พวกเจ้าสัวใหญ่ๆทั่วโลก ส่วนใหญ่มีแนวคิดแบบนี้หมด ให้ลูกไปเป็นลูกน้องก่อน ผมมองว่าดี จะเป็นผู้นำคนได้ ต้องเข้าใจคนระดับล่างก่อน

ผมเคยมีลูกน้องในทีมคนนึง บ้านรวยจัด เล่นการเมือง(สส) ธุรกิจที่บ้านเพียบ ก็ยังมาทำงานเป็น dev กับผมน่าจะ 2-3 ปี จนแก่กล้า แล้วก็ไปเปิดบริษัทเอง ใช้เส้นสายทางบ้านรับงาน..

ผมว่ามันก็แล้วแต่ความสนใจครับ ยิ่งรวยมากก็ยิ่งทางเลือกมาก แล้วก็แล้วแต่ว่าทางบ้านเค้าสนับสนุนลูกในทางของลูกเองไหม

พูดยากครับ มันเรื่องของเขาเลยแหละที่จะมองว่าอะไรดีไม่ดี

ควร เพราะปลูกฝังเรื่องการใช้เงินล้วนๆเลย ให้เป็นคนไม่สิ้นเปลือง รู้คุณค่าของเงิน

ผมเชื่อว่าคำว่าลูกน้องกับเพื่อนร่วมงานมันต่างกันเยอะนะครับ
บางทีการเป็นลูกน้องก็ไม่ได้ต่างจากขี้ข้าเลย

ไม่ควร ...
ไม่ควรไปเสีอกครับ

ควรครับ

แล้วแต่เขา บางคนก็ไม่ยอมเป็นลูกน้องใครทั้งนั้น ส่วนตัวผมก็เหมือนกัน

ควร แต่ก็ต้องพก mindset ที่จะเรียนรู้และร่วมทำงานกับคนอื่นมาด้วยนะ เคยเห็นที่มาแล้วก็วางอำนาจ

เบ่งๆหน่อย หรือตอนทำงานก็อยากจะฉายเดี่ยว อีโก้เยอะๆ ไม่ฟังความเห็นใคร อันนี้ก็ไม่ได้อะไรอะ

พวกแบบนี้ ให้พ่อแม่ลงทุนให้ ละไปล้มเองเจ็บเองดีกว่า

ผมที่ไม่มีทางเลือก ต้องไปเป็นขี้ข้าเค้าตัั้งแต่เรียนจบ

แต่ผมบอกเลยว่าการเป็นขี้ข้านั้นปวดหัวน้อยกว่าเป็นหัวหน้าเยอะ

ไปเป็นขี้ข้าก็มีข้อดี ไปเป็นหัวหน้าก็มีข้อดี เป็นเจ้าของกิจการเลยมีสาวแจ่มๆดีๆให้เลือกเพียบ อิจฉา

สมัยไอ้นิดเรียก ขี้ข้า
สมัยตาแม้วเรียก กุลี ดราม่าหนักเลย

ไม่ควรเป็นลูกน้องคนอื่นครับ ควรเป็นลูกน้องบริษัทพ่อแม่ตัวเอง

ผู้บริหารบริษัทผมปัจจุบัน เรียนจบเมกา มาเป็นพนักงานระดับ staff บริษัทพ่อแม่ตัวเองอยู่ 3 ปี นั่งทำงานแบบพนักงานทั่วๆไปเลย จนตอนนี้ได้รับการยอมรับจากพ่อแม่เค้าเป็น ceo เต็มตัว บริหารแบบเข้าใจพนักงานมากๆ รู้ว่าพนักงานต้องการอะไร จนบริษัททำรายได้หลักพันล้านปีที่ผ่านมา

จริงครับ การบริหารสิ่งที่มีความรู้สึกยากมาก ถ้าจัดการไม่ดี จะมีแต่เรื่องปวดหัว

ควรไปเป็นลูกน้องคนอื่น ในที่ๆ คอนเน็กชั่นที่บ้านไปไม่ถึงครับ ถามว่าทำไม ผมมีเพื่อนฝูงคนรู้จักหลายคนที่บ้านมีฐานะ มีทั้ง 1.คนที่ไปเป็นลูกน้องคนอื่นก่อน กับ 2.คนที่เรียนจบกลับมาทำงานที่บ้านเลย

คนกลุ่มที่ 1 จะมีความเห็นใจลูกน้องตัวเองมากกว่า ให้เงินเดือนตามความสามารถและและสวัสดิการที่มากกว่า
คนกลุ่มที่ 2 กูให้แค่นี้แหละ ไม่พอใจก็ลาออกไป

ให้ไปเรียนรู้ชีวิตครับ ชีวิตเขา เขาต้องเลือกเอง
จนกว่าลูกจะเดินมาบอกว่าผมขอรับกิจการที่บ้านต่อ
ถ้าไม่รับต่อผมก็ทำจนอยากเลิกแล้วก็เลิกเอง จบ

ความคิดค่อนข้างเป็นคนเหยียดคนมากเลย ออกมาโดยไม่ระวัง

มองการทำงานเป็นลูกจ้าง เป็นขี้ข้าเลย สมอง

ใช้คำไม่ให้ค่าคนเลย ผมมองพนักงาน มองลูกจ้างมีค่ามากต่อบริษัทเสมอ

เพราะเค้าก็ทำงานหนักเหมือนกัน เราถึงจะสามารถวางแผน ต่อยอดอะไรได้