ผมเป็นคนที่กว่าจะได้ดูฟุตบอลจริงๆจังๆนี่ช้ามาก ตอนเริ่มดูก็ดูแต่พรีเมียร์ข่าวสารไรก็ไม่ตาม เอาเป็นว่าตอนเชสย้ายไปบาซ่าผมยังไม่รู้จักเมสซี่เลยด้วยซ้ำมั้ง

แล้วพอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมก็ยังไม่ค่อยได้ดูเมสซี่เล่นหรอก จนมาถึงช่วงที่เมสซี่พลาดแชมป์ทีมชาติรัวๆ บอลโลก โคปา โคปา (ไม่รู้เรียงยังไง) เห็นสีหน้าเมสซี่แล้วรู้สึกอินไปกับผู้ชายคนนี้จริงๆ

หลังจากนั้นก็เอาใจช่วยมาตลอดแล้วรู้ตัวอีกทีก็รู้สีกหลงรักเฮียแกไปแล้ว วันที่ได้แชมป์โคปาผมนี่ร้องไห้เลย อย่างน้อยแกก็ได้แชมป์ทีมชาติแล้ว จนต้องเปลี่ยนชื่อยูสเลยตอนนั้น

จนกระทั่งบอลโลก ผมบอกตรงๆผมไม่คิดเลยว่าเฮียเมสจะได้แชมป์โลก แล้ววินาทีที่แกได้แชมป์โลกจริงๆผมนี่ร้องหนักกว่าตอนได้โคปาอีก


สิ่งที่เสียดายคือทำไมไม่ดูบอลให้เร็วกว่านี้น้อ รู้สึกว่าได้เห็นเฮียแกเล่นในระดับสูงน้อยเกินไป

ถ้าจะมีใครสักคนที่ทำให้ผมเชื่อว่าพระเจ้าเขียนบทให้ชีวิตเรามาแล้ว ก็จะคือเฮียเมสนี่แหละที้จะทำให้ผมเชื่อ สตอรี่ชีวิตแกมันสุดเกินไปมากๆ


สุดท้ายนี้ ขอบคุณ เอมี่ มาติเนซมากกกกกก นายจะเป็นประตูในดวงใจของผมตลอดไปเลย ไม่มีนายไม่มีเฮียเมสในวันนี้แน่

ไม่รู้เมสซี่จะรักเมียหรือเอมิมากกว่ากัน

มาติเนส เจอกันจนได้ ขบวนสุดท้ายจริงๆ

ถ้าย้อนกลับไปดูฟุตบอลโลกนัดชิง

เอมิ มาติเนส เซฟลูกสุดท้าย ของ โคโล มูอานี่ ยังตรึงตา ถ้าลูกนี้เข้าไปทุกอย่างที่เมสซี่ ทำมาจะฝันสลาย และคนได้บัลลงดอร์ อาจจะเป็นปั๊ปเป้ หรือ ฮาลัน

ลูกเดียว ลูกนี้ ทำให้สร้างประวัติศาสตร์ของเมสซี่สมบูรณ์มาก

ไอัโมเปย์เลย ลูกครึ่งอาเจนฝรั่งเคส ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ

ต่อให้เก่งระดับพระเจ้าก็ต้องมีเพื่อนร่วมทีมที่พึ่งพาได้จริงๆ เพราะฟุตบอลคือทีม

แอบใจหายเหมือนกัน
ดูเมสซี่มาตั้งแต่นัดแรกที่ยิงประตูได้เลย