ไม่ขอใช้คำว่าประเทศพัฒนาแล้วละกัน
เพราะมันโยงได้หลายอย่าง คุณธรรม นิสัยใจคอ คุณภาพประชากร ความสุขประชากร อื่นๆ

คุณคิดว่าอะไรสำคัญที่สุดทำให้ประเทศไทยเศรษฐกิจดีขึ้น

สำหรับผมมองว่าการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ครับ

นิสัยใจคอ ไม่คอรัปชั่น ปราบปรามทุจริต หรืออื่นๆให้สำคัญรองลงมา

เดียวพอคนส่วนใหญ่ฉลาดขึ้นในอัตรา%ที่มากกว่าปัจจุบัน

ระบบสังคมในตอนนั้นก็จะหาทางคัดกรองคนไม่ดีออกไๆปเอง

แล้วพวกท่านละคิดว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดทำให้ประเทศไทยเศรษฐกิจดีขึ้นครับ

แก้การผูกขาดการค้า

ระบบในการคัดสรรคนเก่งคนดีเข้ามาและกีดกันพวกเลวๆออกไป แต่ปัจจุบันตรงข้ามเลย คนเลวอยู่ในระบบจำนวนมาก

การส่งเสริมให้คนมีความรู้เป็นเรื่องที่ดี แต่สุดท้ายสมองก็ไหลออกหมด เพราะมันไม่มีที่ทางให้เขาเข้าไป

เราต้องการคนที่คิดการณ์ไกล อย่างน้อยเราควรริเริ่มมุ่งสู่ประเทศที่พัฒนาอะไรใหม่ๆขายชาวโลกบ้าง ไม่ใช่จะเป็นเพียงฐานการผลิตให้คนอื่นๆเขา ดูจากปัจจุบันก็ได้ กองอวยเขาก็ดีใจสุดๆแล้วที่บริษัทระดับโลกจะมาตั้งโรงงานในไทย คือมันก็ได้แค่นี้จริงๆ

เกาหลีใต้กลุ่มทุนผูกขาดภายในประเทศยิ่งกว่าCPนะครับ
ที่เขาเรียกว่า แชโบล น่าจะเคยได้ยินนะครับ
ธุรกิจของกลุ่มพวกนี้มีมูลค่า% 70-80%ของGDPทั้งประเทศเกาหลีใต้เลยนะครับ

ความไม่เท่าเทียมก็พวกลูกหลานของกลุ่มพวกนี้ได้สิทธิมากกว่าคนปกติในประเทศนะครับ
มีข่าวลูกหลานกลุ่มพวกนี้โดนคดีชนคนตายมั้ง
ได้รับการยกเ้ว้นโทษเพราะเหตุผลอะไรัสกอย่าง เกี่ยวกับต้องพัฒนาประเทศนี่เหละ

ประเทศยังพัฒนากว่าเราเลยครับ

ใส่ใจ ช

เอาแบบเห็นภาพชัดสุดๆเลยนะ สำหรับผมคือคมนาคมครับ
การเดินทางมันเป็นอะไรพื้นๆที่ทำให้เงินมันหมุน เกิดการจับจ่ายใช้สอย
นักท่องเที่ยวเพิ่มมากขึ้น

ลองคิดภาพแบบง่ายๆ อยากไปไหนชักที่ แต่อยากขับรถพาครอบครัวไปเที่ยว เจอรถติดแม้มเซงนะ
มันทำให้ไม่อยากออก หรือการเกษตร การทำฟาร์มปศุสัตว์ หรือโรงงานสร้างปัจจัย
พวกนี้มันอยู่ต่างจังหวัดซะส่วนมาก การขายจังหวัดเขาอะ มันจะถูกแบบมากๆ เมื่อเทียบกับในเมือง
เพราะการคมนาคมขนส่งมันไม่ได้ดี

ตอนนี้มีรัฐบาลนึงหรือคนกลุ่มนึงแม้มด่ารถไฟความเร็วสูงเอามาขนผักขนปลาว่าโง่ ไม่คุ้มทุน
แล้วดูตอนนี้สิ อยากทำแต่ทำไม่ได้ โครตเสียดายโอกาส
ชุมชนหมู่บ้านที่เขาร่วมมือกันทำโดนกดราคา เพราะเขาไม่มีช่องทางการขนส่งที่ลดต้นทุนมากพอ
ทำการตลาดไม่ค่อยเป็น บลาๆ
ถ้ามีรถไฟ หรือคมนาคมที่สะดวก เขาสามารถขายเพิ่มได้เป็นเท่าตัว

ผมยังคิดเลยว่าตอนโดนห้ามตอนนั้น มันคือปลายเปิดกลายๆว่าประเทศไทยห้ามเจริญ
ดูรถไฟข้ามจังหวัดตอนนี้สิแล้วเทียบกับประเทศอื่นที่เจริญๆ

เพิ่มเติม บ้านผมอยู่แถวแหล่งที่ชาวต่างชาติเที่ยว เขาบอกเลยว่าไทยเที่ยวยากมาก เป็นประเทศที่อยากเที่ยว
อยากไปหลายจังหวัด แต่แม้มต้องจองทัว การคลำทางไปเองเป็นอะไรที่เสี่ยงมาก
ถ้าจะไปก็ต้องจองทัว บางคนเขาอยากsave costมาเที่ยวชิลๆ แต่อยากไปที่อื่นที่ไม่ใช่กรุงเทพฯ
พัทยา ภูเก็ต เขาก็ไม่รู้จะเดินทางยังไง

ให้พวกนักการเมือง ใช้เงินโดยให้คิดเหมือนว่า มันเป็นเงินตัวเอง เวลาจะจ่ายอะไรให้คิดว่ามันคุ้มไม่คุ้ม
และ... หยุดแดกได้ละ เอามาพัฒนาประเทศเถอะพ่อ

ง่ายๆก็ขายให้ได้มากกว่าซื้อ ทำยังไงของเราถึงจะขายให้ประเทศอื่นได้

รัฐบาลครับ ไอ้คนเข้าไปบริหารอะสำคัญสุด เอาเห้ๆเข้าไปทำไม่เอาประชาชนเป็นหลักก็ได้แค่นี้แหละ ตามยถากรรม

นายกครับ

ทุนผูกขาดบ้านเรามันไม่ได้มีแค่CP เรื่องอื่นก็เหมือนกัน มากกว่าที่บ้านเรามีอำนาจนอกเหนือกฏหมายอีก เกาหลีไม่รู้ว่าธุรกิจขนาดเล็กถูกกฏหมายกดไว้ขนาดไหน แต่ของบ้านเราอย่างพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอลก็ถูกกฏหมายล็อกเอาไว้ไม่ให้ทำอะไรได้อีก เรื่องการเขียนกฏหมายไม่รู้ว่าเกาหลีพวกกลุ่มทุนมันมีส่วนขนาดไหน แต่ของบ้านเราไปเปิดดูรายชื่อผู้มีส่วนร่วมตอนเขียนรัฐธรรมนูญได้ว่าเป็นลูกหลานกลุ่มทุนใหญ่ทั้งนั้นที่ได้เข้าไปร่วมเขียน หรืออย่างธุรกิจใหญ่ๆบ้านเราก็ชัดเจนในคอนเนคชั่นให้เห็นกับกลุ่มการเมืองแบบกฏหมายทำอะไรไม่ได้ อย่างกลุ่มพลังงานก็ส่งตัวแทนตัวเองเข้ามาเป็นรัฐบาล ไม่รู้ว่าเกาหลีมีแบบนี่ไหม หรือไม่รู้ว่ามีการบริจาคให้อำนาจที่อยู่เหนือทุกอย่างแบบบ้านเราไหม ที่บริจาคเพื่ออำนวยความสะดวก หรือมีการตั้งบริษัทขึ้นมาซื้อที่ดินของผู้นำประเทศในราคาเกินจริงแล้วปิดบริษัททิ้ง แล้วได้รับพวกสัปทานต่างๆเพิ่มขึ้นแบบบ้านเราแบบหน้าด้านๆโดยที่กฏหมายทำอะไรไม่ได้ เรื่องพวกนี้ก็ไม่รู้ว่าของเกาหลีมีขนาดบ้านเราไหม

ทุนผูกขาดไม่ใช่ทั้งหมดหรอก ประเทศประชาธิปไตยมีอะไรแบบนี้เกือบทุกประเทศ เมกานี่ถึงขั้นถูกสงสัยว่ามีอำนาจถึงขนาดกดดันให้รัฐบาลทำสงครามได้เลย อย่างสงครามอิรัก รัฐบาลขาดทุนยับๆ แต่เอกชนบางเจ้าได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ

เกาหลี ญี่ปุ่นก็ถึงขนาดมีอำนาจครอบงำรัฐบาลได้เหมือนกัน ผมไม่เคยไปอยู่ประเทศพวกนี้เลยไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังว่าจริงหรือไม่ขนาดไหน แต่คนประเทศเขาก็บ่นกันแบบนี้ตลอดไม่แพ้ประเทศไทย

ความแตกต่างชัดเจนอย่างนึงที่ผมเห็นว่าคนไทยต่างจากประเทศเหล่านี้คือความทะเยอทะยาน อย่างคนจีนที่ผมเคยคุยด้วยเขาหน้าเงินแบบเปิดเผยเลย คุยอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง เป้าหมายชีวิตก็ชัดเจนว่าเงินๆๆ ทัศนคติเขาเหมือนว่าไม่มีเงิน = ชีวิตไม่มีอะไรแล้ว ซึ่งในมุมมองเขามองว่าเป็น common sense ก็ถูกปลูกฝังมาแบบนี้ หรือเรื่องการเรียนที่ไทยเราร้องนักหนาว่าเรียนหนักไปแล้ว ไปเจอเกาหลี ญี่ปุ่นนี่ของเราเบาไปเลย

ลองดูสังคมผู้ใหญ่ก็ได้ ต่างชาติที่มาอยู่ไทยมีเหตุผลคล้ายๆกันทุกคนคือไทย relax กว่า ผมยังไม่เคยเห็นใครให้เหตุผลว่ามาอยู่ไทยเพราะต้องการ challenge ต้องการความก้าวหน้าในอาชีพเลยซักคน ก็ต้องมีบ้างแหละแต่มันคงน้อยมากผมถึงไม่เคยเห็นใครพูดแบบนั้น

แล้ววิถีชีวิตแบบนี้ไม่ได้เพิ่งเป็นที่รุ่นนี้ เป็นมาตั้งแต่ปู่ย่าตายาย จะชนชั้นไพร่หรือปกครองก็ชีวิตติดชิลกันหมด ผมว่าคนไทยเหมือนมี comfort zone อยู่ อยากพัฒนาแต่ก็ไม่อยากออกจากโซนนี้เหมือนกัน

เอาง่ายๆลองมีคนเสนอ solution ที่แก้ทุนผูกขาดที่เกลียดๆกันนักได้ แต่เปลี่ยนไปเป็นประเทศที่วิถีชีวิตซีเรียสแบบเกาหลีญี่ปุ่น เรียนกับทำงานจนตายกันไปข้าง หรือทุนนิยมเต็มตัวแบบเมกาเลยดู ผมไม่เชื่อว่าคนไทยจะเอา ก็จะไปดูประเทศสแกนดิเนเวียที่ชอบๆกันแล้วบอกเอาแบบนี้ๆเหมือนเดิม

ต้องเปลี่ยนเป็นผู้ขาย
ไม่ใช่ผู้ผลิตครับ

1. Fundflow ตลาดโลก + เศรษฐกิจโลก 60%
2. นโยบายเศรษฐกิจในประเทศ 40%

แก้ไข(ยกเลิก) 112

พ.ร.บ. สุราก้าวหน้า

Sex Worker ถูกกฎหมาย