นักข่าวถามฮอดเดิ้ล (กุนซืออังกฤษตอนนั้น) ว่าที่เบ็คแฮมโดนใบแดงมีส่วนทำให้ทีมแพ้หรือไม่

แล้วพี่ฮอดเดิ้ลก็ใส่ยับเลย สิ่งแรกที่คิดคือ เชี่ย ทำไมพูดแบบนี้ สิ่งที่สองที่ตามมาคือ นึกถึงป๋า

อีกฉากต่อมา แม่พี่เบ็คก็ด่า ฮอดเดิ้ล จริงๆด้วย แล้วก็บอกว่า เคยเจอแต่กุนซือแบบป๋า ที่จะไม่พูดแบบนี้เป็นอันขาด

ถ้าพี่เบ็คไม่อยู่แมนยูตอนนั้น โดยมีกุนซือแบบป๋านะ ผมว่าเป๋ยาว เพราะโดนหนักมากจริง ๆ

คนทั้งอังกฤษด่าแบบเทสาดเทเสีย ดีว่าได้ป๋าคอยชี้แนะ

เวลาผ่านมาแล้วก็ยิ่งบ่งบอกว่า ป๋าแม่งยอดคนจริง ๆ การปกครองคนคือสุดยอด

ดูจนจบรู้สึกเลยว่า
Hoddle กับ Queiroz นี่ไบแอสเบ็คแฮมจัดๆ

กับอีกเรื่องคือค่อนข้างทึ่งกับสภาพจิตใจเฮียเบคส์มากๆเลยนะ

หลังเหตุการณ์ 1998 คือ อายุแค่ 23
โดนโห่ โดนขู่ฆ่า ไปไหนมีแต่คนเหยียด บูลลี่
ยังไม่เป๋ และผ่านมาได้

แมนยูยุคป๋า เรื่องใจนี่ที่สุดละ นักบอลสู้ถวายชีวิตให้อะ ไอที่ได้แชมป์บอลถ้วยมา ส่วนใหญ่เล่นไม่ได้ดีกว่าเขาทั้งนั้น แต่สู้ยิบตาคว้าแชมป์มาได้ แทบไม่เคยเล่นดีเลยมั้งแมนยู ถ้าไม่เจอทีมอ่อนกว่ามากๆ ที่ได้แชมป์มาแต่ละแชมป์ลากเลือดเกือบหมด แต่บอลลีคเก็บทีมเล็กได้เยอะเลยครองลีคอังกฤษยาว

ใครที่บอกพี่ี่เทน วิจารณ์โช่ มาดูฮอดเดิ้ล ใส่ป๋าเบ็คดิ
ไม่น่าเชื่อว่าจะออกมาจากปากผู้จัดการทีมชาติ อีกอย่างอคติตั้งแต่รอบแบ่งกลุ่มฟร้องค์98แล้วล่ะ

ป๋าไม่ด่านักเตะออกสื่อเลย มีไรซัดกันในห้องแต่งตัวพอ ด่าให้
รู้ว่าเล่นกากพอ ไม่ต้องออกสื่อให้คนนอกมารุมประนามด้วย เทียบฮอดเดิลนี่ก็ชัดเลย ว่าทำไมความสำเร็จในฐานะกุนซือถึงต่างกันเยอะ

เนิฟขั้นสุด ถ้าไม่แอบเห็นโปรไฟล์ นึกว่าไม่ใช่แฟนแมนยูฯ

กุนซืออังกฤษแม่งกากมานาน เซาเกท แม่มโชคดีเกิ๊น ฮอดเดิ้ลทัศนคติแย่

แล้วตอนต้นเฮียเบคบอกว่าการได้เล่นทีมชาติที่ฮอดเดิ้ลคุมคือที่สุด เพราะสมัยเด็กมองเป็นไอดอล แล้วดูไอดอลทำกับเฮียที่ฟุตบอลโลก

อ่านความเห็นแต่ละข้อแล้วก็ขำ

ผมชอบตอนที่แกสัมว่าแบ่งข้างเตะบอลกับลูกแกต้องชนะ

เหมือนว่าแพสชั่นเรื่องความอยากชนะเต็มเปี่ยม

ดูเฮียเบ็คแล้วมาเทียบกะไอ้ซานโช่ดิ ไอ้โช่แม่งยิ่งดูกระจอกจัดไปเลย อยู่ในยุคป๋าคงไม่เอามันเข้ามาแต่แรกแล้วล่ะวินัยแบบนี้ และพิสูจน์ได้แล้วว่าไอ้ป็อกทำไมโดนป๋าปล่อยทิ้ง

อันนี้เริ่มดูบอลตอนปลายยุคเซอร์ใช่มั้ย

ไม่ใช่ละิ

ถ้าไม่ทันดูอย่าพิมพ์เหมือนรู้ดีกว่านะผมว่า

ผมพูดจริงๆนะครับ ผมรักแมนยู รักป๋ามาก ยังไงฟังผมอธิบายก่อนนะ เอาตัวอย่างคร่าวๆที่ทันดู เอาแค่ช่วงไพร์มที่สุด 2 ปีละกัน

ปี 98/ 99 - แชมป์ลีคลุ้นกับอาเซน่อลจนถึงนัดสุดท้าย เอฟเอคัพรอบรองตอนเจออาเซน่อลเหลือ 10 คน แถมเสียจุดโทษท้ายเกม กิ๊กส์ลากหลบ 5 คน เข้าไปยิง นัดชิง UCL ยิง 2 ลูก นาที 90 อารมณ์เดียวกับแมคโท เมื่อคืนเลย ถ้าได้ดูเกม จะเห็นเลยว่าสู้ไม่ได้ 90 นาที รูปเกมส่วนใหญ่เป็นรองบาเยิร์น

ปี 07/08 แชมป์ลีคเบียดกับเชลซีลุ้นถึงนัดสุดท้ายเหมือนกัน UCL นัดชิงเจอกับเชลซี หลังโดนตีเสมอความรู้สึกผมคือตกเป็นรองจนดร็อกบาโดนใบแดง สุดท้ายนิ่งกว่ายิงลูกโทษชนะ

จากใจแฟนแมนยูที่รักป๋ามากๆคนนึงนะครับ ผมว่าแฟนแมนยูหลายคนก็เห็นด้วยกับผมด้วยซ้ำนะ ว่าแมนยูเราเป็นทีมที่มีเอกลักษณ์ หลายๆนัดเล่นไม่ดี แต่ชอบมีปาฏิหาริย์พลิกสถานการณ์กลับมาชนะ เจอทีมใหญ่ด้วยกัน เล่นไม่ดี แต่ชนะคู่ต่อสู้ได้บ่อย นัดชิง UCL ปี 99 นี่ชัดเจน หลายๆนัดที่ไปเยือนทีมใหญ่ในลีคชนะแบบงงๆก็เยอะนับไม่ถ้วน สำหรับผมแทคติกก็ส่วนนึง แต่หลักๆคือชนะด้วยใจที่ไม่ยอมแพ้ครับ ผมว่าพวกนี้คืออัตลักษณ์ของทีมแมนยู ป๋าเป็นผจก.ทีมที่สุดยอดครับ ได้แชมป์เยอะขนาดนี้ แต่ฟุตบอลมันไม่ใช่แค่แท๊คติกดี เรื่อง Man Management จิตวิทยากับนักเตะ สำหรับผมป๋าคือที่สุดตลอดการ ส่วนเรื่องแท็คติกแกดีมากระดับนึง แต่สู้เป๊ป มู สมัยนั้นไม่ได้นะ เจอกันส่วนใหญ่เสร็จหมด แต่ก็พาทีมได้แชมป์ลีคยุคมูริญโซ่เทพๆได้ แกก็สุดยอดเหมือนกัน ผมพูดตามที่เห็นตามความรู้สึกผมครับ แต่ถ้าให้อวยขึ้นหิ้งอันดับ 1 ทุกด้านก็เกินไป ผมชื่นชมแกมากกว่านะ ว่าโค๊ชนักเตะตัวเองยังไงว่าเวลาสถานการณ์เป็นรองต้องทำยังไงให้ยังอยู่ในเกมได้ จนหลายๆนัดพลิกกลับมาชนะ ยังไงสำหรับผมแกเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลที่เก่งที่สุดตลอดการครับ