เอกชน =หมาล่าเนื้อ หมดประโยชน์ เตรียมโดนเชือด
เปิดธุรกิจส่วนตัว= คู่แข่งเยอะแยะ มีโอกาสพลาดสูง
ราชการ= ถึงมีความกดดันเรื่องคน เรื่องระบบ แต่ถือว่ายังพอเอาตัวรอดได้ง่ายกว่า 2 อันบน

เหตุผลหลักๆผมคิดว่า "บำนาญ" ครับ

จริงๆข้าราชการมีข้อได้เปรียบนะครับเพราะว่าปัจจุบันคนอายุยืนขึ้นเยอะมากๆครับ Life Expectency ตอนนี้อยู่ที่ประมาณ 79 ปี จนกว่าคนอายุที่ 30 ตอนนี้จะเกษียณคืออีก 30 ปีข้างหน้า ซึ่ง ณ ตอนนั้น Life Expectency ดูจากกราฟแล้วน่าจะไปแตะที่เกือบๆ 90 ปี

หมายความว่าคนที่เกษียญอายุงาน ณ ตอนนั้น (ถ้าอายุเกษียณของ บ ราชการและเอกชนทั่วไปยังไม่เปลี่ยน) จะอยู่ได้อีก 30 ปีถ้าเกษียณตอนอายุ 60 และ 20 ปี ถ้าเกษียณตอนอายุ 70 ต้องทำงานเอกชนแล้วเก็บเงินเท่าไหร่อ่ะครับ ถึงจะพอใช้จนตาย สู้กินบำนาญไปเรื่อยๆ ได้เงินต่อไปถ้ายังไม่ตาย

เป็นเหตุผลเดียวกับที่ผมเองจะทำงานไปเรื่อยๆจนกว่าจะไม่ไหว

ราชการดีตรงไม่ต้องมานั่งคิดเรื่องเกษียณเยอะเพราะสุดท้ายก็มีเงินบำนาญใช้
(ถ้าไม่ใช้เงินจนเกินตัว ยังไงก็มีใช้ทั้งชีวิต)
แต่เสียอย่างเดียวคือช่วงแรกๆเงินเดือนน้อยมาก
ถ้าที่บ้านไม่พร้อมหรือต้องส่งเงินให้ที่บ้านคืออยู่ไม่พอแน่นอน

เพราะงั้นผมคิดว่าคนที่เหมาะกับการเป็นข้าราชการที่สุดคือคนที่ที่บ้านมีพร้อมและต้องการใช้ชีวิตสบายๆ

ปล.ผมทำเอกชนนะ แล้วก็ไม่คิดจะเป็นราชการด้วยเพราะเงินน้อยเกิน
แต่ต้องมานั่งคิดว่าจะเก็บเงินไว้ใช้เกษียณเท่าไหร่
ปล.2 ผมคิดว่าบริษัทที่ผมอยู่ยังไงก็ไม่มีทางล้ม แต่ยากตรงต้องพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆเพื่อไม่ให้โดนออกในวันข้างหน้านี่แหละ

สุดท้ายก็อยากให้สังคมมันดีกว่านี้

มันทำยากถ้าไม่เปลี่ยนแปลงโครงสร้างสังคม ทุกคนต้องการมีรัฐสวัสดิการ แต่ไม่อยากเสียภาษีกัน

การเข้าราชการ มันเป็นการการันตีครับ ว่าชีวิตคุณจะไม่มีทางกลับไปจนอีกแล้ว

เพราะ ถ้าคุณไม่ได้ทำตัวเฮียมากๆ แทบไม่มีไล่ออกครับ แล้วก็ถ้าคุณไม่ได้ใช้เงินเกินตัว กู้มาจ่ายล่วงหน้าบลาๆ
คุณจะไม่กลับไปจนแน่นอน และมีกินมีใช้แบบไม่อดอยากครับ
ไหนจะตอนแก่เฒ่า มีเงินกินใช้แน่นอน อาจจะไม่มากแต่มีแน่นอน พ่อแม่ คู่สมรส ลูก(ไม่เกิน20) เป็นอะไรก็มารักษาฟรีครับ

เราเห็นมานักต่อนักครับ คนทำเอกชน ไม่มีวินัยการเงิน สุดท้ายปลายทาง ต้องทำงานไปยันแก่
บางคนหาเงินได้เยอะ แต่ไปป่วยหนักๆ เอาเงินมาจ่ายหมอหมดตัวก็มี

ผมไม่ได้บอกว่าอะไรดีกว่านะ ทั้งราชการและเอกชน ดีทั้งคู่ ดีคนละแบบ
แต่ตอบตามที่ท่านถามถึงราชการครับ

ส่วนตัวผมทำเอกชน ให้ภารยารับราชการ(และจะไม่ให้ออกเด็ดขาดจะกว่าอายุราชการจะครบ25ปีขั้นต่ำ)
ทีนี้ชีวิตผมการันตีได้เลยว่า ต่อให้ผมจะตกงานไม่มีงานหรือล้มเหลว ผมก็ไม่มีวันอดตายครับ

ราชการมันไม่ได้รวย แต่มันไม่จนครับ (ถ้าใช้เงินเป็น)

ตอนนี้อะมั่นคง ทั้งสวัสดิการที่ได้รับ และการันตีไม่ตกงานแน่ถ้าไม่ทำผิดวินัยร้ายแรง แต่อนาคตตอนที่พวกคุณเกษียณกันยังจะยังมั่นคงอยู่หรือเปล่า เด็กเกิดใหม่น้อยลง ภาษีเก็บได้น้อยลง จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายบำนาญ กรีซก็เจอมาแล้ว รัฐราชการ ยุโรปหลายประเทศก็ขยายเวลาเกษียณจนประท้วงกันวุ่นวาย เพราะรับไม่มีเงินจ่ายบำนาญและสวัสดิการ

ข้าราชการ มันมั่นคงสำหรับคนเจน Babyboomer และ X กินผลประโยชน์ที่ได้รับจากลูกหลาน ซึ่งก็คือคนเจน Y ในปัจจุบัน

ผมว่าจะมีบางคิดบอกว่า เก็บภาษีคนรวย คนรวยมันไม่อยู่ให้เก็บภาษีหรอก ที่เก็บกันได้อะ ชนชั้นกลางทั้งนั้น

กรณีถ้าไม่รับราชการ ยิ่งอายุมากต้องแบกความกดดัน เพื่อเอาตัวให้รอดจากงานให้ได้ มันเครียด และกดดัน และถ้าโดนบีบให้ออกหรือไม่สามารถขึ้นตำแหน่งบริหารของเอกชนก็เตรียมบินได้เลย

ราชการเงินเดือนไม่เยอะ แต่ก็อยู่ได้ระยะยาวๆ

เงินเดือนราชการบางตำแหน่ง (ที่ไม่ใช่ระดับผู้บริหาร) บางหน่วยงาน เงินเดือน เงินตำแหน่ง เงินค่ารถประจำตำแหน่ง ก็แสนกว่า รุ่นผม ยังมีพี่่คนนึงสอบได้ตอนอายุ 50 กว่าเลย

ตอนนี้อยู่หน่วยงานรัฐธรรมดากับแฟน เงินเดือน+ ค่าต่างๆสองคนรวมกันก็ได้ประมาณ 9 หมื่น ก็อยู่ได้ไม่เดือดร้อนอะไร ตอนนี้ 30 กว่าเดี่ยวก็ได้เพิ่มอีกสบายๆ ที่สำคัญเวลาว่างเยอะมาก ชีวิต happy มาก

ตอนนี้เขาถึงได้ลดข้าราชการลงไงครับเพิ่มกรอบพนง.ราชการ กับลูกจ้างตอนนี้ที่ต้องลดเลยคือ ทหารโคตรไม่มีประโยชน์ละเป็นจำนวนข้าราชการที่โคตรเยอะ

อยากกลับบ้าน อยากมีเวลามากขึ้น

ส่วนตัวมองเรื่องเวลาครับ เอกชนบางที่นี่แทบขายวิญญาณให้องค์กรเลย
พอแต่งงานแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ผมอยากได้คือเวลา วันหยุดทั้งหลายแหล่
ส่วนตัวไม่ได้มีภาระผ่อนบ้านผ่อนรถแล้ว เงินเดือนที่ได้มาก็เอามาใช้ไปวันๆสนองกิเลสเรื่อยเปื่อยแล้วครับ
อีกอย่างไม่ต้องกลัวว่าจะตกงาน ถ้าไม่ได้ทุจริตหรือผิดวินัยร้ายแรงจริงๆ