"ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผมมี ผมทุ่มเทอุทิศจิตวิญญาณจนร่างกายแหลกสลาย"

“นี่คือทุกสิ่งที่ผมมี ผมทุ่มเทอุทิศร่างกายและจิตวิญญาณจนได้รับบาดเจ็บ”

“นี่คือทุกสิ่งที่ผมมี ผมทุ่มเทอุทิศร่างกายและจิตวิญญาณจนถึงขึดจำกัด” คำกล่าวของอาจารย์ทากายูกิ ยามากูจิ ต่อผลงานซีรีส์ยาวเรื่องแรก

■ หน้าปกนิตยสาร Weekly Shonen Champion ฉบับที่ 13 ปี 1994 ขึ้นปกด้วยตัวเอก คาคุโงะ จากเรื่อง "ทายาทอสูรสงคราม" ดวงตาที่เปล่งประกายและชุดเกราะที่วาดอย่างพิถีพิถัน ทำให้ยามากูจิ นึกย้อนไปถึงสมัยครั้งตีพิมพ์ใหม่ๆ

"มันยังไม่เจ๋งเท่าไหร่นะครับ แต่ก็มีหลากหลายอารมณ์ซ่อนอยู่ในภาพนี้ ผมต้องการถ่ายทอดความจริงใจและอบอุ่นสู่ผู้อ่าน แต่เอาเข้าจริงๆ ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่ากำลังสร้างอะไรให้ผู้อ่านมากขนาดนั้นหรอกนะครับ (หัวเราะ) การจัดวางภาพก็ยังไม่ไหลลื่น เหมือนเขียนแบบฟรีสไตล์เร่งงาน ผมจำได้ว่าตอนแรกสุดมันไม่ได้เป็นที่นิยมเลย แต่สำหรับผม มันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ผมไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตเลยจนถึงวันนั้น และผมเดิมพันกับเรื่องนี้หนักมากครับ ก่อนที่จะมาวาดให้ Champion มันเหมือนวงจรอุบาท เมื่อใดก็ตามที่เขียนต้นฉบับเสร็จเล่มนึง นั่นจะหมายถึงอวสานไปเลย (ผลงานมีแต่เล่มเดียวจบ) ดังนั้น ครั้งนี้ผมจึงพยายามมากขึ้น 9 เท่า คิดไว้ว่ามันน่าจะจบสักภายใน 2 เล่มครับ“

■ แพชชั่นแบบนี้ได้ถ่ายทอดไปยังผู้อ่าน ยามากูจิ เร่งสปีดการเขียนหยั่งกับนักวิ่งระยะสั้น แต่ซีรีส์กลับยาวขึ้นเรื่อยๆ จนกลายมาเป็นเรื่องยอดนิยม จำนวน 11 เล่ม อย่างไรก็ตาม การสปริ้นแบบฟูลสปีดครั้งนี้ทำให้สภาพร่างกายของเขาทรุดโทรม และเริ่มส่งผลกระทบต่อการทำงาน

"ผมเขียนมันอย่างบ้าคลั่ง ในช่วงเวลาที่คาคุโงะโดนเผาทั้งเป็น ผมก็เหมือนโดนเผาด้วยเช่นกัน" นั่นเป็นช่วงรวมเล่มที่ 6 ที่คาคุโงะต้องต่อสู้กับโวลท์ แม่ทัพทหารองครักษ์ จนโดนเผาและยังสูญเสียดวงตาด้วย ซึ่งอาจารย์ก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน

"ไวรัสจะเข้าสู่ร่างกายผ่านส่วนที่เหนื่อยล้าและอ่อนแอที่สุดและจะก่อให้เกิดความเสียหาย ผมโดนไวรัสเข้าที่แขนข้างที่ถนัดและไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ณ ตอนนั้น บ.ก.ที่ดูแลก็พูดกับผมว่า 'ผมเข้าใจนะว่าคุณไม่สามารถวาดได้ ไม่มีปัญหาหรอก แต่ตัวละครในมังงะของคุณล่ะ? พวกเขาจะทำอะไรในเวลาแบบนี้?' นั่นคือบทพูดที่ผมจำได้แม่นเลย (หัวเราะ) พอผมได้ยินแบบนั้น ผมก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเขียนมันซะ และคุณทราบไหมว่า ผมทำได้ (หัวเราะ) แน่นอน ผมไม่รู้หรอกว่าผู้อ่านจะพอใจหรือไม่ (เขียนต้นฉบับในช่วงที่สภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวย) แต่ส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าผมมีแบ็คดี ก็ไอ้คำพูดของ บ.ก.นั่นแหละ มันเจ๋งไปเลย"

■ ยามากูจิเล่าเรื่องราวการ์ตูนด้วยความหลงใหล แต่น่าประหลาดใจ ที่เขาไม่ได้สนใจการ์ตูนตั้งแต่วัยเด็กหรอก

"ผมชอบอุลตร้าแมน แต่ผมไม่ค่อยมีความทรงจำเกี่ยวกับการ์ตูนสักเท่าไหร่ครับ ตัวละครหลักในการ์ตูนดูเหมือนจะมีชีวิตที่ดีกว่าโลกแห่งความเป็นจริง ผมไม่สามารถจมอยู่กับสิ่งนั้นได้จริงๆ ครับ”

■ ความชอบในการ์ตูนของเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในช่วงมัธยมปลาย เมื่อเขาเริ่มหมกมุ่นอยู่กับการ์ตูนแนว "เกะคิงะ (Gekiga)" ที่นิยามว่าเป็นมังงะที่มีเนื้อหาออกจะผู้ใหญ่ เต็มอรรถรสทั้งความรุนแรง ประเด็นสะท้อนสังคม โดยเน้นไปที่ผลงานของนักแต่งเรื่องอย่าง โคอิเกะ คาซูโอะ (ผู้แต่งน้ำตาเพชรฆาต ซามูไรพ่อลูกอ่อน)

“ผมคิดว่าผู้อ่านค้นหาการหลุดพ้นในเนื้อหาที่เข้มข้นและรุนแรงมากขึ้น โลกของเกะคิงะนั้นโหดร้ายจริงๆ ตัวอย่างเช่น ในอดีต ระบบชนชั้นได้รับการอธิบายไว้อย่างชัดเจน อิทธิพลที่ผมได้จากการ์ตูนแนวเกะคิงะมีความสำคัญมาก ใน 'ทายาทอสูรสงคราม' พ่อของคาคุโงะเป็นอาชญากรสงคราม ส่วนพี่ชายก็เข่นฆ่ามวลมนุษย์ เมื่อพิจารณาปัญหาเหล่านี้แล้ว ผมก็มีความสุขครับ เพราะปัญหาของผมมันจะดูเล็กไปถนัดตา แม้ว่าปัญหาส่วนใหญ่ที่เจอมันก็ต้องเล็กกว่าเรื่องที่ว่าอยู่แล้วอ่ะนะครับ (หัวเราะ)"

"เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นระหว่างตีพิมพ์ซีรีส์ บ่อยครั้งผมคิดว่า ต้นฉบับจะได้รับการอนุมัติไหมนะ? เพราะแม้แต่ผมเองยังมองว่ามันไม่ดีเลย แต่ในเมื่อได้ลงตีพิมพ์แล้ว ก็ต้องขอบคุณ อะกิตะ โชเต็ง ครับ"

■ ”ทายาทอสูรสงคราม“ วาดเพียงแค่ 2 ปีเท่านั้น ได้รับการดัดแปลงเป็นอนิเมะจำนวน 10 ตอน แต่ฉายไปเพียง 2 ตอน ก็โดนยกเลิกไปโดยไม่ทราบสาเหตุ นักวิจารณ์ฝั่งอเมริกาให้คำจำกัดความว่า “อนิเมะที่มีความรุนแรง น่าสยดสยอง และแปลกประหลาดที่สุดที่เคยมีมา” จากฉากผู้หญิงโดนดูดหน้าเละเทะ

เพิ่มเติม

https://www.facebook.com/amsolutemanga