ห้ามตีเมียด้วยก็น่าจะดีนะครับ

ควรมีนะเมื่อมีการทำผิด แต่ต้องบอกก่อนกำหนดขอบเขตการลงโทษมาจากเหตุไหน อะไร อย่างไร มากหรือน้อย ต้องอธิบายได้

เพราะการโตมากับการถูกโอ๋ ถูกเอาอกเอาใจทำให้เป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ตัวเองมาก่อนโลกหมุนรอบตัวเอง นานวันเข้าเป็นเด็กนิสัยเสียกว่าปรับเปลี่ยนตัวเองได้ก็สร้างความน่ารังเกียจไปตามวัยโดยไม่รู้ตัว

แต่เด็กส่วนหนึ่งใช้วิธีนี้ไม่เหมาะ ลงโทษแบบสร้างสรรค์จะได้ผลกว่าแบบตี ซึ่งทั้งพ่อแม่และครู ควรจะเตรียมตัวเตรียมพร้อมตัวเองให้มากๆก่อนที่จะรับผิดชอบชีวิตเด็ก ไม่ควรโทษโน้นโทษนี้รอบข้างไปทั่ว เพราะตัวเองเลือกเองหรือทำตัวเสี่ยงเองครับ

ก็ยังมีพวกคิดว่า ก็เด็กมันดื้อไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกเวลามันพูดแล้วไม่ฟัง ถ้าไม่มีปัญญาหาวิธีแก้ก็อย่ามีลูกเลย

เพิ่งไปบ้าน ญาติมาล่าสุดเจอพี่สาว จัดการลูกอย่างจี้เลย บอกกูไม่ตีมันแล้ว กูขู่ปิด wifi ให้มันทำอะไรมันรีบทำเลย 5555

จากใจคนมีลูก และไม่ตีลูก
ผมสามารถสอนเค้าด้วย ตรรกะและเหตุผล ได้อย่างสบายมาก
เค้าเข้าใจ และรับฟัง มีความคิดเป็นกระบวนการ
จริงๆ มันก็ช่วง 5-6 ปีแรกแค่นั้นนะ ไม่นานหรอก

เคยพูดกับคนรู้จักคนหนึ่งว่าการตีเด็ก เป็นทางลัดที่ดีที่สุด

แต่ผมไม่เห็นด้วยจริง ๆ ตอนเด็กก็โดนแม่ตี โตมาก็เข้าใจ
และถ้าหากผมมีลูก ผมจะไม่ตีลูกเด็ดขาด มันมีอีกหลากหลายวิธีมากในการสอนเด็กให้เข้าใจในสิ่งต่าง ๆ
เราเป็นพ่อแม่ เราอายุมากกว่า โอเค แต่มองอีกมุม เด็กมันยังเล็กอยู่ การพัฒนาการทางความคิดก็ยังไม่โตเต็มที่
แล้วเด็กมันก็ไม่เคยเป็นผู้ใหญ่ การจะให้เด็กเข้าใจผู้ใหญ่ที่ต้องการสื่อสารเนี่ย ผมว่ามันต้องมีวิธีการที่ดีกว่าการตีแน่นอน

บางทีก็สงสัยว่าตีเด็ก ผู้ใหญ่มันไม่มีเวลาเลี้ยงดู สั่งสอนหรอกหรอ ถึงต้องใช้กำลังกับเด็ก

แล้วไอ้ที่ไม่ชอบระบบโซตัส ระบอบอำนาจนิยม มันต่างกันตรงไหน
มีทั้งด่าทอ ว๊ากใส่ กระทืบ ปืนลูกยาง น้ำฉีด มันคือความรุนแรงทั้งนั้นในการควบคุมม๊อบ
ต่างกันตรงไหนเนี่ย


edit

ตลกร้ายก็คือ พิธา เคยพูดว่าอยากให้โรงเรียนเป็นที่ปลอดภัยสำหรับเด็ก

ถ้าพ่อแม่ยังตี มาโรงเรียนเจอครูตีอีก โคตรซวยเลยเป็นเด็ก

สถาบันครอบครัวบกพร่องกันหมดแล้วแบบนี้

คนกดไม่เห็นด้วยเยอะ แต่ไม่มีใครกล้าแสดงออกความคิดเห็นเลยอะ เก็บกดก็พากันไปลงที่ลูกหรอ

ผมมองว่า พ่อแม่ที่ตีลูก คือพวกไม่มีสมองมากพอในการจัดการปัญหาที่เกิด

เลยใช้แรงเข้าว่า

มันมีอีกหลายวิธีนะในการทำโทษ

ควายเหมือนคนที่คิดว่าคำว่่ “รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี“

พ่อแม่ตีก้นเด็กผมว่าปกตินะถ้ามีการทำผิดซ้ำๆพูดแล้วไม่เชื่อที่ต้องถูกลงโทษ ถึงจะยอมรับว่าเป็นวิธีที่ไม่ถูกต้องที่สุด แต่ถ้าตบหัว ตบหน้าทำร้ายร่างกาย หรือเอะอะก็ตีไว้ก่อน อันนี้สิควรออกกม.ห้ามเด็ดขาด

ตอนนี้คะแนนโหวต เห็นด้วย เยอะสมใจแล้วนะครับ

ยังไม่เห็นเนื้อหาสาระและการกำหนดบทลงโทษ หน่วยงานที่รับผิดชอบ เลยไม่แน่ใจว่ามันจะป้องกันได้ขนาดไหน ไม่ใช่ว่าสุดท้ายก็ยังทำโดยไม่รู้ว่าผิดแบบระเบียบกระทรวงศึกษาธิการที่ไม่ให้ตีเด็ก แต่ก็เห็นตีกันในหลายๆ ที่อีก

ถ้ามีองค์กรมารับมือ ป้องกันความรุนแรงในเด็กมารับมือ น่าจะพิจารณา แล้วยังต้องศึกษาตามมาด้วยว่าการปรับวิธีลงโทษโดยไม่ทำร้ายร่างกาย เปลี่ยนแปลงสังคมได้มากขนาดไหน เพราะเห็นหลายๆ ประเทศทำแต่ยังอยู่ในระยะตั้งไข่มากกว่าจะวัดว่าได้ผลแน่นอน

ส่วนคนที่ไม่เห็นด้วยทำไมไม่เม้นท์ สงสัยว่าจะรอเหยื่อมาแล้วรุมเรื้อนเอย แขวนประจานเอยอย่างที่ทำๆ กันมาดีล่ะ

เรื่องตีเห็นด้วยครับว่าไม่ควร แต่เรื่องติดอ่างมันคือกรรมพันธุ์ ผมติดอ่างนะ ลูกผมก็ติด ลูกผมพูดได้ก็ติดละ ผมไม่เคยตีลูกผมนะ ให้กำลังใจทุกวันนี้ก็ยังติดอยู่ทั้งผมและลูกไม่หาย เรื่องของนิกกี้ส่วนตัวผมไม่เชื่อว่าติดอ่างเพราะมาจากพ่อตีกลัว ผมก็เห็นใจและเข้าใจนิกกี้ ที่ถูกตี แต่ถ้าบอกว่าติดอ่างมาจากพ่อ เพราะพ่อตี อันนี้ผมว่าไม่ใช่

ลูกผม 3 ขวบ ผมตีมือถ้าเขาทำร้ายร่างกายคนอื่นเช่นตีพ่อแม่หรือคนเลี้ยง อีกอย่างคือเอามือแหย่ปลั๊กไฟ

แต่ไม่เห็นด้วยถ้าการตีนั้นเป็นการทรมาน และไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไมต้องตี

คือ ไม่รู้สิถ้าผมมีลูกถ้าอะไรที่ผิดละร้ายแรงมากๆก็คงต้องตี แต่เราตีเราก็ต้องสอนด้วย ไม่ใช่แต่จะตีให้เจ็บอย่างเดียว

ตอนเด็กๆผมก็โดนพ่อตีประจำเพราะดื้อมาก ดื้อขนาดเข้าคุกได้เลย
ทุกวันนี้ผมก็ไม่เคยเกลียดพ่อเลยนะ เข้าใจด้วยว่าทำไมถึงทำ ทุกวันนี้รักแกมากๆ มีอะไรก็จะปรึกษาพ่อประจำ วันไหนได้กลับบ้านก็ได้พากันนั้งกินเหล้าเมากันตลอด

ปล.อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวของผมนะ ผมอยากมาแบ่งปันประสบการณ์เฉยๆ ขอบคุณครับ

ปัญหาส่วนหนึ่งเลยนะ เวลาเด็กมีปัญหา หรือสงสัย

พอถามแล้วมันเป็นเรื่องไม่ถูกใจผู้ใหญ่ โมโห ก็ตี

แทนที่จะชี้ให้เห็น หรือให้คำอธิบาย ทำให้ตอนเด็กๆ ไม่กล้าคุยกับพ่อแม่ตรงๆ

แต่อย่างว่าแหละ คือเรื่องพวกนี้คนที่ไม่ได้มายอะไร แบบไม่เกิดกับตัวเอง หรือตัวเองผ่านมาได้

ก็คงคิดว่า รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี

ไหนๆเราก็อยู่ในเว็ปมีข่าวบอลบังหน้าขอยกตัวอย่างว่า

ถ้าเรามีเด็กเกเรแบบหม่อมเหยิน(ซัวเรซ) ชอบรังเกเพื่อนประจำ กัดบ้างนานๆที แสดงความมีอำนาจ(ฟัน)

กับด.ช.ป๊อกบา เอาแต่ใจตัวเองความพอใจตัวเองมาก่อนสิ่งอื่นเสมอ
ลูกคนมีจะกินฐานะดี มาตรฐานสูงลิบ แตะต้องไม่ได้เดี๋ยวฟ้องพ่อแม่

ท่านมีวิธีการจัดการอย่างไรกับเงื่อนไขที่ว่าครูไม่ว่างเลยงานสอนล้นมือ ไหนจะผอ.งานเอกสารอีก ไหนจะกิจกรรมอีก

คาบสอนเต็มทั้งวันและครูก็ไม่พอต่อจำนวนนักเรียนเป็นปกติของโรงเรียนนั้น

คุณจะเอาเวลาไหนดูแลเป็นพิเศษครับ เด็กพวกนี้ต้องการเวลาเหตุผล

ความเอาใจใส่มากเป็นพิเศษครับ ห้องหนึ่งมี5-10คนโดยประมาณ

ยกพวกโรงเรียนที่มีความพร้อมเต็มเพดานไว้นะครับ พวกTop50 ของประเทศเอกชนอะไรอย่างงี้ เพราะเป็นส่วนไม่ถึง 1% ของโรงเรียนประถม-มัธยมของไม่ใช่สภาพความจริงของร้อยละ90%ของบ้านเราครับ

อยากทราบแนวทางการแก้ไขที่พอเป็นไปได้ครับ