สมัยผม ขับกันตั้งแต่ ม.ต้น แต่ก่อน

แล้วแต่บ้านมั่งครับ ตอบยากเหมือนกัน อย่างบ้านผม

- พี่ชายผมต้องไปเรียน แพทย์ที่ พิษณุโลก (ม.นเรศวร) คือผมไปส่งนี่คือแบบ 2 ข้างทางยังเป็นป่า เป็นทุ่งนาอยู่เลย แรกๆปิดเทอมจะกลับ กทม ก็นั่งรถไฟฟ้า จนพ่อผมซื้อรถให้

- พี่สาวเรียนแพทย์มหิดล เห็นพ่อไปรับไปส่งที่ศาลายาตอน ปี1 พอปี2 ก็ไปอยู๋หอ แต่ก็ใกล้กว่าศาลายาเยอะ (ไม่มีรถ)

- ส่วนผม เรียน ABAC ก็นั่งรถตู้ไป จนตอนนี้ 35 ละ ก็ยังไม่มีรถ (คือผมซื้อเองได้แหละ แต่ผมไม่ชอบขับรถ) สุดท้ายแต่งงาน เมียมีรถ ก็นั่งกับเมียเวลาไปไหนมาไหน แต่ถ้าคนเดียว ผมก็รถไฟฟ้าตลอดแหละในเมือง

มันเลยตอบไม่ได้ว่าช่วงเวลาไหน เพราะแล้วแต่ความจำเป็นของแต่ละคน

แต่ถ้าให้ตอบว่าช่วงเหมาะสมคือตอนไหน คงต้องให้พ่อแม่ดูว่า ลูกตัดสินใจได้ดี ควบคุมอารมณ์ได้ และ มีใบขับขี่ตอนไหน (ผมตอนนี้ก็ยังคิดว่าตัวเองไม่ควรจะขับรถเลย ฮ่าๆๆๆๆ)

(สรุปอยู่ที่บรรทัดสุดท้ายครับ)

เนื่องจากเหตุและผลจะแตกต่างไปตามแต่ละบุคคลและครอบครัวนะครับ ผมจะขอแสดงความเห็นในมุมของผมที่ปัจจุบัน

แฟนก็รบเร้าจะขับรถแต่ผมยังไม่ให้ขับนะครับ ผมแบ่งเป็น "ขับรถได้" กับ "ขับรถลงถนนได้" ซึ่งเค้า "ขับรถได้" อยู่แล้วครับ

แต่ที่ผมยังกังวลอยู่คือ "การขับรถลงถนนได้" สำหรับตอนผมขับรถ เค้าก็จะนั่งอยู่ด้วยเกือบตลอด ทำให้ผมเห็นว่าเค้าพร้อม

หรือเกือบจะพร้อมอย่างไรในส่วนไหนบ้าง ส่วนไหนที่เค้าได้แล้วก็โอเค ส่วนไหนที่เค้าขาดเราก็คอยบอกเสริมให้

โดยเฉพาะกับการขับรถในประเทศนี้ สิ่งที่ผมคิดว่าต้องมีคือไหวพริบและการตัดสินใจ มันคือสิ่งที่คนที่ไม่เคยลงสนามอาจจะ

ไม่ทราบมาก่อน เช่น การชิงจังหวะเพื่อการแซงอย่างปลอดภัย การเปลี่ยนเลนด้วยความเร็วแบบไหนเพื่อไม่ให้คันหลังด่าว่า

แซงเข้ามาเลนเค้าแล้วทำให้เค้าเบรกกระทันหันหรือถ้าเค้าเบรกไม่ทันก็จิ้มตูดกันพอดี จังหวะไหนควรรีบเร่งแซงไป

จังหวะไหนควรผ่อน จังหวะไหนควรระวังจุดบอดกระจกข้าง จังหวะไหนควรระวังมอเตอร์ไซค์เพราะอีกเดี๋ยวเค้าจะปาดเข้ามา เป็นต้น

ก็จนกว่าผมแน่ใจว่าเค้าพอทราบจุดที่ควรรู้และควรระวังเพื่อความปลอดภัยของเค้า ผมก็พอจะปล่อยได้ครับ

เพราะเรื่องการขับรถไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็เกิดอุบัติเหตุได้ ผมจึงพยายามลดความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ

สรุป ซื้อเมื่อคุณ แฟนคุณ คิดว่าลูกคุณพร้อมครับ พร้อมที่จะขับและพร้อมที่จะรับมือกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นได้กับชีวิต ทรัพย์สิน และสภาพจิตใจ

ผมอาจจะสุดโต่งเกินไปนะครับ ถ้าคุณจะลองเอาไปปรับใช้ก็ยินดีครับ ถ้าทำตามผม ลูกอาจจะไม่ได้ขับรถเลยนะครับ

ผมกับแฟนคุยกันว่าไม่อยากให้ขี่มอไซค์ มันอัตราย

ตอนนี้ก็รับส่งเองทุกวัน อยู่ ตจว.อย่าถามหาระบบรถสาธารณเลย

คิดว่าลูกคนโต ม.ปลาย จะให้ขับรถยนต์ไป + ไปกับน้องชายด้วย

ห่างกัน 2 ปี คิดว่าเอารถคันเก่าไปก่อน พอเข้ามหาลัยค่อยว่ากันใหม่

ปล.ทั้งหมดนี้คือความคิดของพ่อกับแม่ แต่ถ้าลูกมีเหตุผลอื่นก็ค่อยมาคุยกันใหม่

เมื่อทำใบขับขี่ได้ครับ

ให้ลูกซื้อเองได้มั้ยอ่ะ
ถ้าอยู่ กทม. นะ ผมว่า ม.ต้น ม.ปลาย มหาลัย ก็นั่งขนส่งสาธารณะไป ผมโตมาแบบนี้
ถ้าอยากขับรถ ก็สอบใบขับขี่ให้ได้ กับผ่อนรถเองได้ ก็ขับไปถือว่ารับผิดชอบคตัวเองได้
ส่วนจะดาวน์ให้เท่าไหร่ ผ่อนคือนพ่อแม่มั้ยก็ค่อยว่ากัน

อันนี้มุมผมยังไม่มีลูกนะ แค่คิด 555

ปล. มอไซค์นี่ไม่ให้เลย ผมเกลียดมอไซค์มากๆๆๆๆ

เมื่อจำเป็นครับผม

พ่อแม่ผมซื้อมอไซให้ตั้งแต่ทำใบขับขี่ได้เลย แล้วจากนั้นก้ตามด้วยรถยนต์ ซื้่อให้ตั้งแต่มีใบขับขี่เช่นกันครับ

พ่อแม่ผมเค้าเลิกงานค่ำแค่นั้นเลย แล้วจังหวัดผมรถสาธารณะคือรถสองแถว แกเคยเห็นผมห้อยรถสองแถว แกกลัวผมตก จากนั้นก็มีรถให้ใช้ตลอด ตั้งแต่ ม ไซ ยันรถยนต์

ปล.ผมได้รถยนต์ตั้งแต่ ม.6 ครับ ใบขับขี่ก็เช่นกัน เด็กต่างจังหวัดโตช้านะ อายุครบ 18 คือยังอยู่ ม.6

แต่เด็ก กทม ผมเห็นเพื่อนตอนเข้า ปี 1 บางคน 17 ยังมี ช็อคมาก

มอไซค์15
รถยนต์18
แต่ก็ต้องสอนเค้าให้เข้าใจถึงความเสี่ยงและอื่นๆ คุยกันเยอะๆ บ่อยๆ
เราๆก็ผ่านมาแล้ว คะนองขนาดไหน โดยเฉพาะมอไซค์กับวัยรุ่น

ท่านคิดเหมือนพ่อผมเลย ตอนนั้นไม่ซื้อมอไซค์ให้ แต่ซื้อรถยนต์ทีเดียว
สุดท้ายก็แอบไปขี่ของเพื่อนจนเซียน แล้วไม่มีใครคอยบอกคอยสอน
รอดมาได้ถือว่าดวงดี

มอไซค์ไม่ซื้อให้ถึงผมจะขับอยู่
มันอันตรายอารมณ์วัยรุ่นมันห้าว

ให้นั่งรถเมล์ไปก่อน
เข้ามหาลัยจะหารถเก่าๆให้ใช้
มันเสียเวลาจริงๆนั่งรถสาธารณะ
แต่มีข้อแม้กับลูกให้หางานพิเศษทำอะไรก็ได้1อย่าง

เพราะรถมันมีค่าใช้จ่าย
ต้องสอนให้ลูกรู้จักรับผิดชอบด้วย

เพิ่ม
สมัยเรียนไม่มีรถ
แล้วผมชอบกลับดึกๆ
มันก็รู้นะว่ารถเมล์หมดกี่โมง
หรือสายไหนวิ่งทั้งคืน
หรือมีรถตู้ดึกๆ

สอนให้รู้ทางรู้ความลำบากก่อน

ตอบในฐานะลูกชายคนเดียวของบ้านละกันครับ เผื่อเอาไปปรับใช้ได้

ิประถม - ไปกลับรถตู้ของโรงเรียนตลอด
มัธยม - ไปกลับรถเมล์ (บางวันคุณพ่อไปส่งตอนเช้า)
มหาลัย - ที่บ้านซื้อมอไซค์ให้ เพราะไปเรียนที่ต่างจังหวัด แต่ต้องทำใบขับขี่ให้ผ่านถึงจะให้เอาไปขับ
เริ่มทำงาน (อายุประมาณ 22) - ที่บ้านช่วยดาวน์ + ผ่อน รถยนต์ แต่มีใบขับขี่และขับของพ่อจนพ่อรู้สึกว่ารับผิดชอบได้แล้วถึงซื้อให้

ในแผนวางไว้ซื้อให้ช่วงเข้ามหาวิทยาลัยครับ

เป็นช่วงที่คิดว่าลูกมีความพร้อมในการรับผิดชอบชีวิตตัวเองและเพื่อนร่วมถนนในสถานะผู้ขับรถแล้วครับ

เรื่องนี้ความคิดของผมกับแฟนยังไม่ตรงกัน เค้าคิดว่า สามารถขับรถ/นั่งรถรับส่งลูกได้จนจบมหาวิทยาลัย (ป.ตรี) ถึงเวลานั้นค่อยซื้อให้ขับเองครับ

เด็กสมัยนี้โตเร็ว ถ้าลูกขอค่อยให้ไปเรียนใบขับขี่ทั้งมอไซรถยนต์พร้อมกันเลยแต่ต้อง ม ปลาย ถึงจะยอม

อย่างเร็วสุดคือตอนที่ลูกสอบใบขับขี่มาได้ครับ

เรียนเอแบคเหมือนผมเลย ที่บ้านให้หัดขับตั้งแต่มต้นขึ้นม.ปลายละ

เพราะอนาคตรู้อยู่แน่ๆว่าต้องไปเรียน มหาลัยในกรุงเทพ(บ้านผมอยู่ชลบุรี)

เข้าเอแบค ที่บ้านก้อเอารถเก้าๆของพ่อมาให้ใช้ ไว้ขับไปเรียน เพราะอยู่หอนอก มันมีบางวิชาที่ผมต้องเรียนหัวหมาก ก็ให้นั่งรถมันก็ลำบาก

ผมเรื่องนี้มันอยู่ที่แต่ละบ้านมากกว่า บางบ้านก็ออกใหม่ให้เลยตั้งแต่เข้ามหาลัย

ส่วนผมได้รถใหม่ก็คือตอนเรียนจบ เหมือนเป็นของขวัญมากกว่า