเราไม่เท่ากัน

เพราะภาระค่าใช้จ่ายของแต่ละคนไม่เท่ากัน บางคนมีเงินเหลือเก็บ แต่บางคนใช้แทบไม่ชนเดือน หลายคนมองว่า การจ่ายเบี้ยประกันคือ ความสิ้นเปลือง เป็นรายจ่ายที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้หรือยังไม่จำเป็นต้องใช้ เอาเงินมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวันดีกว่า

ซื้อไว้ไม่ได้ใช้

คุ้นไหม? กับคำว่า ‘คนซื้อไม่ได้ใช้คนใช้ไม่ได้ซื้อ’ คนส่วนใหญ่คิดว่าการทำประกันชีวิต คือการออมเงินไว้ให้คนข้างหลัง เมื่อเราไม่อยู่แล้ว ลูกหลานหรือคนที่เราห่วงก็จะสบาย มีเงินก้อนไว้ดูแลตัวเอง เรียกง่าย ๆ ว่าเป็นความรับผิดชอบล่วงหน้านั่นเอง

มีสวัสดิการอื่นคุ้มครองอยู่แล้ว

ใครที่เป็นมนุษย์เงินเดือน นอกจากจะมีประกันสังคมแล้ว บริษัทส่วนใหญ่จะมีประกันกลุ่มเพิ่มให้กับพนักงาน เอาไว้ดูแลยามเจ็บป่วยอยู่แล้ว การทำประกันเพิ่มจึงยังไม่ใช่เรื่องจำเป็น ไหนจะคำบอกเล่าที่ว่า ตอนมาขายสาธยายแต่ข้อดี พอเกิดเรื่องทีเคลมยากเหลือเกิน การทำประกันจึงเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่เบือนหน้าหนี

ไม่ชอบการโทรตื้อ อยากซื้อเดี๋ยวซื้อเอง

การโทรมาเสนอขายประกันทางโทรศัพท์ ด้วยการพูดจูงใจต่าง ๆ นานา ยิ่งทำให้รู้สึกว่ากำลังถูกคุกคาม ไม่มีความเป็นส่วนตัว หลายคนรู้สึกไม่อยากคุย ยิ่งตื้อยิ่งไม่อยากทำ หรือหากอยากทำจริง ๆ ขอเลือกแบบที่เราติดต่อไปเองจะสบายใจกว่า เพราะบางครั้งช่วงที่ประกันติดต่อมา สถานการ์ณทางการเงินของบางคนยังไม่พร้อม เลยไม่อยากคุยให้เสียเวลา รู้สึกโดนละเมิดสิทธิเมื่อมีประกันโทรเข้ามาเพื่อเสนอขายนู่นนี่นั่น ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้สนใจ

สุดท้ายแล้ว ประกันชีวิตเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของการออมที่ไม่ใช่การฝากเงิน บางคนเปรียบเทียบ ‘ประกัน’ ว่าเป็นเหมือน ‘ร่ม’ ตอนที่ฝนไม่ตก ก็ไม่มีใครเห็นคุณค่าหรือนึกถึง เหมือนคำกล่าวของ ‘วอร์เรน บัฟเฟตต์’ ที่บอกว่า “จงลงทุนในความรู้ ลงทุนในสุขภาพของตัวเอง เพราะจะไม่มีใครมาแย่งมันไปจากคุณได้ เพราะตัวคุณเองคือสินทรัพย์ที่สำคัญที่สุด”

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส

https://www.beartai.com/brief/1332325

ไม่ชอบโดนยัดเยียดแบบข้อสุดท้ายครับ

อยากได้เดี๋ยวถามหาเอง

พื้นฐานคนไทยเสียน้อยเสียยากอะ

ไม่ชอบโดนยัดเยียดแบบข้อสุดท้ายครับ

อยากได้เดี๋ยวถามหาเอง

แต่ป่วยปุ๊บนึกถึงประกันทันที

รำคาญลักษณะการขายมากกว่า คนไทย (not all) ไม่ชอบให้ฮาร์ดเซลล์ สังเกตที่คนจะบ่นกันคือเทเลเซลล์โทรมาขายประกันขายสินเชื่อ กับอีกแบบเช่นให้คนประกบเดินตามลูกค้าที่โฮมโปร

ประกันแบบที่โทรมา บอกเลยว่าเคลมยาก เสียเงินเปล่าๆ
ทำกับตัวแทนปีละหมื่นไปเลย คืนภาษีได้ด้วย

เอาตรงๆนะ ยุคใหม่ไม่ได้เชื่อความเชื่อเรื่องทำประกันแล้วเดี๋ยวจะเจ็บปวดหนักเลยไม่ทำแบบเมื่อก่อน

แต่รำคาญวิธีการขายมากกว่า คือ ถ้าเราจะซื้อก็ขายของเสนอรายละเอียดให้ชัดเจน น่าสนใจ ไม่ต้องโทรตาม โทรจิก ยัดเยียดให้เราฟัง คนรุ่นใหม่ ยุคใหม่ ยิ่งรำคาญวิธีการขายแบบนี้มากกว่า

กางรายละเอียดมาเลย สามารถเปิดดูอ่านผ่านออนไลน์ได้ ถ้ามันน่าสนใจเดี๋ยวเขาก็ซื้อกันเองแหละ

ทำ infographic สวย เข้าใจง่ายๆ แปะตามสื่อออนไลน์ หรือ ทำรูปแบบ reel tiktok ให้น่าสนใจ เดี๋ยวเขาก็กดเข้าไปดูไปซื้อกันเอง

แต่นี่ยังโทรมายิกๆ วันละครั้ง ก็น่ารำคาญ เราไม่ได้อยากจะถือโทรศัพท์ฟังอะไรแบบนี้ ไม่มีเวลาเฟ้ย

ประกัน คือประกัน ไม่ใช่การออม

จริงๆ เรากลัวประกันแค่บางประเภทนะ เพราะอย่างพวกประกันรถ ประกัน Apple Care คนส่วนใหญ่ยังซื้อกันเลย

ส่วนอันที่คนไม่ค่อยอยากทำน่าจะเป็นพวกประกันที่ภาระผูกพันธ์ยาวๆ ต้องจ่ายเบี้ยเป็น 10 ปีมากกว่า
อันนี้คือคนทำเสี่ยง

ผมมีรุ่นน้องคนนึงเป็ฯตัวแทนประกัน ตอนแรกก็อยากจะซื้อแหละ
แต่เห็นแต่ละโพสของน้องมันแล้ว บอกตรงๆ ว่าเสียความรู้สึกมาก

ชอบโพสแซะคนไม่ซื้อประกัน แบบว่าซื้อไอโฟนได้ แต่ซื้อประกันไม่ได้
เห็นมือถือมีค่ากว่าชีวิตตัวเองอะไรแบบนี้

ไว้ใจไม่ได้ ชอบพูดไม่หมด พูดแต่ข้อดี ของผมญาติกันยังมาเหลี่ยมใส่เฉยเลย แล้วแม่ทำแล้วค่อยมาบอก
ของผมเคยเจอเหลี่ยมเค้าแบบมาถึงที่ทำงาน ผมมักง่ายขี้เกียจอ่าน แล้วก็เจอยัดใส้มาเฉยมาเห็นตอนผ่านไป 5 ปี
แต่จุดพีคคือ ผ่านไปสิบปี ไอ้ที่เค้ายัดใส้มาได้ใช้เคลมซะงั้น

ผมเห็นชาวบ้านหลายคน ถ้าเอาเงินทำบุญวัดมาซื้อประกันนี่เข้า รพ.เอกชน ได้สบายอ่ะ

รำคาญมากกว่า ของผมธนาคารก็โทรมาอยู่นั่นแหละ ขนาดบอกว่าทำเจ้าอื่นไว้แล้ว

ไม่ได้กลัวการซื้อประกันครับ

แต่ไม่ชอบที่ใครก็ไม่รู้โทรมาขายประกันให้เรา

ถ้าจะซื้อประกัน คงจะเข้าไปหาตัวแทนหรือตัวแทนที่มีคนแนะนำให้

คือจะซื้ออะไรบางอย่าง เราก็อยากเจอคนขายที่มีตัวตนจริงๆมากกว่า

ยิ่งพวกประกันนี้ ติดต่อตัวแทนได้ง่ายซื้อกับบริษัทใหญ่ก็สบายใจละครับ

ถ้าเจอตัวแทนดี เราแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยครับ ตัวแทนวิ่งทำให้เราเกือบทุกอย่าง

ประกันชีวิต ประกันสุขภาพ คนละอย่างกันนะ
.
อันแรก ประกันชีวิต
ซื้อไป เผื่อเราตาย พิการ ถึงได้เงิน
หรือรอเมื่อครบสัญญาถึงได้เงินคืน
.
อันที่สอง ประกันสุขภาพ ทำตอนหนุ่มสาวที่ยังไม่มีโรคประจำตัว
ซื้อไป เผื่อป่วย เป็นโรคร้ายแรง จะได้นอนเอกชนดีๆ
จ่ายทิ้งเปล่านะ ไม่ได้เงินคืน ไม่ได้ใช้ก็ไม่ได้คืน
.
แต่วันนึง ถ้าเราแก่ตัวไป
คนเราส่วนมาก จะมีโรคความดัน เบาหวาน ไขมัน ฯลฯ ตามมา
พวกนี้พอเป็นโรคเรื้อรังต่างๆ พอมีแล้วประกันจะไม่รับ
ถ้าประกันจะรับอย่างเก่ง จะรับทำแค่ประกันชีวิต
ไม่รับประกันสุขภาพรักษาโรคแล้ว หรือถ้าจะรับก็เบี้ยประกันจะแพงมาก
.
พวกนี้โรคเรื้อรังในคนแก่ ประกันที่รับอย่างเก่ง เขาทำแค่
กรณีเผื่อตาย เผื่อพิการต้องติดเตียงจะได้เงิน
หรือบางเจ้าดีหน่อย แค่รับกรณีแทรกซ้อนจากโรค เช่น
เป็นเบาหวาน เบิกค่ารักษายาเบาหวานแพงๆจากเอกชนไม่ได้
แต่ถ้ามีแผลที่ขาเบาหวาน เบาหวานขึ้นตา จะช่วยค่าชดเชยให้แค่นั้น
เบี้ยที่ส่งก็แพงอยู่นะ
------
การหวังรวยจากการทำประกัน
ก็ไม่ต่างจากหวังหนังผืนหนังจากเสือ หรือเปรียบเทียบหวังจะชนะสล็อตแตกตลอด หรือได้สูตรเด็ดบาคาร่าที่จะชนะจากเจ้ามือออนไลน์
มันแค่มีไว้ซื้อความเสี่ยง ได้เงินชดเชยบ้างจากเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
กับไว้ซื้อลดหย่อนภาษีเท่านั้นแหละ อย่าหวังรวย ชนะประกันเลย
.
ส่วนถ้าคนขายคนไหนบอกซื้อประกันแล้วรวย
เชื่อม๋อประกันไม่ใช่หวยซื้อแล้วรวย หนีคนขายประกันคนนั้นเสีย
.
คนเราเมื่อแก่ตัว จะเริ่มมีโรคความดัน เบาหวาน หัวใจ ไตวายตามมา
ประกันชีวิตส่วนใหญ่เบิกไม่ได้แล้ว
ต้องเตรียมเงินไว้รักษารายเดือนด้วยนะ สำหรับคนที่ไม่อยากใช้ รพ.รัฐ
ถ้าคุณไม่มีเงินเกษียณ ก็ยังดีเมืองไทยมี 30บาท แค่รอนาน
แต่ถ้าจะรับยา รักษารพ.เอกชน ค่ายานอกแพงๆหลักหมื่นนะรายเดือน
ถ้ามีหลายโรค ค่ายากินความดันเบาหวาน เคยเจอ 3-50000ต่อเดือนก็มี
เตรียมตัวไว้บ้างตอนแก่ จะทำยังไง


เครดิตร : นายแพทย์สมเจตน์ แซ่เจน

พอถึงเวลาที่ต้องใช้ประกันจริงๆ
เบิกไม่ได้บ้าง ไม่ครอบคลุมบ้าง
ทั้งทีบางครั้งก็อ่านเอกสารครบถ้วนแล้ว
แต่บางทีตัวอักษรมันคลุมเคลือ แล้วตัวแทนบางคนก็ไม่จริงใจ
อธิบายไม่หมด แจ้งให้ข้อดีให้ทราบ

คนเจอเหตุการ์ณแบบนี้เยอะ เลยปากต่อปากไป
เลยกลัวถูกหลอก