เมื่อก่อนเข้าใจว่า คนที่มีความรู้จากครูพักลักจำ คือคนที่ใส่ใจในการเรียนรู้
สามารถเรียนรู้ได้โดยไม่ต้องใช้เงินมากนัก หรือไม่ต้องเรียนอย่างเป็นกิจจะลักษณะ ก็สามารถมีความรู้ได้

ยกตัวอย่างให้ชัด เช่น หากมีช่างมาซ่อมประปาที่บ้านเรา แล้วเราก็เฝ้าสังเกตการทำงานของช่าง
จนสามารถทำได้ แบบนี้ก็น่าจะเข้าข่ายว่าเป็นครูพักลักจำ
แต่คิดอีกทีบางทีช่างเขาอาจไม่ได้ยินยอมนะ
บางอย่างอาจเป็นเทคนิคในการทำงานเฉพาะของเขาที่คิดค้นเคล็ดลับมาเอง
ถ้าหากเราอยากทำเป็นก็ควรถามเขาก่อน

หรืออีกเคสที่เราไปร้านเกมส์ แล้วเห็นคนกดสูตร บน บน ล่าง ล่าง ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา

สรุปแล้ว คำว่า "ครูพัก ลักจำ" มันคือพฤติกรรมที่ดี หรือไม่ดี

การเรียนรู้ตลอดช่วงชีวิตน่ะ

ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราจะต่อยอด
หากเราไม่เข้าใจทฤษฎี หรือกระบวนการทำงาน ผลงานที่ออกมามันก็แค่ก็อปปี้หรืออาจจะเป็นเวอร์ชั่นที่ดีกว่านิดนึงเท่านั้น

ช่างประปาเราเสียเงินจ้างเขามาซ่อมให้ที่บ้านทำไมเราถึงจะยืนดูไม่ได้ล่ะฮะ

การทำงาน ค้าขาย ทำธุรกิจ ก็เหมือนกัน ต้องศึกษาทั้งวิชาการ ลูกค้า คู่แข่ง อยู่ตลอดเวลา เพื่อเอามาแข่งขันพัฒนาปรับปรุงตัวเรา/ร้าน/ธุรกิจ ให้ดียิ่งขึ้น ไม่ตกยุค

ถ้าไม่มีครูพักลักจำ ก็ต้องอ้าปากรอให้พ่อแม่มาป้อนข้าวอยู่ตลอด

ถ้าเขาไม่ยินยอมให้ขโมยวิชา ช่างประปาก็ต้องบอกว่า "พี่ครับ ตอนนี้ความลับทางการค้า รบกวนอย่าเพิ่งดูนะครับ"

ผมว่าคุณลูกค้าถอยห่างออกไปก่อนนะครับ เดี๋ยวน้ำแตกโดนลูกค้า จะเลอะเปล่าๆ

ตะหมัยผมทำงานใหม่ๆก็จำวิธีการจากคนอยู่ก่อน แล้วมาแปลงให้เหมาะสมกับตัวเอง ทั้งเทคนิคและการดีลงานจากลูกค้า อะคนเราต้องพัฒนาถ้าครูพักลักจำไม่ดี โลกนี้คงไม่มีโค๊ชชื่อมูริญโญ่มีแต่ล่ามชื่อมูริญโญ่ ที่หลังจากออกจากปู่บ็อบคงไปแปลภาษาอยู่ที่ใหนสักแห่ง คงไม่มีโค้ชชื่ออาเตต้าเพราะคงเป็นผู้ช่วยเป็ปตลอดไป

ทำได้ ถ้าอะไรที่ดูแล้วทำตามได้คงไม่ใช่เรื่องลับอะไรเท่าไรครับ
อย่างช่างประปามาซ่อม ทำให้เรารู้ว่า จะขันน๊อตใช้ประแจแบบไหนสะดวก ต้องพันเทปย้อนทาง มันก็ไม่ได้ลับอะไร

ส่วนอะไรที่เป็นทักษะอาชีพเขาจริงๆ แค่ลักจำคงไม่ได้อยู่แล้วครับ
อย่างคำนวณท่อแรงดัน ออกแบบแนวท่อน้ำดีน้ำเสีย ลักจำยังไงก็ไม่ได้ครับ

ปกติมนุษย์โลกมากเลยนะเรื่องนี้ ทำอาหารก็ใช่อะไรก็ใช่
สุดท้ายมันมี2ประเภท ดูไปเลียนแบบได้ กับดูไปก็เท่านั้นทำไม่ได้

ช่างประปาเนี่ยดูๆไปเถอะซ่อมเองได้ไม่แปลกไม่ยากอะไร
แต่มันใช้แรง+ประสบการณ์เยอะ ทำเองเสียเวลาเยอะกว่าถ้าคิดว่าว่างก็ทำเองเลย

นี่ก็ซ่อมมือถือพอเป็นแต่ประสบการณ์น้อย+เครื่องมือแพง จ่าย300ค่าช่างสบายใจจบไม่ต้องเครียดเสียเวลา

ตั้งแต่เกิดมามีอะไรบ้างที่คน ไม่เลียนแบบ ไม่เคยนะ เสื้อผ้า รองเท้า ก็เลียนแบบทั้งนั้น แค่ปรับเปลี่ยนให้เหมาะตามสรีระ

แม้แต่ตัวเอง ก็เลียนแบบรูปร่างของพ่อแม่ มันคือการสืบทอดรูปแบบหนึ่ง องค์ความรู้ต่างๆ ก็เกิดจากการเลียนแบบ อย่างดินปืน ผมก็ไม่เชื่อว่าจีนจะสอนการหาดินปืนทำดินปืนให้ทำเป็นอาวุธ เมื่อก่อนจะมีก็แค่ระเบิดพลุไฟ

อย่างคำไทยเอง

เรียน = เลียน ก็ออกเสียงเหมือนกัน ความหมายลึกๆก็ไปในทางเดียวกัน

จะลักจำหรือไม่ สำคัญที่ว่าทำได้ไหมรึเปล่า ความชำนาญก็รูปแบบนึงของการเรียน

ผมเคยเห็นคนเปลี่ยนยางมอไซค์แต่ให้ทำเองก็ไม่คุ้มแรง เพราะเราไม่ชำนาญและเสียเวลา

แต่ถ้าทำเป็นมันก็ช่วยให้เรามีสกิลเพิ่มขึ้นมาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน

ผมว่าดีถ้าครูพักลักจำแล้ว พัฒนาต่อยอดได้เข้าใจพื้นฐานของสิ่งนั้นพัฒนาไปจนถึงขั้นสูง แต่ถ้าครูพักลักจำโดยไม่รู้ว่าทำไมต้องทำแบบที่เลียนมาแบบนั้นก็ไม่มีปัระโยชน์ครับ

สำคัญคือครูพักลักจำแล้วเข้าใจหรือเปล่าว่าทำไปเพื่ออะไรทำไมต้องทำแบบนั้น

ครูพัก ลักหลับ

ผมนี่ส้มแข่วเลย

ดีเป็นบางเรื่อง ถ้าเป็นพวกพนักงานในคลีนิกดูหมอทำโน่นนี่นั่นแล้วจำมาเปิดคลีนิคทำเอง อันนี้ก็ไม่ดี

เมื่อก่อนผมก็ไม่ บ้ากาม หรอก พอเล่น SS เยอะๆ ก็ บ้ากาม