เด็กออกมาแบบไหน
พ่อแม่ก็เป็นแบบนั้นแหละ
เลี้ยงแบบตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ดูกันที่ผลลัพธ์
ภาษากฏหมายเค้าเลยเรียกลูกว่า "ผู้สืบสันดาน" ไง ตรงดีนะชอบคำนี้

ฟาดไปทีเดียวรู้เรื่องครับ ยิ่งถ้ามีลูกหลายคนอย่างผมนี่รู้เลย ว่ามันนั่งไทม์แมชชีนกลับไปแก้ไขไม่ได้
สิ่งเดียวที่ทำได้คือการไม่ตีลูกคนรองๆลงมา
เพราะตอนนี้คนโตได้ความเกรี้ยวกราดของเราไปเต็มๆ

สิ่งหนึ่งที่พ่อแม่ต้องเข้าใจคือลูกคือตัวเราในวัยเด็ก ลูกไม่มีทางเข้าใจเรา
แต่เราเข้าใจลูกได้ เพราะเราเคยผ่านวัยของเขามา

การตีลูกมันแสดงว่าเราเลี้ยงลูกไม่ดีพอนั่นแหละ ถ้าจะตีจริงๆ แค่แตะมือ แตะไหล่เบาๆ หรือเคาะไปที่ก้นให้หยุดก็พอละ เขาก็กลัวแล้วแหละเด็กๆเนี่ย

เอาจริงๆแค่เงียบไม่คุยด้วยนี่ลูกก็ร้องห่มร้องไห้ยิ่งกว่าโดนตีอีก

ไอ้พวกที่บอกโตมาด้วยไม้เรียว ผมอ่านทีไรแม่งก็ยังขำ
ต้องเป็นคนแบบไหนถึงต้องใช้ไม้เรียวในการ wake up call

ผมเคยโดนตีแรงๆจากครูครั้งเดียว ตีจนตูดเป็นรอยไหม้สีดำเลย
สิ่งที่ผมได้อย่างเดียวคือ ความกลัว

จากพ่อแม่ผมเคยโดนตีครั้งเดียวตอนท่องสูตรคูณพ่อผมหลุดจัดฟาดผมอย่างแรงเลย
กับอีกครั้งโดนตอนโตตอนมหาลัยนี่แหละ เหมือนบันดาลโทสะ หยิบไม้มาฟาดผมเลย

ปกครองด้วยความกลัวง่ายกว่าเสมอ ใช้ได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ไม้เรียวไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในความคิดผม แต่ในมุม

ผู้ใหญ่มันคงเป็นทางเลือกที่ง่ายสุด Analys จากการนั่งคุยกับพ่อแม่ตอนโต เพราะตีเหมือนกันและไม่ได้อะไร

มานั่งคุยกันสนุกๆในครอบครัวสรุปคือเอาเฉพาะครอบครัวผมตีแม่งไม่ได้อะไรเลยแรกๆกลัวหลังๆออกไปทางเฉยๆ

แล้วแต่มุมมองอะ

ผมโดนตีตอนเด็กก็ต่อเมื่อผมทำผิดข้อตกลงที่ให้ไว้กับพ่อแม่ ก่อนตีพ่อแม่ก็ถามตลอดว่ารู้ไหมว่าทำผิด ทำผิดก็ต้องมีบทลงโทษ ผมก็อืมๆ รับไป เค้าไม่ได้ตีแรงหรอกของผมแค่ตีให้รู้ว่าเพราะเราทำผิด

จะเหมาเรื่องไม่ตีเลย ทุกการตีคือความรุนแรง ผมว่าก็ไม่ใช่

ส่วนตัว เค้าตีเพราะไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จะไล่ก็ไม่ได้ ลูกก็รักแต่มันทำผิด

พอเราโตมาก็ตามนั้นคนอื่นมันไม่มาสนใจเราหรอก ทำผิดข้อตกลงก็ไล่ออก จะมีแดรกไม่มีแดรกก็เรื่องของเอ็ง

จากคนที่มีลูกเล็ก 2 คนน่ะครับ

ถ้าเราหลีกเลี่ยงการตีได้ จะดีที่สุด แต่ต้องใช้พลังใจอย่างมาก
และต้องมีเหตุผลในการอธิบายสุดๆ

แต่การไม่ตีเลย ผมไม่รู้น่ะว่าจะมี พ่อ แม่คนไหนทำได้บ้างจริงๆ 55
(ถ้ามีก็ ชื่นชมครับ ท่านใจแข็งมากๆๆๆๆๆ )

ส่วนตัวก็มีตีบ้างครับ แต่จะใช้เหตุผล และการทำโทษแบบอื่นมากกว่า
เช่น เข้ามุม หรือ แยกตัว หามุมสงบให้เค้า ลดอารมณ์ลงโกรธหรือโวลวายลง

สุดท้ายแล้ว การพูดคุยปรับความเข้าใจกันในตอนท้ายผมว่าสำคัญที่สุด

ผมไม่มีลูก แต่ผมโตมากับการโดนตีครับ (ไม่ได้บอกว่าดี)

แต่ผมเข้าใจต่อเมิ่อผมโตแล้วมากกว่าทำไม พ่อแม่ผมถึงทำแบบนั้น

เด็กๆผมซนมาก และ แม่ก็ยุ่งมาก มันคงเป็นวิธีเดียวที่ทำให้ผมหยุด และ แม่สามารถทำงานต่อได้

ส่วนหลานๆ เลี้ยงมาแบบ(ไม่น่าจะโดนตีเลย) รอดูผลลัพธ์ 5555 แต่เท่าที่ดูแค่พี่ชาย พี่สาวเมิน และไม่สนใจก็ร้องไห้บ้านแตกละ

ถ้าโดนตีแล้วรู้ว่าเราโดนตีเพราะอะไร หรือ คนที่ตีก็ต้องอธิบายว่าตีเพราะอะไร ผมว่าก็ไม่ควรไปขำหลอกเพราะผมคิดว่ามันก็คือการเรียนรู้อ่ะบทลงโทษลำดับแรกๆ บทวิจัยที่บ่งชี้ว่าความรุนแรงมันทำให้เด็กก้าวร้าวเด็กเก็บกด เอาจริงมันบ่งชี้ไม่ได้หลอก มันต้องไปวัดอีกพ่อขี้เมา เสียงดังโวยวาย ถึงไม่เคยตีลูก ลูกมันก็จำมาก้าวร้าวได้ การตีไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด และก็ไม่แย่ที่สุดอ่ะผมว่า

ผมก็ไม่ตีเลย ถ้าไม่สุดจริงๆนะขอสักหมับ 55555

ผมถูกเลี้ยงมาโดยไม่ตีครับ แต่ใช้การบ่น ย้ำนะครับบ่น 3 เวลา หลังอาหาร (ไม่ใช่ต่อว่าหรือด่าด้วย) บ่นๆๆๆๆ ทั้งวัน
จนผมคิดว่า ตีให้มันจบๆสะยังดีกว่า

ผมเป็นพ่อที่เลี้ยงลูกเยอะมาก เยอะกว่าเมียมากๆด้วย เวลาดีๆก็รู้สึกว่าเราตามใจลูกแบบสุดๆ
แต่เวลาไม่ได้ดั่งใจหรืองอแงขึ้นมา ก็เหมือนเรากลายเป็นอีกคน ผมยอมรับว่าตีลูกค่อนข้างบ่อย
ยอมรับว่าระงับอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีพอ แล้วก็มานั่งเสียใจทุกครั้งที่ทำ
ทุกวันนี้ลูกก็ไม่ได้ดีขึ้นนะ เรื่องอารมณ์ เรื่องความงอแง เขาก็ยังแสดงออกแบบเดิมๆเวลาไม่ได้ดั่งใจ
หลังจากนี้สัญญากับตัวเองว่าจะพยายามทำให้ดีขึ้นในทุกวัน มันยากมาก กับการควบคุมอารมณ์ตัวเอง
แต่ผมเชื่อว่าลูกคงรู้สึกไม่แพ้กับผมแน่ๆ ถ้าใครมีลูก แล้วก็พยายามอย่าตีเค้านะครับ ถึงเค้าจะรักจะติดเราแค่ไหน
แต่ผมก็เชื่อว่าภาพจำของลูก ที่รู้สึกสับสนกับอารมณ์ของเรา มันจะติดใจเค้าไปเรื่อยๆ

ไม่ตอบแทนคนอื่นละกัน แต่ก่อนผมก็โดนพ่อตีแต่ไม่บ่อยมาก เพราะผมเด็กดีจัดๆเลย แต่ก่อนตีพ่อจะเรียกมาคุยแบบเราไม่รู้จะเถียงอะไร ก็ยอมให้ตีแต่โดยดี เจ็บ ร้องไห้ แต่ไม่เคยโกรธพ่อเลยซักครั้ง แต่จำได้แม่นเลยเรื่องที่ทำผิด ไม่เคยโดนตีซ้ำเรื่องเดิมๆนะ คือผมสัมผัสได้ว่าเค้าก็ไม่ได้อยากตีเรา และมันผ่านกระบวนการเตือนมาก่อนแล้ว สุดท้ายเลยต้องตี ตีเสร็จพ่อก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไร ผมก็เห็นใจเค้านะ

กลับกันพี่ชายผมเกเรโดนตี จะเถียงพ่อทุกครั้ง โวยวาย ดราม่า และก็ไม่ได้ทำให้หายเกเรอะไร ไม่รู้สิเรื่องแบบนี้

ส่วนตัวผมถ้าตีด้วยเหตุผลคือโอเค ถ้าตีแบบใช้อารมณ์มันก็ไม่ต่างอะไรกับการทำร้ายร่างกายกันเอาสะใจ

เลี้ยงลูกแบบตี แม่งง่ายกว่าเยอะ แค่ตีลูกก็กลัว

ตอนนี้ผมยังไม่ตีนะ บอกเลยเหนื่อยมากๆ ทั้งสอน ทั้งอธิบาย เข้ามุม มีขึ้นเสียงบ้าง อารมณ์ตัวเองหลุดก็มี

จนบางทีก็เข้าใจคนที่ตีเลยว่ามันง่ายกว่ามาก